O εκπαιδευτικός συγγραφέας Μιχάλης Σακελλαρίου,ορθογραφεί με αφορμή την νέα ιδιαίτερη σχολική χρόνια.
Ξεκίνησε λοιπόν μια καινούργια σχολική χρονιά πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες. Με περισσότερες ευθύνες και ανησυχίες και φροντίδες για εμάς τους εκπαιδευτικούς, με μαθητές μουδιασμένους από τα μέτρα ασφαλείας και ένα υπουργείο σε πλήρη αμηχανία και αδυναμία να διαχειριστεί μια ομολογουμένως πρωτόγνωρη συγκυρία.
Οι ανεπάρκειες και η προχειρότητα γίνονται πολύ εύκολα αντιληπτές, αρκεί να διαβάσει κανείς μια από τις εγκυκλίους που καθημερινά σχεδόν καταφθάνουν στα σχολικά mail. Σχεδιασμοί που είναι αδύνατο να υλοποιηθούν στα πλαίσια ενός σχολικού προγράμματος, προγραμματισμοί που θυμίζουν ευχολόγια και φανταστικά οράματα του τύπου τι θα κάναμε αν είχαμε περισσότερους καθηγητές και υπολογιστές να λειτουργήσουν τη σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση για μαθητές που μένουν στο σπίτι, λεκτικές ακροβασίες και εξωφρενικές δηλώσεις για 17μελη τμήματα, όλα μα όλα στο βωμό των εντυπώσεων και υποκινημένα από τον πανικό προκειμένου να φύγει από τα χέρια των ιθυνόντων η καυτή πατάτα και να προσγειωθεί πάνω στο κεφάλι της κάθε ατομικής ευθύνης.
Εσύ φταις που νόσησες, εσύ φταις που διέσπειρες τον ιό, εσύ φταις που δεν έκανες ολοήμερη εφημερία ώστε να αποκρούσεις τον ιό με τη ρακέτα του τένις και η τραγελαφικότητα εξαπλώνεται ως άλλη επιδημία. Πώς να ξεχάσει κανείς τις ανεκδιήγητες διατάξεις που προέβλεπαν τη δυνατότητα ζωντανής μετάδοσης του μαθήματος μέσα από την τάξη χωρίς καμιά πρόβλεψη για την στοιχειώδη προστασία προσωπικών δεδομένων μαθητών και καθηγητών και τις παλινωδίες της ηγεσίας του υπουργείου κάθε φορά που ανέκυπτε ένα σοβαρό ερώτημα.
Δε μπορώ να μην αναφέρω ότι το υπουργείο ακόμη και σήμερα και με τόσα κρούσματα καθημερινά, αρνείται να επιτρέψει το σπάσιμο των τμημάτων. Ότι δεν έπραξε το παραμικρό όλο αυτό το διάστημα του τελευταίου εξαμήνου προκειμένου να αναζητηθούν λύσεις για αύξηση των αιθουσών διδασκαλίας. Ότι αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί ότι επιτέλους ναι. Χρειάζονται περισσότεροι εκπαιδευτικοί για να αποσυμφορηθούν τα 25αρια και 27αρια τμήματα ώστε το μάθημα να μη γίνεται σε συνθήκες ασφυξίας και υψηλού κινδύνου. Παραμένει στις δικές του ιδεοληψίες αδυνατώντας να καταλάβει ότι έχουμε πλέον να κάνουμε με ένα νέο, εντελώς καινούργιο περιβάλλον που απαιτεί γενναίες αποφάσεις. To πρόβλημα λοιπόν, και μάλιστα πολύ μεγάλο και σοβαρό, είναι ότι έχει διακόψει κάθε διάλογο και έχει πάψει να ακούει και να συνεργάζεται. Διαπνεόμενο από την κυριαρχική αντίληψη ότι έργο του είναι μόνο να σχεδιάζει και να διατάζει και από την φιλελεύθερης ρητορικής πεποίθηση ότι οι εκπαιδευτικοί είμαστε οι βραδείς δημόσιοι υπάλληλοι της ήσσονος προσπάθειας, έχει με τρόπο αυτόκλητο τοποθετηθεί στο ρόλο της αποκατάστασης της τάξης και της οργάνωσης, ερήμην και χωρίς τη συναίνεση των φυσικών αποδεκτών που είναι φυσικά οι λειτουργοί του. Συνταγή της απόλυτης αποτυχίας όπως έχουν δείξει ανάλογες απόπειρες στο πολύ πρόσφατο παρελθόν Φυσικά τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα στο χώρο της δημόσιας υγείας αλλά αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο υπάρχουν πιο αρμόδιοι από μένα να τοποθετηθούν.
Πολύ φοβάμαι ότι η κυβέρνηση παίζει ένα επικίνδυνο, επικοινωνιακό παιχνίδι μασκαρέματος που ακροβατεί ανάμεσα στην ολιγωρία, και την ανευθυνότητα. Αργά ή γρήγορα όμως θα έρθει αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα της κοντόφθαλμης και ευκαιριακής της πολιτικής με συνέπεια να εξαρτάται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό από τα ΜΜΕ προκειμένου να καλύπτουν όλο και περισσότερο την ανεπάρκεια και την απροθυμία της με ξεχειλωμένες, άχρηστες μάσκες, να θολώνουν, όπως πάντα, τα νερά προς όφελος της. Φυσικά αυτό μου είναι αδιάφορο.
Το ανησυχητικό είναι οι τραγικές συνέπειες τις οποίες θα κληθούμε να υποστούμε όλοι.
