Ο Γούντι Αλεν λέει πως ο Δυτικός άνθρωπος αρέσκεται να κολυμπάει καθημερινά στις νευρώσεις του, ώστε να μη χρειάζεται να έρθει αντιμέτωπος με τα πραγματικά ουσιώδη προβλήματα. Παθαίνει, για παράδειγμα, κατάθλιψη μέσα στο σπίτι του, με το γεμάτο ψυγείο του και την τιγκαρισμένη ντουλάπα, γιατί -ω θεοί!- υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε σπίτι, ούτε γεμάτο ψυγείο και, αν το χωράει το μυαλό σου, ούτε καν τιγκαρισμένη ντουλάπα.
Τώρα, θα μου πεις, τι μας νοιάζει τι λέει ο ένας κι ο άλλος. Ελα όμως που εκεί ακριβώς σκαλώνουν οι δικές μου νευρώσεις. Στο τι λέει ο ένας κι ο άλλος. Οχι, φυσικά, ο όποιος ένας και ο όποιος άλλος. Συνήθως μ’ απασχολούν όσοι εκτιμώ πολύ (βλέπε Γούντι) και όσοι δεν εκτιμώ καθόλου. Για τους μεσαίους, μήτε που με νοιάζει. Θα μου πεις, μα αυτοί ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Ναι. Και είδαμε τα χαΐρια μας.
Ξεκίνησα με όσους έχω σε υπόληψη, περνάω στους ανυπόληπτους. Εκεί πια, δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω – που τελειωμό δεν έχουν!
Βγαίνει η Καμερέως και μοιράζει αντισηπτικές δηλώσεις και παγουρίνια πολύ (πολύ όμως) συγκεκριμένου επιχειρηματία, βγαίνει και ο Λίστας (βλέπε κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας) και μοιράζει Νόμο 4000 περί τεντυμποϊσμού: Οποιος δεν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις Μητσοτάρχα, δεν πά’ να ‘ναι 5, δεν πά’ να ‘ναι 15, θα τον κουρεύουνε γουλί και θα του περνάνε μια ταμπέλα στον λαιμό που θα λέει «Εχασα την ατομική μου ευθύνη – γιατί τέτοιο βρομόπαιδο είμαι. Οποιος τη βρει, παρακαλώ να την παραδώσει πάραυτα στη γραμματεία!».
Θες, κυρία μου, προστατευμένο σχολείο για το μούλικό σου; Πάρε ατομική ευθύνη να ‘χεις! Θες μέτρα προστασίας; Πάρε και λίγο από μέσο όρο να πορεύεσαι. Θες και καλό μάθημα; Κορόνα στο κεφάλι σου τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και άντε βρες τριπλή δουλειά (που ούτε μονή δεν υπάρχει) να πληρώνεις – γιατί τέτοιοι είμαστε! Των αρίστων η γενιά με τα χτένια τα πολλά!
Και επειδή δεν νοιάζονται μόνο οι κυβερνάρχες για τη φροντίδα του ποιμνίου τους, περνάω στους τοπικούς άρχοντες. Του τη σβούριξε του δημαρχέσσου να ξεριζώσει 90 αρμυρίκια. Στο Μαρμάρι Ευβοίας. Ενενήντα! Ηθελε, το ‘κανε. Μπορούσε, τα ξεπάστρεψε. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν (γιατί τέτοιοι δεν είναι), κάπως πιέστηκε και τελικά βγήκε κι είπε ό,τι λέει όλον αυτό τον χρόνο η αψογοτάτη κυβέρνησή μας για να δικαιολογήσει από χουντονόμους αντιδιαδηλώσεων μέχρι χουντοφοινικογλαστρόνια Μπακογιάννη: ότι το έκανε για τον κορονοϊό! Για να μη μαζεύονται, λέει, κάτω απ’ τ’ αρμυρίκια και κολλήσουν. Στις ξαπλώστρες ιδιωτικών παραλιών ο ιός δεν κολλάει. Εχεις πάρει ατομική ευθύνη ρεγάλο μαζί με τα 40 ευρώ εισιτήριο που πλήρωσες για να μπεις. Ενώ το τζαμπέ αρμυρίκι, εκτός από μπας κλας, είναι και συλλογικό. Και τα συλλογικά θα τα ξεριζώσουνε με κάθε θεό και παναγιά.
Και επειδή δεν νοιάζονται μόνο οι αψογοτάτοι κυβερνάρχες και οι τιτανοτεράστιοι τοπικοί άρχοντες για τη φροντίδα του ποιμνίου τους, στον χορό μπαίνουν και κάποιοι δημοσιογράφοι. Οχι όποιοι κι όποιοι. Κάποιοι, μα ποιοι κάποιοι! Βλέπε: Πρετεντέρης. Η κορωνίδα της δημοσιογραφικής εγκυρότητας. Πλέον και της ιστορικής αλήθειας. Και τι δεν είπε η δεξιά του ευθύνη! Οτι «στον Εμφύλιο νίκησε όλη η Ελλάδα πλην των κομμουνιστών». Οτι αυτοί κολακεύονται επειδή νομίζουν ότι πολέμησαν «για καλό σκοπό». Αλλά, μη γελιόμαστε. Πολέμησαν «για έναν άθλιο σκοπό, με άθλιες μεθόδους και άθλια ηγεσία»…
Θα φανώ κυρία, σαν τη γειτόνισσα που γύρισε ο άνδρας της αργά χθες βράδυ και από τ’ ανοιχτά παράθυρα άκουσα το αμίμητο: «Θα φανώ κυρία και δεν θα ρωτήσω ούτε πού στο διάολο ήσουνα, ούτε τι στα κομμάτια έκανες!». Ετσι κι εγώ, πιστή στον δρόμο που χάραξε η κυρα-Τασία, δεν θα τον πω «για μαζέψου βρε αλήτη!» (που σε σινεμασκόπ θέλω να το πω), απλά θα μαζέψω όσα απομεινάρια αυτοσυγκράτησης μου απόμειναν (ψίχουλα δηλαδή – γιατί απ’ αυτούς δεν είμαι), θα πακετάρω τα παγουρίνια και τις νευρώσεις μου και σ’ άλλη παραλία.
Εκεί που ζουν ακόμα τ’ αρμυρίκια.
Με τζαζ μουσική, του Γούντι…
Πηγή : EFSYN
