Η 3η του Δεκέμβρη το δύσκολο έτος 1944, έπεφτε Δευτέρα. Δύο μήνες είχαν περάσει από την ημέρα που όλοι οι Έλληνες έβγαιναν με σημαίες στους δρόμους και γιόρταζαν την απελευθέρωση με δάκρυα στα μάτια. Όλοι ήταν αδερφωμένοι, ο εχθρός είχε φύγει. Οι μάνες δεν είχαν προλάβει να θρηνήσουν τα παιδιά τους που χάθηκαν στη δίνη του πολέμου. Γιατί ο θρήνος κι θάνατος που είχε αφήσει ο πόλεμος ήταν εκεί, κι οι άνθρωποι έπρεπε να μαζέψουν ό,τι είχε απομείνει. Δυστυχώς όμως, δεν ήτανε να γίνει. Εκεί την Δευτέρα ένας νέος κύκλος αίματος έμελλε να ανοίξει.
Το ιστορικό πλαίσιο
Μετά την αποχώρηση των ηττημένων Γερμανών, ο Βρετανικός στρατός των «συμμάχων» κατέφθασε στην Αθήνα με επικεφαλής τον αντιστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι. Στην αρχή ο ελληνικός λαός χάρηκε για αυτήν την άφιξη καθώς πρόκειται για τους συμμάχους. Όταν όμως άρχισε να φαίνεται η επιθυμία τους για εμπλοκή στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας, τότε τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν και ο κόσμος άρχισε να διαμαρτύρεται έντονα.
Βασική επιθυμία των Βρετανών, ήταν να αφοπλίσει τον ΕΛΑΣ. Μπορεί λοιπόν, σε πρώτο στάδιο η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, να μπορούσε να συνεργαστεί ομαλά με τους έξι υπουργούς της που προέρχονταν από το ΕΑΜ, παρόλα αυτά το ζήτημα του ελέγχου των ενόπλων δυνάμεων ήταν και η αρχή του κακού. Οι υπουργοί του ΕΑΜ ήταν ξεκάθαρoι: Η σύνθεση του στρατού έπρεπε να συνδεθεί και με «δεξιές» και με «αριστερές δυνάμεις».
Έναν μήνα πριν τα δεκεμβριανά, οι Βρετανοί αποφάσισαν να λήξουν το θέμα, καθώς έμοιαζε να είναι άλυτο καθώς το κομμουνιστικό κόμμα δεν φαινόταν να θέλει να υποχωρήσει από την θέση του. Για τον λόγο αυτό, την 1η Δεκεμβρίου 1944, ο αντιστράτηγος Σκόμπυ δίνει εντολή για διάλυση των ανταρτικών ομάδων. Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου υπακούει την εντολή και οι υπουργοί του ΕΑΜ παραιτούνται. Το ΕΑΜ λοιπόν αποφασίζει να στηρίξει τους υπουργούς του, διοργανώνοντας ειρηνικό συλλαλητήριο. Τότε ήταν που ξεκινούσε ο ματωμένος Δεκέμβρης των Αθηνών.
Από εκείνη την ημέρα, την 3η Δεκέμβρη του 1944, ξεκίνησε η αιματοβαμένη μάχη της Αθήνας. Οι αστυνομικές δυνάμεις άρχισαν να πυροβολούν τους διαδηλωτές και ένα ατέλειωτο ανθρωποκυνηγητό είχε λάβει χώρα. Για 33 ημέρες ολόκληρη η πόλη έμοιαζε με πεδίο μάχης. Από τη μια η αστυνομία και οι Άγγλοι στρατιωτικοί, από την άλλοι οι αριστεροί οι πρώην πολεμιστές του πολέμου του ’40. Οι οβίδες έπεφταν προς κάθε κατεύθυνση. Όσοι συλλαμβάνονταν οδηγούνταν στα κρατητήρια οπού βασανίζονταν πολλές φορές μέχρι θανάτου. Οι μπουραντάδες, οι συμμορίες των Χιτών και της χωροφυλακής στήνουν ενέδρες στους δρόμους σκοτώνουν, συλλαμβάνουν, βασανίζουν. Αποτέλεσμα της επίθεσης 28 νεκροί και 140 τραυματίες. Ο Εμφύλιος Πόλεμος, μόλις είχε ξεκινήσει. Μεταξύ των χιλιάδων που ήταν συγκεντρωμένοι στην Πλατεία Συντάγματος, περίπου 33 σκοτώθηκαν και περίπου 140 τραυματίστηκαν. Οι νεκροί κι οι τραυματίες αυξάνονταν καθημερινά. Συνολικά, 7.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, εκ των οποίων 230 Άγγλοι, 3.500 Κυβερνητικοί, 3.000 από το ΕΑΜ και πολλοί ακόμα άμαχοι πολίτες.
Άννα Σαϊνίδου
