Στην πολύπαθη Δυτική Αθήνα ζουν πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι, κατά κύριο λόγο εργαζόμενοι, άνεργοι, άνθρωποι της βιοπάλης.
Μέσα σε συνθήκες πανδημίας, όπου ήδη θρηνούμε χιλιάδες θύματα, η δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα σε όλους τους δήμους του Δυτικού Τομέα, παραμένουν υποβαθμισμένες εξαιτίας των σοβαρών ελλείψεων τόσο σε προσωπικό όσο και σε υποδομές, βάζοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, όλο το προηγούμενο εννεάμηνο και ενώ ήταν σε εξέλιξη το πρώτο κύμα της πανδημίας και εν αναμονή του δεύτερου, το οποίο σήμερα είναι ακόμα πιο σφοδρό, αντί να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα, προκειμένου τα Νοσοκομεία και όλες οι Μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας να θωρακιστούν, τα άφησε στη μοίρα τους. Το αποτέλεσμα σήμερα είναι να έχουν φτάσει στα όρια, αλλά και να μη μπορούν να ανταποκριθούν, στις ανάγκες για τις υπόλοιπες παθήσεις που δεν σταμάτησαν, λόγω πανδημίας, σε εξετάσεις, θεραπείες που είναι αναγκαίες.
Οι διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από την επίκληση της «ατομικής ευθύνης» που επαναλαμβάνει μονότονα η κυβέρνηση της ΝΔ.
Είναι «ατομική ευθύνη» ή αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης το γεγονός ότι:
– στο Κέντρο Υγείας Αιγάλεω δεν πραγματοποιείται αιμοληψία για 32 σοβαρές διαγνωστικές εξετάσεις;
– στο ΠΕΔΥ Αγίων Αναργύρων υπάρχει ένας παθολόγος και κανένας γενικός γιατρός;
– το υποκατάστημα στην Πετρούπολη ενώ υπάρχει εξοπλισμός για εξετάσεις δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί γιατί δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες ειδικότητες ιατρών
– στο υποκατάστημα Ιλίου υπάρχουν προβλήματα υποστελέχωσης στα εργαστήρια και στο ακτινολογικό;
– στο Κέντρο Υγείας Περιστερίου, ενός από τους μεγαλύτερους Δήμους της χώρας, δεν υπάρχει κεντρικό σύστημα θέρμανσης;
Για τα σοβαρά αυτά ζητήματα το ΚΚΕ έκανε συγκεκριμένες παρεμβάσεις στη Βουλή αναδεικνύοντας ότι η Υγεία του λαού της περιοχής δεν μπορεί να περιμένει.
Επιμένουμε, εδώ και τώρα η κυβέρνηση, το Υπουργείο Υγείας, να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε:
-Να ενισχυθούν με υγειονομικό προσωπικό οι υποδομές πρωτοβάθμιας Υγείας στη Δυτική Αθήνα
-Να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και οι ελλείψεις σε εξοπλισμό.
-Να υπάρχει δωρεάν και ασφαλής πρόσβαση σε τεστ για τον κορονοϊό χωρίς να αναγκάζονται οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι της περιοχής να βάζουν το χέρι στην τσέπη.
-Να εξασφαλιστεί η 24η λειτουργία για να αντιμετωπίζονται περιστατικά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και να μην αναγκάζονται οι κάτοικοι της περιοχής να καταφεύγουν στα ήδη επιβαρυμένα νοσοκομεία.
-Να επιταχθεί πραγματικά και άμεσα ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας
Είναι γνωστό ότι τις λαϊκές οικογένειες της Δυτικής Αθήνας εξυπηρετεί μόνο το νοσοκομείο Αττικόν, το οποίο έχει χαρακτηριστεί νοσοκομείο αναφοράς για covid. Κι όμως τα ράντζα καλά κρατούν, τα υγειονομικά πρωτόκολλα γίνονται λάστιχο και το προσωπικό έχει φτάσει στα όρια του. Απαιτείται έστω και τώρα να γίνουν οι προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού.
Επίσης, το πρώην Νοσοκομείο Λοιμωδών είναι ένα από τα οχτώ νοσοκομεία που έβαλε λουκέτο η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2013, λουκέτο που διατήρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Η πανδημία κατέδειξε -δυστυχώς με τραγικό τρόπο- πόσο απαραίτητο είναι ένα νοσοκομείο για λοιμώδη νοσήματα, όπως ο κορονοιός, νοσοκομείο το οποίο είναι επιτακτική ανάγκη η πλήρης και ολοκληρωμένη λειτουργία του.
Βουλευτές και Δήμαρχοι στο Δυτικό Τομέα κάλεσαν το λαό της περιοχής να εμβολιαστεί. Βεβαίως και πρέπει να εμβολιαστεί ο πληθυσμός και μάλιστα δωρεάν, αλλά έχοντας πρόσβαση και σε περισσότερα εμβόλια.
Το ερώτημα είναι σε ποιες υποδομές υγείας στο Δυτικό Τομέα θα πραγματοποιηθεί ο μαζικός εμβολιασμός. Το εμβόλιο και τα φάρμακα πρέπει να είναι δωρεάν, ασφαλή και προσιτά στον λαό, καθώς μέχρι να υπάρξει ανοσία στον πληθυσμό, θα υπάρχουν άνθρωποι που θα νοσούν και δεν πρέπει να οδηγούνται στις ΜΕΘ, αλλά να προστατεύονται.
Το εμβόλιο θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά δεν μπορεί να είναι το άλλοθι για να περάσουν σε δεύτερο φόντο τα σοβαρά προβλήματα στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας, που θα είναι εδώ και την επόμενη μέρα.
Γι’ αυτό ενώνουμε τη φωνή μας με τους υγειονομικούς, που αγωνίζονται κόντρα στην εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί, με όλους τους εργαζόμενους που παλεύουν, διεκδικούν, για το δικαίωμα στην υγεία, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και δυνατότητες, διανύοντας μάλιστα τη 3η δεκαετία του 21ου αιώνα.
