Στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων με τίτλο «Μέτρα ενίσχυσης των εργαζομένων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, κοινωνικοασφαλιστικές διατάξεις και διατάξεις για την ενίσχυση των ανέργων», τοποθετήθηκε ως ειδικός αγορητής ο βουλευτής Βοιωτίας και υπεύθυνος Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργος Μουλκιώτης.

Επεσήμανε ότι η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα για να κρύψει τη γύμνια της και με επικοινωνιακούς καταιγισμούς, προσπαθεί να προβάλει ως μεγάλα επιτεύγματα, μέτρα που στην πραγματικότητα αυτοακυρώνονται.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Μουλκιώτης σημείωσε ότι:

  • Στην Ελλάδα, το κράτος Πρόνοιας αποτελεί το συλλογικό κεκτημένο της μεταπολίτευσης, με πρωταγωνιστή τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα που υιοθέτησε ολιστικές και ολοκληρωμένες πολιτικές για την πρόληψη των κοινωνικών κινδύνων και για την ατομική και κοινωνική ευημερία των πολιτών του.
  • Η Κυβέρνηση παινεύεται για την στήριξη των εργαζομένων και των ανέργων την ώρα που η ανεργία καλπάζει και οι «τυχεροί» καλούνται να ζήσουν με 534 ή 400 ευρώ το μήνα.
  • Το Υπουργείο Εργασίας αυτοεγκωμιάζεται για την έγκαιρη θωράκιση των μονάδων προνοιακών δομών, την ώρα που σε τακτική βάση ανακοινώνονται κρούσματα στις διάφορες δομές φροντίδας ηλικιωμένων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Παράρτημα Χρονίων Παθήσεων «Ο Άγιος Παντελεήμων» του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Κεντρικής Μακεδονίας.
  • Η Κυβέρνηση υπερηφανεύεται για τη διαχείριση του μεταναστευτικού/προσφυγικού ζητήματος και την προστασία ασυνόδευτων ανηλίκων, την ώρα που μετά την καταστροφή της Μόριας, ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως η ολλανδική, επιρρίπτουν  την ευθύνη για την καθυστέρηση υποδοχής στη χώρα τους ασυνόδευτων παιδιών,  στη γραφειοκρατία της ελληνικής κυβέρνησης.
  • Το Κίνημα Αλλαγής τάσσεται υπέρ της ενίσχυσης των επιχειρήσεων και των εργαζομένων, αλλά παράλληλα απαιτεί και τη διασφάλιση των εσόδων του ΟΑΕΔ, προκειμένου να ανταποκρίνεται στον κρίσιμο κοινωνικό του ρόλο. Αντιτίθεται στην υποβάθμιση προγραμμάτων κατάρτισης και ενίσχυσης της απασχόλησης που συνεπάγεται το μέτρο της Κυβέρνησης, το οποίο διαρρηγνύει τον κοινωνικό δεσμό του εργαζόμενου με τον άνεργο και της επιχείρησης με τον εργαζόμενο.