Ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, ευρέως γνωστός στην πατρίδα του και με το ακρωνύμιο VGE, έφυγε χθες απ’ τη ζωή σε ηλικία 94 ετών, από αίτια που όπως όλα δείχνουν σχετίζονται με επιπλοκές του COVID-19, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια παρακαταθήκη, καθώς έχει σημαδέψει όσο κανένας άλλος την πολιτική ιστορία της 5ης γαλλικής δημοκρατίας.
Η πορεία του πολυπράγμονα αυτού άνδρα ξεκινάει πολύ πριν την εκλογή του, με τη συμμετοχή του στην γαλλική αντίσταση κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και του απονέμην ο Σταυρός του Πολέμου για τις εξαιρετικές υπηρεσίες του προς την πατρίδα.
Η εμπλοκή του με τα πολιτικά πράγματα ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του 50’, αναλαμβάνοντας πρώτα ως Διευθυντής του υπουργικού συμβουλίου του Προέδρου κι έπειτα ως Γενικός Γραμματέας του κράτους για τα οικονομικά, μέχρι το 1962.
Το 1969, έχοντας πλέον κατασταλάξει ως σκεπτικιστής απέναντι στην πολιτική του Σαρλ Ντε Γκολ, αναλαμβάνει τα ινία του Υπουργού Οικονομικών για την κυβέρνηση του Ζορζ Πομπιντού επί δύο συναπτές τετραετίες.
Το χρίσμα των εκλογών πήρε για πρώτη φορά το 1974, οπότε κι έγινε στα 48 του έτη Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, χαράζοντας μια πολιτική πορεία που ο ίδιος ονομάτιζε ως «προηγμένο φιλελευθερισμό».
Τα ορόσημα της πολιτικής του καριέρας
Παρά τον κεντροαριστερό προσανατολισμό του, ο VGE αποδείχθηκε ιδιαίτερα συντηρητικός όσον αφορά την ασφάλεια και την μετανάστευση, καθώς είναι διαβόητος για τη σκληρή πολιτική που ακολούθησε απέναντι στην μετακίνηση πληθυσμών για οικονομικού λόγους, την οποία και προσπάθησε να περιορίσει σημαντικά μέσω ενός συστηματικότερου ελέγχου των συνόρων.
Παραδόξως όμως, ο d’ Estaing υπήρξε ιδιαίτερα φιλευρωπαϊστής, κάτι που απέδειξε και με την πολύχρονη δράση του υπέρ του οράματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, πρωτοστατώντας στο μονοπάτι προς μια κοινή νομισματική πολιτική . Υπήρξε ο εισηγητής της ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, καθώς και ο πολιτικός εκείνος που προσπάθησε όσο κανένας άλλος να δημιουργήσει στενότερες σχέσεις με την γείτονα χώρα Γερμανία.
Όσον αφορά την πολιτική ισότητας και ελευθερίας που ακολούθησε, ο VGE τήρησε την προεκλογική υπόσχεσή του για αποποινικοποίηση της έκτρωσης, η οποία και όντως νομιμοποιήθηκε μόλις ένα έτος μετά την εκλογή του.
«Au revoir»
Το άδοξο πολιτικό τέλος του d’ Estaing έφερε ένα οικονομικό σκάνδαλο δωροδοκίας από την πλευρά του αυτοκράτορα της Κεντρικής Αφρικής, ο οποίος και πρόσφερε στον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας διαμάντια αξίας ενός εκατομμυρίου φράγκων.
Κι ενώ ο VGE δήλωσε πως επρόκειτο για ένα απλό δώρο, η ζημιά είχε ήδη γίνει, καθώς το όνομά του είχε σπιλωθεί, υπονομεύοντας έτσι την προεκλογική του καμπάνια.
Την εκλογική του ήττα από τον François Mitterrand ο VGE συνόδεψε από έναν ιστορικό αποχαιρετιστήριο λόγο στο γραφείο του, κατά τον οποίον συνεχάρη τον διάδοχο του, και, μετά από μια μεγάλη παύση, έκλεισε την ομιλία του μ’ ένα απλό «au revoir», κατευθυνόμενος προς την έξοδο ενώ από πίσω έπαιζε ο γαλλικός εθνικός ύμνος.
Οι σχέσεις του με την Ελλάδα
gr.ambafrance.org
Διατηρώντας τις παραδοσιακά καλές σχέσεις μεταξύ Εξαγώνου κι Ελλάδας, ο VGE υπήρξε από τους πιο φιλέλληνες Προέδρους της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές κινήσεις πολιτικής αλληλεγγύης που έτεινε προς τη χώρα μας, ήταν η προσφορά ιδιωτικού αεροσκάφους στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, προκειμένου να επιστρέψει από την αυτοεξορία του και να αναλάβει την προεδρία μετά την πτώση της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, το 1974.
Η επίσκεψή του μάλιστα στην Αθήνα τον αμέσως επόμενο χρόνο, υπήρξε σημαδιακή για την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας κι Ευρώπης, καθώς δόθηκε κι επισήμως ένα τέλος στην πολυετή περιθωριοποίηση στην οποία είχε υποβάλει τη χώρα η χούντα του Παπαδόπουλου.
Παράλληλα, κι ενώ έκανε συνειδητές κινήσεις για να καρποφορήσει η αφομοίωση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τόνισε εκ των υστέρων επανειλημμένα πως οι οικονομικές θυσίες που έγιναν προς αυτή την κατεύθυνση υπήρξαν αρκετά πρόωρες, δίνοντας στον ελληνικό λαό δυσανάλογο βάρος σε σχέση με αυτό που μπορούσε να σηκώσει.
Ντορίνα Παπαγεωργίου
