Το The Queen’s gambit του Netflix είναι μια σειρά για το σκάκι, αλλά και για το τίμημα της κορυφής. Είναι ένα ροζ αλλά και σκοτεινό παραμύθι, μια ιστορία που διεισδύει στην περιπλοκότητα της επιτυχίας και την γλύκα του ανταγωνισμού, περιβαλλόμενη από ένα πλαίσιο εξαρτήσεων, 50s φορεμάτων, απώλειας και νοσταλγικών καρέ μιας άλλης εποχής.
Η ιδιόρρυθμη πρωταγωνίστρια Beth, μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί στο ταξίδι της ενηλικίωσής της, κατά το οποίο ακολουθεί την κλασική πορεία του ήρωα, φτάνοντας μέσα σε 7 χορταστικά επεισόδια από το μηδέν στο εκατό.
Ξεκινώντας ως outsider, εσωστρεφές και ολίγον συναισθηματικά ανάπηρο παιδί, μεγαλωμένο σ’ ένα γκρίζο ορφανοτροφείο μετά τον τραυματικό θάνατο της μητέρας της, το ταλέντο τη βρήκε πριν προλάβει να το βρει εκείνη, όπως συμβαίνει πάντα με τις ιδιοφυΐες. Διότι η Beth δεν είναι απλά καλή στο σκάκι· είναι η καλύτερη.
Μοναδικός κρυπτονίτης της, μια ολοένα και κλιμακωμένη εξάρτησή από διάφορους παράγοντες, από ηρεμιστικά χάπια μέχρι αλκοόλ και μαριχουάνα, η οποία ωστόσο στον μικρόκοσμό της φαντάζει ως μια επιπλέον ώθηση στο να καλλιεργήσει την οξυδέρκεια και παρατηρητικότητά της, που την κάνουν ασυναγώνιστη παίκτρια σκακιού.
Όπως αναφέρθηκε και πριν, η σειρά είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα οδοιπορικό από το ένα σκακιστικό πρωτάθλημα στο άλλο, καθώς δεν είναι φτιαγμένη για ν’ αφορά μόνο τους φανατικούς του σπορ -αν και οι μελετημένες αναφορές θα αφήσουν κι εκείνους κάτι παραπάνω από ικανοποιημένους.
Πρόκειται κυρίως για ένα εις βάθος ψυχογράφημα της πρωταγωνίστριας, η οποία έχει χτίσει με τόσο μεγάλη προσοχή τους τοίχους άμυνας γύρω από το άτομό της, που μόνο κάτι τόσο ελεγχόμενο όπως το σκάκι μπορεί να της προσφέρει ανακούφιση από το συναισθηματικό της άλγος, το πένθος και τα ψυχικά της τραύματα.
Αν και η προσωπικότητά της δε μένει σε καμία περίπτωση στάσιμη, καθώς αρχίζει όσο μεγαλώνει να αγκαλιάζει κι άλλες πτυχές της ζωής που της φέρνουν ευχαρίστηση, όπως η μόδα και το σεξ, οτιδήποτε δεν περικλείεται στα 64 τετράγωνα της σκακιέρας της είναι ικανό να διαταράξει τον μελετημένο κόσμο της , ναυαγώντας πριν καν προλάβει να καρποφορήσει.
Παράλληλα, η εμμονή της με το να μη καταλήγει ποτέ ηττημένη από τους αντιπάλους της, πληρώνοντας πρόθυμα το αντίτιμο της επιτυχίας αυτής, φέρνει στην επιφάνεια προβληματισμούς σχετικά με τη ζωή στον πρωταθλητισμό, ακόμα κι όταν αφορά ένα άθλημα που επιβαρύνει το μυαλό κι όχι το σώμα. Ή μάλλον κυρίως τότε.
Το The Queen’s gambit είναι μια σειρά προσωποκεντρική που όμως καταφέρνει να δημιουργήσει στον θεατή ισχυρή ταύτιση με την πορεία της πρωταγωνίστριας, και αξίζει την προσοχή μας λόγω της ιδιαίτερης θεματολογίας, μιας όμορφης σκηνοθετικά προσέγγισης, καθώς και του νοσταλγικού φόντου της pin-up ατμόσφαιρας μιας Αμερικής των 50s.
Ντορίνα Παπαγεωργίου
