Είναι άραγε ικανή η σημερινή ηγετική κυβερνητική ομάδα την ίδια ώρα που διαπομπεύει νομοθετικά το ΑΣΕΠ να προωθεί νομοσχέδιο για τη δήθεν ενίσχυσή του, δηλώνοντας μάλιστα πομπωδώς πως πρόκειται για μια μεγάλη μεταρρύθμιση; Ναι, είναι ικανή.
Άρθρο του Κοιν/κού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Γιάννη Ραγκούση, στην εφημερίδα των Συντακτών με τίτλο “Ο Λεβιάθαν του δήθεν επιτελικού κράτους συνθλίβει την αξιοκρατία και τις ίσες ευκαιρίες”
Είναι άραγε ικανή η κυβέρνηση τούτες τις μέρες, που έχει δώσει στη δημοσιότητα το νέο νομοσχέδιο για το ΑΣΕΠ, να φέρνει τροπολογίες για την πραγματοποίηση προσλήψεων εκτός ΑΣΕΠ; Ναι, είναι ικανή.
Η διαδρομή της ανεξάρτητης αρχής μέσα στον χρόνο αποτυπώνει ανάγλυφα τη διαπάλη εντός του κομματικού συστήματος και του πολιτικού δυναμικού της χώρας.
Αντικατοπτρίζει τις συνεχείς ήττες όσων πιστεύουν στην αξιοκρατία από όσες και όσους πιστεύουν στη φαυλότητα και την πελατειακή λογική ως εργαλεία άσκησης πολιτικής.
Με την ίδρυση του ΑΣΕΠ το 1994 ξεκίνησε και η μεθοδική προσπάθεια για την υπονόμευσή του. Ενεργές είναι ακόμη εκείνες οι πολιτικές παρουσίες που μηχανεύθηκαν και μεθόδευσαν τη νομοθετικά χειρουργική εξουδετέρωσή του.
Είναι λογικό να μην έχει διατηρηθεί ενεργό στη συλλογική μνήμη το γεγονός ότι το 2009, με τον Ν. 3812, για πρώτη φορά πέρασαν στην αποκλειστική δικαιοδοσία του ΑΣΕΠ οι συμβάσεις έργου, καθώς και οι προσλήψεις στη Βουλή, την Προεδρία της Δημοκρατίας και την Εκκλησία της Ελλάδος.
Ακόμη και σήμερα όλο αυτό το όργιο φαυλότητας και πελατειακών πρακτικών της κυβέρνησης δεν ενεργοποιεί άμεσες αντιδράσεις, αφού τείνει να θεωρείται πια μια κανονικότητα στη χώρα μας.
Μια νοσηρή κανονικότητα που δεν μας επιτρέπεται να ανεχόμαστε.
Για αυτό, μέσα από ένα χρονικό ολιστικής καταγραφής της βάναυσης αποστέρησης του δικαιώματος στην ισότιμη πρόσβαση στις εργασιακές ευκαιρίες, αποκαλύπτουμε μέσω κοινοβουλευτικής ερώτησης 61 βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσα διαδραματίζονται εις βάρος των νέων που διεκδικούν μια θέση εργασίας στην Ελλάδα της ατέρμονης κρίσης και του διαρκούς brain drain.
Η ερώτησή μας αφορά τις αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις προκειμένου να παρακαμφθεί το ΑΣΕΠ, με απώτερο σκοπό τις αναξιοκρατικές προσλήψεις στο Δημόσιο, παράλληλα με το μπαράζ διορισμών αποκλειστικά κομματικών προϊσταμένων, διευθυντών και διοικήσεων σε όλο το φάσμα του δημόσιου τομέα.
Τους τελευταίους 17 μήνες, η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει επαναφέρει τις χειρότερες πελατειακές πρακτικές στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης. Κυρίαρχη θέση καταλαμβάνει η συστηματική παράκαμψη των διαδικασιών του ΑΣΕΠ στο σύστημα προσλήψεων προσωπικού, επιλογής Προϊσταμένων και Διευθυντών και διορισμού μετακλητών σε μόνιμες θέσεις. Μάλιστα, η σκόπιμη αυτή παράκαμψη ενδύεται τον μανδύα του νόμου, καθώς με προδήλως αντισυνταγματικές νομοθετικές ρυθμίσεις «θεσμοθετούν» τις ρουσφετολογικές προσλήψεις και τον διορισμό μετακλητών σε θέσεις της πάγιας διοικητικής ιεραρχίας, ενώ εγκαθιδρύουν ad hoc κομματικά υπηρεσιακά συμβούλια για τις επιλογές Προϊσταμένων και Διευθυντών στα υπουργεία και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Αυτό το απροσχημάτιστο όργιο νομοθέτησης, κατά παρέκκλιση του νόμου για το ΑΣΕΠ, αδιαφανών διαδικασιών προσλήψεων και ορισμού διοικήσεων έχει, αναμφίβολα, οδηγήσει στη θεσμική, ραγδαία υποβάθμιση της Ανεξάρτητης Αρχής. Σε κάθε περίπτωση, αυτή δεν προσιδιάζει στην εμπέδωση της αξιοκρατίας και στον εκσυγχρονισμό του συστήματος προσλήψεων, όπως διατείνεται η κυβέρνηση με το σχέδιο νόμου του υπουργού Εσωτερικών, το οποίο βρίσκεται ante portas της κοινοβουλευτικής επεξεργασίας.
Για να καταστεί σαφές το μέγεθος της ψευδεπίγραφης «επιτελικότητας» της κυβέρνησης, καθώς και ο εμπαιγμός των πολιτών και του ΑΣΕΠ, αρκεί να αναφερθεί ότι έχουν λάβει χώρα ρουσφετολογικές προσλήψεις, διορισμοί μετακλητών και κομματικοί ορισμοί προϊσταμένων σε καίρια υπουργεία, όπως το υπ. Μετανάστευσης και Ασύλου, το Προστασίας του Πολίτη, τη γεν. γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, καθώς και στον ΕΟΔΥ, στα Γενικά Νοσοκομεία, στα εκπαιδευτικά συμβούλια και φυσικά στην Αυτοδιοίκηση.
Είναι αναμφίβολο πως οι έννοιες της ευνοιοκρατίας και της κατ’ επίφαση αριστείας, καθώς και οι πελατειακές διατάξεις πρόσληψης προσωπικού ή επιλογής στελεχών για θέσεις ευθύνης, διατρέχουν κάθε αρμό του δήθεν επιτελικού κράτους του κ. Μητσοτάκη. Αντίθετα με κάθε κανόνα αξιοκρατίας.
Αξιοκρατία, είναι δικαιοσύνη σε όλους, είναι εντιµότητα στις σχέσεις µε τους πολίτες, είναι -σε τελική ανάλυση- κι ένα ισχυρό χτύπηµα στη διαφθορά. Γιατί, βεβαίως, διαφθορά δεν είναι µόνον οι µεγάλες υποθέσεις διαφθοράς που συζητούµε κάθε τόσο, που έρχονται στην επιφάνεια και στην επικαιρότητα ως µεγάλα σκάνδαλα.
Ούτε διαφθορά είναι µόνον η διαπλοκή που έχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια καταγγελθεί στις σχέσεις των πολιτικών µε εξωθεσµικά κέντρα ή µε συγκεκριμένα µέσα ενηµέρωσης. ∆ιαφθορά είναι για τον Ελληνα πολίτη και αυτή η απαράδεκτη διαδικασία µε την οποία ήταν υποχρεωµένος να έρχεται σε επαφή και σε επικοινωνία προκειµένου να χρησιμοποιήσει ένα αναφαίρετο συνταγµατικό δικαίωµά του, της ίσης πρόσβασης στο ελληνικό Δηµόσιο, το οποίο πέραν όλων των άλλων συνιστά πολιτικό δικαίωµα.
