Το κρασί είναι ένα από τα συνηθέστερα ποτά που σε αρκετές χώρες του βορρά συνδέονται παραδοσιακά με τον χειμώνα και κυρίως τα Χριστούγεννα. Αποτελεί το ιδανικό ποτό για να ζεσταθείς κυρίως τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια.
Η ιστορία του
Οι Ρωμαίοι, ο Ιπποκράτης και το Πνεύμα των Χριστουγέννων
Η ιστορική αναδρομή του κρασιού με βότανα και μπαχαρικά μας οδηγεί σε καταγραφές του 2ου αιώνα όταν οι ρωμαϊκές λεγεώνες στην κατακτητική τους πορεία έφτασαν μέχρι το Ρήνο, το Δούναβη και τα σκωτσέζικα σύνορα κουβαλώντας και διαδίδοντας και την «οινική» τους κουλτούρα. Κατά τον μεσαίωνα και τις αρχές της νεότερης εποχής, οι παραγωγοί άρχισαν να προσθέτουν συστηματικά στο κρασί τα λικέρ και διάφορα μπαχαρικά για να βελτιώσουν τη γεύση και το χρόνο διατήρησής τους. Ωστόσο, αυτός δεν ήταν ο μοναδικός λόγος που διαδόθηκε τόσο η προσθήκη μπαχαρικών στο κρασί και άλλα οινοπνευματώδη αφού κατά τον 17ο αιώνα αυτός ο συνδυασμός είχε θεραπευτικό και αποτοξινωτικό χαρακτήρα. Σημαντικό είναι ακόμη ότι τα συγκεκριμένα ποτά ήταν και οι προάγγελοι των σημερινών χωνευτικών.
Πιο πολύ διαδεδομένο ήταν ένα ελαφρώς συμπυκνωμένο παρασκεύασμα από λευκό ή κόκκινο κρασί με μπαχαρικά και ζάχαρη ή μέλι, γνωστό και ως κρασί του Ιπποκράτη (hippocras, ypocras, Vinum Hippocraticum). Το αλκοολούχο μίγμα πήρε το όνομά του από ένα κωνικό πάνινο φίλτρο, το “Μανίκι του Ιπποκράτη” (manicum hippocraticum) που χρησιμοποιούσαν για να φιλτράρουν το κρασί.
Σχετικά με τις συνταγές και τα μίγματα μπαχαρικών που χρησιμοποιούνταν, διέφεραν από χώρα σε χώρα ενώ το κόστος των μπαχαρικών ήταν ακριβό εκείνη την εποχή. Γι’ αυτό και hippocras έπινε μόνο η αριστοκρατία. Ανά την Ευρώπη η παρουσία του στο τραπέζι ήταν βασική προϋπόθεση σε ένα είδος γαστρονομικού τελετουργικού προκειμένου να ολοκληρωθεί ένα επίσημο γεύμα. Αργότερα, όταν η πρόσβαση στα μπαχαρικά έγινε πιο άμεση, άρχισε να εμφανίζεται σε θρησκευτικές γιορτές όπως τα Χριστούγεννα και επίσημες τελετές όπως οι γάμοι.
Το κρασί και τα πολλά ονόματα
Οι εκδοχές- και τα ονόματα- του αρωματικού κρασιού διαφοροποιούνται ανά χώρα με τα μπαχαρικά και το είδος του κρασιού που χρησιμοποιούνται να ποικίλουν. Στη Γερμανία, την Αυστρία και την Αλσατία αποκαλείται Glühwein, αποτελούμενο συνήθως από κόκκινο κρασί, ξυλαράκια κανέλας, γαρίφαλο, αστεροειδή γλυκάνισο, κίτρο, ζάχαρη και λοβούς βανίλιας. Προσθέτουν επίσης ρούμι ή λικέρ ενώ σε κάποιες περιοχές της Γερμανίας χρησιμοποιούν κρασί από φρούτα όπως μύρτιλλα ή κεράσι.
Στη Νορβηγία, τη Σουηδία, τη Δανία, τη Φιλανδία και την Ισλανδία συστήνεται ως gløgg και glögg ή glögi– ανάλογα με τη χώρα που το σερβίρουν- η βάση όμως σε όλες τις εκδοχές είναι κοινή: κόκκινο κρασί, ζάχαρη και μπαχαρικά όπως κανέλα, καρδάμωμο, τζίντζερ, γαρίφαλα και νεράντζι ενώ προαιρετικά περιέχει βότκα, akvavit ή μπράντι. Το παραδοσιακό σερβίρισμα την ημέρα των Χριστουγέννων είναι απολαυστικό με σταφίδες, ζεστά αμύγδαλα και μπισκότα με τζίντζερ. Στη Βρετανία είναι γνωστό ως “mulled wine” και προσφέρεται σε μικρές πορσελάνινες κούπες με μια φέτα πορτοκαλιού και καρφάκια γαρίφαλου.
Στη Γαλλία είναι γνωστό ως vin chaud και αποτελείται από κόκκινο κρασί, μέλι και χυμό πορτοκαλιού που ενίοτε φλαμπάρουν, στην Ιταλία ονομάζεται vin brulé, στη Βουλγαρία ως greyano vino (ζεσταμένο κρασί) με μήλα και εσπεριδοειδή, στη Ρωσία ως Glintwein με συνταγή όμοια με τη γερμανική, στην Τουρκία ως Sıcak Şarap (ζεστό κρασί) με κόκκινο κρασί, ζάχαρη και φρούτα όπως λεμόνι και πορτοκάλι, στην Πορτογαλία ως vinho quente με Μαδέρας και πόρτο και η λίστα συνεχίζεται με ελάχιστες παραλλαγές ανά τον κόσμο.
#menoumespeedy
