Το περασμένο Σάββατο, οι δρόμοι του Παρισιού κι άλλων γαλλικών μεγαλουπόλεων έμοιαζαν σαν να μη τους είχε αγγίξει ποτέ η πανδημία, καθώς τα πλήθη συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν ενάντια σ’ έναν όχι και τόσο αόρατο, αλλά εξίσου επικίνδυνο με τον κορονοΐό εχθρό : αυτόν της αστυνομικής βίας, που, καμουφλαρισμένη με τον μανδύα της ασφάλειας, δεν έχει σταματατήσει να ξεπλένεται τα τελευταία χρόνια από την κυβέρνηση Μακρόν.
Τουλάχιστον 133.000 άνθρωποι σύμφωνα με τις επίσημες πηγές -γιατί σύμφωνα με ανεπίσημες, οι διαδηλωτές άγγιξαν το μισό εκατομμύριο- ξεχύθηκαν λοιπόν στους δρόμους της Γαλλίας, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον νόμο περί καθολικής ασφάλειας, ο οποίος απαγορεύει στους πολίτες να δημοσιεύουν εικόνες αστυνομικής βίας στα social media.
H πορεία ωστόσο έμελλε να πάρει μια στροφή πιο γενικευμένης θεματολογίας, καταλήγοντας σε μια συλλογική διαμαρτυρία ενάντια στην ανοχή των θεσωμών απέναντι στη «νομιμοποιημένη», ρατσιστική αστυνομική βία. όταν εκείνη στοχεύει αθώους πολίτες.
Η πολιτεία επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά πως η συγκεκριμένη διάταξη έγινε με ιδιαίτερη προσοχή κι ευαισθησία ως προς τα δικαιώματα της ελευθερίας της έκφρασης και του Τύπου, μη πείθοντας, για ακόμα μια φορά, κυριολεκτικά κανέναν.
Δημοσιογραφικές κι άλλες οργανώσεις, καθώς κι η Διεθνής αμνηστία, καταγγείλουν το νομοσχέδιο χαρακτηρίζοντας το ως σκανδαλώδη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τη στιγμή που ο Υπουργός Εσωτερικών συνεχίζει να στρουθοκαμηλίζει, κρύβοντας την πραγματικότητα πίσω από «μετριοπαθείς» δηλώσεις για «διατήρηση ισορροπιών μεταξύ ελευθερίας του λόγου και προστασίας των σωμάτων ασφαλείας».
Ντορίνα Παπαγεωργίου
