Πολλές φορές συνηθίζουμε να κατηγοριοποιούμε τα επαγγέλματα λαμβάνοντας υπόψιν το πόσο συναρπαστικά ή δημιουργικά μας φαίνονται. Για πολλούς, η δημιουργικότητα αφορά κατά κύριο λόγο τα επαγγέλματα που σχετίζονται με την τέχνη. Πράγματι, φαινομενικά δεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό να πουλάει κανείς φρούτα, ή να είναι λογιστής. Η οπτική αυτή όμως είναι ιδιαίτερα επιφανειακή. Γιατί αν κάποιος θέλει να είναι δημιουργικός, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τον περιορίσει.
Αρχικά, όταν κάνουμε λόγο για δημιουργικότητα, μιλάμε για την προσωπική ικανότητα που έχει ο καθένας να δημιουργήσει, δηλαδή να αφήνει το δικό του στίγμα σε καθετί που καταπιάνεται, χωρίς απλά να διεκπεραιώνει μια εργασία που του δίνεται. Για παράδειγμα, αν μια γραμματέας απλά σηκώνει τα τηλέφωνα και κλείνει τα ραντεβού, διαφέρει κατά πολύ από την γραμματέα που εμπιστεύονται οι πελάτες και που αναπτύσσουν ξεχωριστές σχέσεις μαζί της. Είναι προσωπική επιλογή του καθενός το πόσο δημιουργικός είναι στην εργασία του και αν θα χρησιμοποιήσει κάποιες από τις προσωπικές του δεξιότητες, ακόμη και σε θέσεις, που φαινομενικά αυτές δεν απαιτούνται.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό της influencer «Super Κικής» που ενώ ξεκίνησε τυχαία τα βίντεο στο instagram, πλέον έχει φτάσει να συνεργάζεται με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Η «Super Κική» για μεγάλο χρονικό διάστημα εργαζόταν ως σερβιτόρα σε καφετέριες, αλλά όπως έχει δηλώσει σε συνέντευξη της, πάντα επέλεγε να σερβίρει τους καφέδες στους πελάτες με διασκεδαστικό τρόπο. Έτσι λοιπόν, σταδιακά άρχισε να πιάνει δουλειά σε καφετέριες δίνοντας το συγκεκριμένο δικό της show. Η δική της πινελιά κι η δική της νότα που έδινε στην εργασία της, άλλαξαν ολόκληρη την ζωή της στο μέλλον προς το καλύτερο. Η δημιουργικότητά της είχε κερδίσει.
Τα πάντα ξεκινούν από το τι ορίζουμε εμείς ως δημιουργικό
Φυσικά για πολλούς, δεν γίνεται σε όλα τα επαγγέλματα να είναι κανείς δημιουργικός αλλά αυτό δεν ισχύει, καθώς όλα ξεκινούν με την αντίληψη που έχουμε για το κάθε επάγγελμα που θα κληθούμε να ασκήσουμε. Αν για παράδειγμα ένας τραπεζικός υπάλληλος σκεφτεί πως η δουλειά του είναι το ταμείο και τα έγγραφα, σίγουρα θα περιοριστεί στην διεκπεραίωση των συγκεκριμένων καθηκόντων.
Γιατί όμως οι πελάτες πάντοτε ψάχνουν έναν συγκεκριμένο υπάλληλο ή κάποιον που θεωρούν ως «καλύτερο» την ώρα που πρακτικά και οι δύο διεκπεραιώνουν τα ίδια καθήκοντα;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιμετωπίζει κανείς την δουλειά που κάνει αλλά και την όρεξη που έχει να είναι δημιουργικός μέσα σε αυτήν. Άλλωστε πάντοτε οι άνθρωποι έχουμε την τάση να παράγουμε περισσότερο όταν νιώθουμε ότι λύσαμε ένα υπάρχον πρόβλημα στην εργασία, όποτε εκ των πραγμάτων η αυτοπεποίθησή μας ανεβαίνει και η απόδοσή μας αυξάνεται. Και φυσικά κάτι τέτοιο όχι μόνο βοηθά την ομάδα, αλλά και προσθέτει βαθμούς στην του αξία του ατόμου ως υπαλλήλου.
Σίγουρα δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος δεν θέλει να πάει στην δουλειά, είτε εξαιτίας της φυσικής τάσης του ανθρώπου για τεμπελιά είτε εξαιτίας της σωματικής και ψυχικής κόπωσης. Όμως, το κλειδί βρίσκεται για ακόμα μια φορά στον τρόπο που σκεφτόμαστε:
Αν βρούμε το δικό μας “κουμπί”, τότε όλα μπορούν να γίνουν συναρπαστικά και ενδιαφέροντα. Και δυστυχώς καθώς οι καιροί που ζούμε μας απομακρύνουν από την δουλειά των ονείρων μας, ή από την καριέρα που θα θέλαμε να χτίσουμε, ίσως τελικά η δημιουργικότητα και η εναπόθεση της προσωπικότητάς μας σε οτιδήποτε καλούμαστε να καταπιαστούμε, είναι και αυτό που θα μας βοηθήσει να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε ευκολότερα, αλλά και να κάνουμε τη ζωή μας ακόμα πιο λειτουργική.
Άννα Σαϊνίδου
