Με πρωτοβουλία της Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ,  Κατερίνας Νοτοπούλου, 15 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτηση στην Βουλή, σχετικά με την απόρριψη του αιτήματος παραχώρησης κοινόχρηστης έκτασης (πρώην ΑΓΝΟ) στον Δήμο Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης.

Το 1955 το τότε Υπουργείο Γεωργίας παραχώρησε στον Αγελαδοτροφικό Συνεταιρισμό Θεσσαλονίκης Άγιος Μόδεστος (μετέπειτα γνωστό ως ΑΓΝΟ) έκταση περίπου 16 στρεμμάτων στην περιοχή της ΔΕ Σταυρούπολης του νυν Δήμου Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης, για τον σκοπό της ανέγερσης εγκαταστάσεων επεξεργασίας και παστερίωσης γάλακτος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 123 παρ. 1 και 2 και του 193 του Αγροτικού Κώδικα. Οι εγκαταστάσεις σταμάτησαν να λειτουργούν το 1992, οπότε και μεταφέρθηκαν εκτός πολεοδομικού συγκροτήματος, ενώ ήδη από το 1972 το Ρυμοτομικό Σχέδιο του Δήμου Παύλου Μελά (τότε Δήμου Σταυρούπολης) χαρακτήρισε την έκταση ως κοινόχρηστο χώρο πρασίνου και διαπλάτυνση οδού. Τμήμα του χώρου που παραχωρήθηκε ήταν ήδη κοινόχρηστος χώρος (πράσινο και δρόμοι) από το 1952 όμως αυτό δεν σταμάτησε την ανέγερση των κτισμάτων της ΑΓΝΟ, πολλά από τα οποία ήταν αυθαίρετα και άλλα με οικοδομικές άδειες με παραποιημένους τους όρους δόμησης της περιοχής (κοινόχρηστοι χώροι που δεν δομούνται).

Εφόσον το 1992 οι εγκαταστάσεις σταμάτησαν να λειτουργούν –έπαψε δηλαδή ο λόγος της αρχικής παραχώρησης– ο χώρος θα έπρεπε βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας να επιστραφεί στο Ελληνικό Δημόσιο και συγκεκριμένα στο Υπουργείο Γεωργίας. Επειδή δε ήταν χαρακτηρισμένη ως κοινόχρηστος χώρος, θα μπορούσε να μεταβιβαστεί στον Δήμο για τη βελτίωση των όρων διαβίωσης των κατοίκων της περιοχής και όλου του τότε Δήμου Σταυρούπολης. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν έγινε.

Επιπροσθέτως, το 1999 η Ένωση ΕΑΣΘ ΑΓΝΟ ΣΥΝ ΠΕ τέθηκε υπό εκκαθάριση και στον πλειοδοτικό διαγωνισμό για την εξαγορά του παγίου και κυκλοφορούντος ενεργητικού τους πλειοδότρια αναδείχτηκε εταιρία της εκκαθαρίστριας Αγροτικής Τράπεζας. Εντωμεταξύ, είχε ήδη συσταθεί η ΑΓΝΟ ΑΕ μετοχικού ενδιαφέροντος της ΑΤΕ και της ΑΤΕ Συμμετοχών στην οποία τελικά μεταβιβάστηκε το ενεργητικό της ΕΑΣΘ ΑΓΝΟ. Στην πράξη δηλαδή η διαχειρίστρια εκκαθαρίστρια (ΑΤΕ) εμφανίστηκε ταυτόχρονα και πλειοδότρια.

Το 2003 η ΑΤΕ μεταβίβασε το οικόπεδο σε ιδιωτικές εταιρείες, οι ιδιοκτήτες των οποίων αρχικά ζητούσαν την ακύρωση της ανακήρυξης ως πλειοδότριας της ΑΤΕ επικαλούμενοι ακριβώς την παρατυπία της ταύτισης μεταξύ πλειοδότη και εκκαθαριστή. Στη συνέχεια όμως ανακάλεσαν την αίτηση ακυρότητας και τελικά στη συνέχεια τους μεταβιβάστηκε το ακίνητο.

Ο Δήμος Παύλου Μελά στον οποίο ανήκει πλέον η ΔΕ Σταυρούπολης διεκδικεί την ανάκληση των παραχωρήσεων και την απόδοση του χώρου στον Δήμο, με επίσημα αιτήματα του στις 19/10/2015, 21/6/2019 και 11/7/2019. Για το ζήτημα αυτό το ΥΠΑΑΤ είχε αποστείλει ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, χωρίς να υπάρχει κάποια ενημέρωση για την πορεία της εξέτασης του θέματος.

Ωστόσο, και ενώ ο Δήμος βρισκόταν εν αναμονή της γνωμοδότησης του ΝΣΚ για την ολοκλήρωση του δίκαιου αιτήματός του, ενώ υπάρχει πληθώρα αποφάσεων του ΣΤΕ για το εφικτό και το νόμιμο ανάκλησης της αρχικής παραχώρησης λόγω ματαιώσεως του σκοπού της παραχώρησης, ο οποίος και αποτελεί την νόμιμη προϋπόθεση διατηρήσεώς της ως ισχυρής (ΣΤΕ 3104/2002, ΣΤΕ 4098/2005, ΣΤΕ 2504/2004, ΣΤΕ 2199/2004, ΣΤΕ840/2007, Γνμ ΝΣΚ 112/2006), αλλά και ενώ ήδη το ΥΠΑΑΤ με την αρ. πρωτ. 1408/121005/27-5-2019 Απόφαση Υπουργού ΥΠΑΑΤ προέβη σε απόρριψη προσφυγής συνεταιρισμού κατά της 11665/22-2-2019 απόφασης ανάκλησης παραχώρησης, παρόμοιας περίπτωσης, στηρίζοντας την απόφαση που εξέδωσε στην νομολογία που ο Δήμος Παύλου Μελά επικαλείται από το πρώτο αίτημά του για ανάκληση της παραχώρησης από το ΥΠΑΑΤ το έτος 2015, η Κυβέρνηση της ΝΔ, εντελώς αναίτια και ξαφνικά, τροποποίησε τον Αύγουστο 2020 την υφιστάμενη διάταξη του Ν. 4061/2012 (αρ. 36, παρ. 17) προσθέτοντας την εξής διάταξη (Ν. 4711/2020, παρ. 13, παρ. 1, ΦΕΚ 145/29.07.2020):

«18. Οι αποφάσεις που εκδόθηκαν σύμφωνα με τις παρ. 1, 3 και 4 του άρθρου 123 του Αγροτικού Κώδικα δεν ανακαλούνται, εφόσον οι ενδιαφερόμενοι πραγματοποίησαν τον σκοπό για τον οποίο εκδόθηκε η απόφαση και παρήλθε εικοσαετία από τον χρόνο μεταγραφής του σχετικού παραχωρητηρίου ή της απόφασης».

Με αυτό το δεδομένο το ΥΠΑΑΤ απάντησε στις 27/8/2020 στον Δήμο Παύλου Μελά με το υπ. Αριθ. Πρωτ. 2094/237020/27-8-2020 ότι το αίτημα του δεν γίνεται δεκτό διότι έχει παρέλθει χρόνος άνω της 20 ετίας από την λήψη της αρχικής απόφασης παραχώρησης.

Επειδή, με την φωτογραφική ρύθμιση του Ν. 4711/2020 για την απόρριψη του αιτήματος του Δήμου Παύλου Μελά, απομειώνεται η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων, καθώς μεγάλες εκτάσεις, όχι μόνο αυτή στον Δήμο Παύλου Μελά αλλά και σε όλη την επικράτεια, θα καταλήξουν σε ιδιώτες, επειδή, παρόμοια ρύθμιση υπήρχε στον Ν3147/2003 και καταργήθηκε με τον ΝΟΜΟ ΥΠ΄ ΑΡΙΘ. 4061 ΦΕΚ Α΄ 66/22.3.2012 «Διαχείριση και προστασία ακινήτων Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων – Ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτων και λοιπές διατάξεις».

Επειδή, με την συγκεκριμένη διάταξη, ουσιαστικά, δημιουργείται ένα είδος χρησικτησίας σε δημόσιες γαίες, γεγονός που είναι παράνομο και αντίκειται σε θεμελιώδεις διατάξεις του συντάγματος περί προστασίας του δημοσίου συμφέροντος, και της δημόσιας περιουσίας θέτοντας ζητήματα αντισυνταγματικότητας της.

Επειδή, ο Δήμος Παύλου Μελά έχει καταθέσει, προ της ψήφισης της διάταξης αυτής, πλήρως τεκμηριωμένο αίτημα για την ανάκληση της παραχώρησης της κυριότητας του οικοπέδου στον αγελαδοτροφικό συνεταιρισμό και εν συνεχεία σε εταιρεία ιδιωτικών συμφερόντων, και απόδοσης του στον Δήμο.

Επειδή, η συγκεκριμένη έκταση έχει χαρακτηριστεί από το ρυμοτομικό σχέδιο ως κοινόχρηστη – χώρος πρασίνου και κρίνεται άκρως απαραίτητη για την διατήρηση του απαιτούμενου ισοζυγίου πρασίνου στην ευρύτερη περιοχή.

Επειδή, υπάρχει βάσιμος κίνδυνος να εγερθούν ζητήματα οικονομικών απαιτήσεων εις βάρος του Δήμου Παύλου Μελά.

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

1) Γνωρίζουν τις δυσμενείς επιπτώσεις που επιφέρει η απόφαση απόρριψης του αιτήματος του Δήμου Παύλου Μελά στην πολεοδομική οργάνωση της περιοχής; Πως προτίθενται να προστατεύσουν τον Δήμο Παύλου Μελά από πιθανές διεκδικήσεις αποζημιώσεων;

2) Γνωρίζουν ότι με αυτήν την φωτογραφική, αντισυνταγματική διάταξη το δημόσιο, το ελληνικό κράτος θα χάσει δημόσιες εκτάσεις, την περιουσία του, η οποία θα καταλήξει σε χέρια ιδιωτών;

3) Προτίθενται να αποσύρουν την εν λόγω φωτογραφική και αντισυνταγματική διάταξη;