Τα ορφανοτροφεία και τα γηροκομεία, με την πρώτη ματιά, μπορεί να μοιάζουν με δύο εντελώς διαφορετικές δομές. Πράγματι, για πολλούς θα φαινόταν παράξενο παιδιά και ηλικιωμένοι να ζουν κάτω από την ίδια στέγη. Όμως, στο Nightingale House, ένα γηροκομείο στην Ουαλία, τίποτα δεν φαίνεται παράξενο καθώς αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί ένα ειδικό κοινωνικό πείραμα, που ξεκίνησε από τον Καναδά. Στο Nightingale House βρήκαν όλοι μία ζεστή αγκαλιά και μία νέα οικογένεια!
Οι δραστηριότητες των κατοίκων αυτού του διαφορετικού σπιτιού του Wrexham, στη βόρεια Ουαλία, συνδυάζουν αρμονικά τα χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας με την ωριμότητα. Για αρκετές ώρες κάθε μέρα, ορφανά παιδιά και ηλικιωμένοι περνούν το χρόνο τους μαζί βοηθώντας και συμπληρώνοντας ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Η μοναξιά, που είναι το κοινό χαρακτηριστικό και των δύο, σπάει αφού στη μέση μπαίνουν η θαλπωρή και η αγάπη. Επιπλέον, αυτό το “πάντρεμα” των γενεών, βοηθά τα παιδιά να μάθουν πράγματα από τους μεγαλύτερους και να νιώσουν την γονική φροντίδα, ενώ οι ηλικιωμένοι μπορούν να γεμίσουν τις μέρες τους με χαρά, καθώς η παρουσία των παιδιών λειτουργεί ευεργετικά για αυτούς. Οι διαχειριστές της δομής και οι υποστηρικτές του πειράματος είχαν παρατηρήσει πώς οι ηλικιωμένοι ήταν «αδιάφοροι» και λυπημένοι πριν την άφιξη των παιδιών. Η συναναστροφή τους με αυτά, άλλαξε ριζικά τη ζωή και τη διάθεση τους.
Για αυτούς, η παρουσία των παιδιών είναι μια πραγματική «ευλογία» καθώς μπορούν να γίνουν γιαγιάδες και παππούδες, ακόμη και αν βιολογικά, δεν είναι. Τα ορφανά παιδάκια βρίσκουν πλέον μια οικογένεια, κάποιον να τους αγαπά και να τους φροντίζει.
Το Nightingale House δεν είναι η πρώτη δομή όπου οι εμπειρίες της καθημερινής ζωής έχουν χρησιμοποιηθεί ως δραστηριότητες και ευκαιρίες για αμοιβαία βοήθεια μεταξύ νεότερων και πολύ παλαιότερων γενεών. Ειδικά στον Καναδά, κοινωνικά προγράμματα αυτού του τύπου οργανώνονται μεταξύ ορφανοτροφείων και γηροκομείων πολύ συχνά. Το ίδιο συμβαίνει και στις Η.Π.Α.
Το φάρμακο για την μοναξιά είναι η αγάπη
Στις μέρες μας πολλά είναι τα ιδρύματα που φιλοξενούν ανθρώπους οι οποίοι χρειάζονται αγάπη και στοργή, είτε είναι παιδία είτε είναι ηλικιωμένοι. Τα αποτελέσματα λοιπόν που μας έδωσε το συγκεκριμένο κοινωνικό πείραμα, είναι πως πάντα υπάρχουν νέες μέθοδοι που να κάνουν τους ανθρώπους χαρούμενους και κατ’ επέκταση, να μπορούν να έχουν όλη την αγάπη που η ζωή για διάφορους λόγους μπορεί να τους έχει στερήσει. Άλλωστε ένα είναι το φάρμακο για την μοναξιά: Η αγάπη!
Άννα Σαϊνίδου