Σάλος έχει προκληθεί τις τελευταίες ημέρες εξαιτίας της παραίτησης της Έλενας Ακρίτα από την εφημερίδα “τα Νέα”, στην οποία αρθρογραφούσε τα τελευταία 20 χρόνια, καθώς η εφημερίδα δεν δημοσίευσε κείμενο της. Η γνωστή δημοσιογράφος, η οποία έχει έρθει στο στόχαστρο πολιτικών προσώπων, όπως ο Κ. Μπογδάνος, για ακόμα μια φορά στιγματίζεται από συναδέλφους της εξαιτίας της δημόσιας παραδοχής της, πως πάσχει από κατάθλιψη.
Δεν είναι ασυνήθιστο ακόμα και στις μέρες μας οι ψυχικές ασθένειες να χρησιμοποιούνται ως μέσα για να προσβάλει ή επιτεθεί κάποιος σε ένα πρόσωπο, πόσο μάλλον ένα δημόσιο πρόσωπο με τεράστια επιρροή, όπως είναι η Έλενα Ακρίτα. Αλλά η Έλενα Ακρίτα δεν είναι η μόνη. Χιλιάδες άνθρωποι που παλεύουν με τον δαίμονα της κατάθλιψης ή άλλων ψυχικών νοσημάτων ζουν με τον φόβο της κοινωνικής κατακραυγής και του στίγματος.
Το παράλογο της υπόθεσης είναι πως η γνωστοποίηση της ύπαρξης μιας ψυχικής νόσου και η αντιμετώπισή της, θα έπρεπε να αποτελεί ένα γεγονός αξιέπαινο, που δείχνει το ψυχικό σθένος και την δύναμη του ατόμου το οποίο την πολεμά. Αντίθετα φαίνεται πως αρκετά από τα άτομα αυτά, δέχονται υποτιμητικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς συχνά, παρότι αγωνίζονται στο δεκαπλάσιο για να τα καταφέρουν.
Γιατί αν για έναν άνθρωπο που δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα η ζωή είναι μία φορά δύσκολη, για αυτούς, αποτελεί μια ατελείωτη μάχη.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η κατάθλιψη, είναι μια νόσος που σε βουλιάζει σε εμποδίζει να βρεις ευχαρίστηση ενώ πολλές φορές σε κάνει δυσλειτουργικό. Η συνεχής επιθυμία για ύπνο, η αδιαφορία για την προσωπική υγιεινή, η βουλιμία ή η ανορεξία είναι καταστάσεις οι οποίες συνδέονται άμεσα με την κατάθλιψη. Αν λοιπόν, ο μέσος άνθρωπος δυσκολεύεται να σηκωθεί το πρωί για να πάει στην δουλειά, ή να συμμετέχει σε μια κοινωνική εκδήλωση, ένας άνθρωπος με κατάθλιψη πραγματικά θα δώσει προσωπικό αγώνα για να τα καταφέρει. Παρόλα αυτά, αυτός που θα ζήτησει να λάβει αγωγή και να κάνει ψυχοθεραπεία, έχει ήδη νικήσει. Γιατί όχι μόνο βρίσκεται στη θέση να αναγνωρίσει το πρόβλημα του, να βοηθηθεί και να προχωρήσει, αλλά βρίσκεται σε μια κατάσταση συνειδητοποίησης του ίδιου του εαυτού. Και κάτι τέτοιο μόνο δείγμα οξυδέρκειας μπορεί να είναι.
Η Ελληνική κοινωνία δυσκολεύεται να αποδεχθεί την ψυχική νόσο
Είναι γεγονός πως όλες τις οπισθοδρομικές αντιλήψεις που ίσχυαν τους προηγούμενους αιώνες περί ψυχικής υγείας, υπάρχουν αρκετοί που μέχρι και σήμερα φροντίζουν να τις συντηρούν. Γιατί, πράγματι αν λάβει κανείς υπόψη πως η ελληνική κοινωνία είναι συντηρητική σε διάφορους τομείς που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, σίγουρα δεν θα δίσταζε να δείξει το σκληρό της πρόσωπο και στην ψυχική ασθένεια. Γιατί η ρατσιστική συμπεριφορά αλλά και οι κοινωνικές διακρίσεις αφορούν και αυτόν τον τομέα, καθώς οτιδήποτε το διαφορετικό δεν γίνεται εύκολα κοινωνικά αποδεκτό, βοηθώντας την δημιουργία στερεότυπων.
Εκπαίδευση και ενημέρωση τα όπλα κατά του κοινωνικού στίγματος της ψυχικής ασθένειας
Δυστυχώς είναι πολλά τα θέματα που πρέπει να κατανοήσει αλλά και να αποδεχτεί η ελληνική κοινωνία, ενώ η δουλειά που πρέπει να γίνει είναι τεράστια. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο μόνος τρόπος για να γίνουν μερικά βήματα προς τα μπρος, είναι η σωστή ενημέρωση και εκπαίδευση. Άλλωστε ας μην ξεχάσουμε πως μόνο ένα ποσοστό των ανθρώπων που ταλαιπωρούνται από ψυχικές παθήσεις επισκέπτεται κάποιον θεραπευτή, καθώς οι υπόλοιποι δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν αλλά ούτε και να αποδεχθούν πως πάσχουν, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που το κρύβουν, φοβούμενοι τον κοινωνικό στιγματισμό.
Άννα Σαϊνίδου
