H Κατερίνα Νοτοπούλου,με ανάρτηση της σχολίασε τον αναξιοκρατικό διορισμό των νέων Διευθυντών Εκπαίδευσης και τα κριτήρια που απαιτούνται για αυτές τις θέσεις.
Δείτε την ανάρτηση:
Aπροκάλυπτα η κυβέρνηση επιχειρεί τον απόλυτο κομματικό έλεχγο και τη χειραγώγηση του εκπαιδευτικού κόσμου.
Η βίαιη απομάκρυνση των Διευθυντών Εκπαίδευσης, οι οποίοι είχαν επιλεγεί με αξιοκρατικές, διάφανες και δημοκρατικές διαδικασίες, προσβάλλει καταρχάς το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου και των εκπαιδευτικών θεσμών εν γένει.
Γυρίζει τον βασικό μας κοινωνικοποιητικό θεσμό στο σκοτεινό και αυταρχικό παρελθόν και απροκάλυπτα καταστρατηγεί και ακυρώνει τις κατακτήσεις τις εκπαιδευτικής κοινότητας, και κατ’ επέκταση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία για πολλά χρόνια αγωνίστηκε δυναμικά για την καθιέρωση και κατακύρωση της διαφάνειας, της αξιοκρατίας και της νομιμότητας στην προοπτική πάντα της αποτελεσματικής πραγμάτωσης των παιδαγωγικών και κοινωνικών της στοχεύσεων.
Ο αναξιοκρατικός διορισμός των νέων Διευθυντών Εκπαίδευσης μέσα από τις λίστες του στενού κομματικού πυρήνα σηματοδοτεί αφενός τις επερχόμενες εξελίξεις στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας και αφετέρου υπονομεύει τον βασικό προορισμό της εκπαίδευσης που αφορά τη δημοκρατική αγωγή και μαθητεία της νεας γενιάς, ηοποία θα κληθεί να διαχειριστεί με ελλιπή κοινωνική και πολιτική εγγραμματοσύνη και συνείδηση τις τύχες της ελληνικής κοινωνίας.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η ανεκδιήγητη αποπομπή των αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών από τα συμβούλια επιλογής, γεγονός που απροκάλυπτα δηλώνει τις προθέσεις της κυβέρνησης για απόλυτο έλεχγο και χειραγώγηση του εκπαιδευτικού κόσμου. Ο διορισμός των Διευθυντών Εκπαίδευσης απο τις λίστες των ψηφοδελτίων της ΔΑΚΕ και εν μέσω διακοπών των σχολείων δεν είναι τυχαίος, τουναντίον γίνεται για την υποστήριξη και προώθηση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, η οποία βάρβαρα έχει δέσει τη δημόσια εκπαίδευση στο άρμα του σκληρού νεοφιλελευθερισμού, καταργώντας τα δικαιώματα της νέας γενιάς, και δη των πιο αδύναμων οικονομικά στρωμάτων, στην ισότιμη πρόσβαση στα μορφωτικά αγαθά και στη ζωή.
Όσο δε για την πολυδιακηρυγμένη ” αριστεία” μια στοιχειώδης
ματιά στα βιογραφικά στοιχεία των διοιρισμένων διευθυντών αποδεικνύει τόσο την πρόσληψη της έννοιας όσο και τις προθέσεις της κυβέρνησης.
Μιλώντας για τη Θεσσαλονίκη:
Ο νέος διορισμένος διευθυντής κατέχει διδακτορικό με αντικείμενο τη συμβολή στη διερεύνηση της επίδρασης του υπομέλανα τόπου και των νωτιαίων μονοαμινεργικών οδών στην ανάπτυξη της νευρομυϊκής δραστηριότητας.
➡️Δηλαδή Ανύπαρκτη συνάφεια με την εκπαίδευση.
Απο την άλλη το Θέμα του διδακτορικού της νέας διορισμένης διευθύντριας είναι: «Οι εκπαιδευτικοί στη διδασκαλία των οικονομικών μαθημάτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: Χριστιανικοπαιδαδωγικη θεωρητική και εμπειρική προσέγγιση.»!!!
➡️Μήπως το πεδίο έρευνάς της είναι ο υπερβατικός χώρος του Παραδείσου;
Οι νεες τοποθετησεις σήμαναν προφανώς και την απομάκρυνση του κ. Χρήστου Γεωργίου που αξιοκρατικά τοποθετήθηκε στη θέση του διευθυντή πρωτοβαθμιας εκπαίδευσης κατέχοντας διδακτορική διατριβή με θέμα: “Η Συμβολή των νέων παιδαγωγικών αντιλήψεων και των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων στη διαμόρφωση του παιδικού βιβλίου στην Ελλάδα του μεσοπολέμου”.
➡️Δηλαδή έχει σχέση με την ιστορία της εκπαίδευσης και με τα εκπαιδευτικά πράγματα.
Ο κ. Γεωργίου διδάσκει στο Μεταπτυχιακό “Διοίκηση και Οργάνωση εκπαιδευτικών μονάδων” του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος και Λογοτεχνία στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Συνέβαλε με τα ευρωπαίκά προγράμματα που υλοποίησε και στα διεθνή εκπαιδευτικά συνέδρια που οργάνωσε στη Θεσσαλονίκη με συμμετοχή εκοαιδευτικών απο τις ευρωπαϊκές χώρες, στην αναπτυξη της παιδαγωγικής σκέψης και στη διεύρυνση της εκπαιδευτικής εμπειρίας. Έχει πληθώρα συμμετοχων σε συνέδρια και σε συγγραφική δράση σχετικά με τις επιστήμες της αγωγής. Έχει βραβευτεί για την προσφορά του στην αναπτύξη της φιλαναγνωσίας από τον κύκλο του ελληνικού παιδικού βιβλίου. Έχει συνεργαστεί με το ΙΕΠ, με το κέντρο ελληνικής γλώσσας και με το ΑΠΘ, για την προώθηση καινοτόμων προγραμμάτων στα σχολεία. Τέλος, τυγχάνει ευρείας αποδοχής από τον εκπαιδευτικό κόσμο της Θεσσαλονίκης και τους θεσμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης της δυτικής Θεσσαλονίκης.
Ας συγκρίνουμε επιλογές, πολιτικές και ας καταλήξουμε στο «τι σχολείο θελουμε για τα παιδιά μας», «σε τι κόσμο θελουμε να ζήσουν» και στο τι είμαστε διατεθειμένοι και διατεθειμένες να κάνουμε για αυτό.
