Καλώς ή κακώς ο σύγχρονος αθλητισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα πλούτη, με τη δόξα, με την υστεροφημία. Μεγάλα συμβόλαια, διαφημίσεις, χορηγοί, μάνατζερς, στημένα παιχνίδια. Υπάρχει μια τεράστια κουβέντα γύρω από το χορό (δισ)εκατομμυρίων, που έχει στηθεί τα τελευταία χρόνια. Η συζήτηση παίρνει ακόμη μεγαλύτερη έκταση ιδιαίτερα όταν αφορά το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν εξαιρέσεις όμως; Ελάχιστες θα πούνε οι περισσότεροι. Όσοι θέλουμε να πιστέψουμε στο ρομαντισμό του ποδοσφαίρου ψάχνουμε τέτοιες εξαιρέσεις. Ανθρώπους, ομάδες, φιλάθλους που να αποδεικνύουν έμπρακτα πως το ποδόσφαιρο, που θέλουμε να βλέπουμε υπάρχει ακόμη, δεν έχει σβήσει. Ο Χοσε Λουίς Τσιλαβέρτ αποτελεί ίσως ένα από μεγαλύτερα παραδείγματα αυτής τη διαφορετικότητας που θέλουμε να δούμε.
Γεννημένος στις 27 Ιουλίου του 1965, ο Παραγουανός, Χοσε Λουίς Τσιλαβέρτ, αποτέλεσε πολλές φορές στην καριέρα του πρότυπο της διαφορετικότητας. Χαρακτηριστικό ήταν τα στοιχεία του σαν ποδοσφαιριστής. Ενώ αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας κατάφερε να σκοράρει 67 φορές!. Είναι μάλιστα ο μοναδικός τερματοφύλακας που έχει πετύχει χατ-τρικ. Το λατινοαμερικάνικο ταπεραμέντο του φαίνεται άλλωστε στη δήλωσε που έκανε με αφορμή το παιχνίδι στο οποίο σκόραρε τα τρία γκολ. Όπως είχε πει, «Το παιχνίδι είχε σταματήσει για φάουλ στο γήπεδό μας. Ο Μπούργος είχε βγει από την εστία του και μιλούσε σε έναν αμυντικό, χωρίς να κοιτάει τι συμβαίνει. Ανέβηκα ψηλά για να διαμαρτυρηθώ για το φάουλ και όταν ήμουν 5 μέτρα από την μπάλα, είδα τι συνέβαινε και αποφάσισα να το εκτελέσω. Οι συμπαίκτες μου φώναζαν ‘σταμάτα, σταμάτα’, όμως ούρλιαξα ‘φύγετε από μπροστά μου, θα το κοπανίσω’. Είπα στον διαιτητή να σκύψει και όλα πήγαν μια χαρά. Η μπάλα έμοιαζε να φεύγει πολύ ψηλά, όταν ξαφνικά βούτηξε, έπεσε πίσω από τον τερματοφύλακα και πήγε μέσα. Πάντα λέω ότι ένας άγγελος την κατέβασε για μένα. Αν εκτελούσα ακόμη 1.000 φάουλ με αυτόν τον τρόπο, ποτέ δεν θα σκόραρα έτσι. Εκείνη τη φορά πήγε μέσα και μας έδωσε το παιχνίδι».
Καλά όλα αυτά. Θα πει κάποιος πως δε ξεχωρίζει σε σχέση με κάποιον άλλον ποδοσφαιριστή. Τα διαπιστευτήρια του για τον τρόπο σκέψης του και την ιδιοσυγκρασία του τους τα έδειξε το 1999. Η Παραγουάη ήταν η χώρα που κλήθηκε να διοργανώσει το Copa America. Κάθε ποδοσφαιριστής θα είχε σαν όνειρο του ν’ αγωνιστεί με τη φανέλα της χώρας του σε μία τέτοια διοργάνωση. Πόσο μάλλον όταν αυτή διεξάγεται στην πατρίδα του. Κάτι τέτοιο όμως δεν ίσχυε για τον Τσιλαβέρτ. Λίγο πριν την έναρξη της διοργάνωσης κι ενώ αναμενόταν να είναι ο βασικός τερματοφύλακας και δεύτερος αρχηγός της Παραγουάης ανακοίνωσε πως δε θα συμμετέχει. Ο λόγος; Θεώρησε πως δεν έπρεπε να δαπανηθούν χρήματα για την ανάληψη της διοργάνωσης. Όταν έκανε γνωστή την απόφασή του σημείωσε πως αιτία είναι το γεγονός πως η χώρα έχει μεγαλύτερη ανάγκη να δαπανήσει χρήματα στους τομείς της δημόσια υγείας και της εκπαίδευσης παρά στο ν’ αναλάβει μία τέτοια πρωτοβουλία.
Η πρώτη αυτή αντίδραση ήταν μόνο η αρχή. Το 2017 ήρθε η νέα, “παράλογη” ως προς τις συνθήκες της εποχής άρνηση του. Η χώρα προτάθηκε να συνδιοργανώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022. Ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος στις τάξεις της ομοσπονδίας. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν ίσχυε για τον Τσιλαβέρτ. Η απάντηση του ήταν για ακόμη μια φορά αφοπλιστική. “Η Παραγουάη δεν χρειάζεται το Μουντιάλ. Χρειάζεται σχολεία, νοσοκομεία και υποδομές”. Τις επόμενες ημέρες υπήρξε αναβρασμός στις τάξεις της ομοσπονδίας. Μεγάλη μερίδα του κόσμου τάχθηκε με τον άλλοτε τερματοφύλακα της εθνικής ομάδας. Ο αντίκτυπος της στάσης του ήταν τέτοιος που ξεκίνησε μία κόντρα με την τότε ομοσπονδία της CONMEBOL. Αποκορύφωμα ήταν η δήλωση του “είναι χειρότεροι και από τους αρουραίους, το μόνο που τους νοιάζει είναι το χρήμα”. Η κόντρα επεκτάθηκε και με την παγκόσμια ομοσπονδία FIFA. Μίλησε για εκμετάλλευση νεαρών ποδοσφαιριστών, για εκβιασμούς μάνατζερ, για στημένα παιχνίδια καθώς και για δωροδοκίες σε υποθέσεις ανάληψης διοργανώσεων. Ουσιαστικά μίλησε για μια παγιωμένη κατάσταση. Ήταν όμως ο μόνος που βρήκε το θάρρος και το σθένος να το κάνει. Το σημαντικότερο όμως ήταν πως το βήμα του το έδωσε ο κόσμος. Οι πολιτικοί της χώρας του τον θεώρησαν απειλή και προσπάθησαν να τον “μαζέψουν”. Δε χαλιναγωγήθηκε. Τους χαρακτήρισε δημόσια ως “διεφθαρμένους”
Στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή Χριστουγέννων ανακοίνωσε αυτό που περίμενε η πλειοψηφία των Παραγουανών. Την υποψηφιότητα του στις προεδρικές εκλογές του 2023. Χωρίς να κουράσει με τις υποσχέσεις του. Χωρίς μεγαλεπίβολες δηλώσεις. Μονάχα με την υπόσχεση πως σαν άνθρωπος, που προέρχεται από φτωχή οικογένεια, που έχει ζήσει όλα τα αρνητικά και τα θετικά του αθλητισμού μπορεί να συνεισφέρει στη βελτίωση της κοινωνίας. Άλλωστε είναι υπέρμαχος της άποψης πως “το ποδόσφαιρο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας”.
Δε ξέρουμε αν θα πετύχει. Δε ξέρουμε αν θα εκλεγεί. Έχει όμως αγνές προθέσεις και το έχει δείξει σε όλη την πορεία του. Αποτελεί κάτι εναλλακτικό κι άφθαρτο. Κάτι που στην κοινή γνώμη μοιάζει ξένο όσον αφορά τον αθλητισμό. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Τσιλαβέρτ ανοίγει το δρόμο και σε άλλους ποδοσφαιριστές να συμβάλλουν στην προσπάθεια του για ένα ποδόσφαιρο ρομαντικό, ελκυστικό προς τους φιλάθλους, αξιοκρατικό και με αρχές.
#menoumespeedy
Του Θωμά Παπά,
