Σύμφωνα με την παιδίατρο Μαριάνε Κουζουγιανάκις, τα παιδιά και οι έφηβοι έλκονται από τους αντίθετους χαρακτήρες επειδή έχουν ιδιότητες που τις θαυμάζουν, αλλά που δεν τις διαθέτουν οι ίδιοι.
Η παιδίατρος ανέφερε ένα εννιάχρονο εσωστρεφές αγόρι, για το οποίο ήξερε ότι ήταν πολύ καλοί φίλοι με ένα εξωστρεφές κορίτσι. Στο αγόρι άρεσε η ανοιχτή, δυναμική προσωπικότητα του κοριτσιού και θαύμαζε την ικανότητά της να πλησιάζει τους ανθρώπους και να τους μιλάει.
Αλλά και το κορίτσι ωφελήθηκε εξίσου από τη φιλία τους. «Τον παρατηρούσε και είδε ότι ήταν μια χαρά να είναι κανείς λιγομίλητος. Της άρεσε για την ηρεμία του». Τα δύο παιδιά έκαναν μαζί μαθήματα τάι τσι και ακόμα και σ’ αυτό το πλαίσιο ήταν εμφανή τα διαφορετικά δυνατά τους σημεία: «Εκείνη εκτιμούσε πόσο καλός ήταν στο κομμάτι του διαλογισμού, πόσο φυσικό φαινόταν για εκείνον, κι εκείνον τον άφηνε κατάπληκτο ο τρόπος που το κορίτσι επικοινωνούσε τόσο εύκολα με όλους στην ομάδα».
Λίγα χρόνια αργότερα, ένας ψυχολόγος ονόματι Έιβριλ Θορν έκανε ένα πείραμα προκειμένου να βρει την κοινωνική αλληλεπίδραση εσωστρεφών και εξωστρεφών. Ο Θορν εξέτασε ειδικά τον τρόπο που οι δύο ομάδες επικοινωνούσαν τηλεφωνικά. Στο πλαίσιο του πειράματος συγκέντρωσε πενήντα δύο νέες γυναίκες – οι μισές ήταν εσωστρεφείς και οι άλλες μισές εξωστρεφείς – και τις χώρισε σε δυάδες.
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν πως οι εσωστρεφείς είναι διαρκώς λιγομίλητοι· η μελέτη όμως αποκάλυψε ότι μιλάνε όσο και εκείνοι με την ακριβώς αντίθετη προσωπικότητα. Στο πείραμα, όταν οι εσωστρεφείς μιλούσαν με άλλους εσωστρεφείς, έτειναν να εστιάζουν σε βάθος σε ένα ή σε λίγα σημαντικά θέματα. Από την άλλη, όταν τη δυάδα αποτελούσαν δύο εξωστρεφείς, αναφέρονταν συνήθως σε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων, χωρίς όμως να εμβαθύνουν ιδιαίτερα σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα.
Το πραγματικά ενδιαφέρον αποτέλεσμα προκύπτει όταν τη δυάδα αποτελούσαν ένας εσωστρεφής και ένας εξωστρεφής. Και οι δύο ομάδες ανέφεραν ότι αυτές οι συζητήσεις ήταν πιο απολαυστικές. Οι άνθρωποι προτιμούσαν να μιλάνε με ανθρώπους που είχαν αντίθετη προσωπικότητα.
Οι εσωστρεφείς δήλωσαν ότι το να συζητούν με κάποιον πιο ομιλητικό έκανε τη συζήτηση πιο ανάλαφρη και διασκεδαστική. Οι εξωστρεφείς γυναίκες της ομάδας είπαν ότι οι συζητήσεις ήταν πιο σοβαρές και ουσιαστικές. Ουσιαστικά, οι δύο τύποι γυναικών κατέληγαν να συναντιούνται κάπου στη μέση και να βρίσκουν τον σωστό συνδυασμό ανάλαφρης κουβέντας και σοβαρής συζήτησης.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Susan Cain, Gregory Mone & Erica Moroz με τίτλο «Ήρεμη Δύναμη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Key Books και μπορείτε να το βρείτε εδώ
πηγή: enallaktikidrasi.com/
