Στις 7 Νοεμβρίου 1913 γεννιέται ο σπουδαίος Γάλλους συγγραφέας και διανοητής Αλμπέρ Καμύ. Μέσα από κάθε δουλεία του και από κάθε έργο του, εξέφραζε την αλήθεια, τις βαθύτερες αναζητήσεις και το ανήσυχο του πνεύμα, ενώ αμφισβητούσε οτιδήποτε συντηρητικό και εξαρτικό, καθώς κανένα κουτί δεν μπορούσε να τετραγωνίσει την ανεξάρτητη σκέψη του. “Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει.” “Ακόμα κι όταν κάποιος είναι πεπεισμένος για την απελπισία του, πρέπει να δρα σαν να ελπίζει. Ή να αυτοκτονεί. Ο πόνος δεν δίνει δικαιώματα.” Η ελευθερία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ευκαιρία για να γίνουμε καλύτεροι.” Τα συγκεκριμένα αποφθέγματα του έχουν παραμείνει ανεξίτηλα με τα χρόνια καθώς παραμένουν επίκαιρα μέχρι και σήμερα. Αλλά ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Φιλόσοφος, δημοσιογράφος, σκηνοθέτης, συγγραφέας και γενικότερα άνθρωπος της διανόησης, ο Καμύ τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1957 και γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 7 Νοεμβρίου του 1913 στο Μοντοβί της Αλγερίας.
Κατά τον Α’ ΠΠ ο πατέρας του σκοτώθηκε στη μάχη του Μάρνη και η οικογένεια μετακόμισε στο Αλγέρι όπου βίωσε πολύ σκληρές συνθήκες.
Το 1932 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή στο Αλγέρι συναντώντας για ακόμη μια φορά τον Ζαν Γκρενιέ. Κατά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, ο Καμύ γράφεται στο Αντιφασιστικό Κίνημα Άμστερνταμ-Πλεϊέλ, ενώ δύο χρόνια μετά γράφεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα, όπου έμεινε μόλις ένα χρόνο.
Κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, δημιουργεί με κάθε τρόπο ώστε να κρατά θερμή την φλόγα της ελευθερίας. Τα έργα του άλλωστε την περιόδο εκείνη, έχουν χαρακτηριστεί από πολλούς ως πραγματικά αριστουργήματα.
Στο περιθώριο των κυρίαρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Ποτέ του δεν δήλωσε πως πιστεύει στην θρησκεία και στον θεό, στην ιστορία ή στη λογική, ενώ απέρριψε τον Χριστιανισμό, τον Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Η δίψα του για να εξερευνήσει αλλά και να καταλάβει την ολότητα της ανθρώπινης φύσης, ήταν και από τα πιο έντονα στοιχεία της σκέψης του.
Μερικά από τα αποφθέγματά του:
-
- Πρέπει να έχει κανείς έναν έρωτα, ένα μεγάλο έρωτα, για να του εξασφαλίζει άλλοθι στις αδικαιολόγητες απελπισίες που κυριεύουν όλους μας.
- Το σχολείο μας προετοιμάζει για τη ζωή σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει.
- Ένας άντρας έχει πάντα δύο χαρακτήρες: τον δικό του και αυτόν που του δίνει η γυναίκα του.
- Αγαπώ υπερβολικά τη χώρα μου για να είμαι εθνικιστής.
- Το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές.
- Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.
- Δεν μου αρέσουν τα μυστικά των άλλων. Με ενδιαφέρουν όμως οι εξομολογήσεις τους.
- Η παγίδα του μίσους είναι ότι σε δένει με τον χειρότερο εχθρό σου.
- Στη μέση του χειμώνα, ανακάλυψα τελικά ότι μέσα μου υπάρχει ένα αόρατο καλοκαίρι.
- Η πολιτική και η μοίρα της ανθρωπότητας διαμορφώνονται από ανθρώπους χωρίς ιδανικά και χωρίς μεγαλείο. Άνθρωποι που έχουν μεγαλείο μέσα τους δεν ασχολούνται με την πολιτική.
