Έπειτα από μια παρατεταμένη περίοδο βαθιάς ύφεσης και βίαιης αναδιάρθρωσης, που ακολουθήθηκε από μία φάση σταθεροποίησης και στη συνέχεια εισόδου σε έναν κύκλο θετικών ρυθμών ανάκαμψης, αύξησης εισοδημάτων και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, η ελληνική οικονομία και η κοινωνία βρίσκονται πάλι εν μέσω μιας σφοδρής κρίσης.
Στη συγκυρία αυτή, η χώρα καλείται από τη μία να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες συνέπειες της πανδημίας και την αποκατάσταση των πληγμάτων που αυτή επιφέρει, από την άλλη να προετοιμαστεί για την ανταπόκριση στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής (4η Βιομηχανική Επανάσταση, Κλιματική Αλλαγή, ανισότητες κ.ά.) και στους διαρθρωτικούς μετασχηματισμούς που απαιτούνται.
Η δημοσίευση του «Σχεδίου για την Ανάκαμψη της Ελληνικής Οικονομίας», η Έκθεση Πισσαρίδη, όπως είναι ευρύτερα γνωστή, κινητοποίησε εκ νέου τη σχετική συζήτηση, αφού η ίδια η Έκθεση παρουσιάζεται ως μια «αναπτυξιακή μελέτη της ελληνικής οικονομίας για τα επόμενα χρόνια».
Στο πλαίσιο αυτό, σε συνέχεια της εκδήλωσης «Eίναι η Έκθεση Πισσαρίδη μία πρόταση για το μέλλον; Συζητώντας για ένα εναλλακτικό, προοδευτικό σχέδιο βιωσιμότητας & κοινωνικής δικαιοσύνης», στη νέα ενότητα και με αφορμή την κριτική προσέγγιση της Έκθεσης Πισσαρίδη, θα επιχειρείται η άρθρωση εναλλακτικών προτάσεων για την υπέρβαση των συνεπειών των διαδοχικών κρίσεων που έχουν πλήξει την ελληνική οικονομία, καθώς και την προοδευτική διέξοδο για την ελληνική κοινωνία στη βάση των ακόλουθων έξι αξόνων-κριτηρίων:
- Της σύμπλευσης με τις σύγχρονες προοδευτικές τάσεις για την υπέρβαση της κρίσης
- Του παραγωγικού μετασχηματισμού με όρους μακροχρόνιας βιωσιμότητας και ανθεκτικότητας
- Της μέγιστης δυνατής συμπερίληψης των κοινωνικών υποκειμένων αναφοράς στο σχέδιο ανάκαμψης των επόμενων χρόνων
- Της μείωσης των ανισοτήτων και της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής
- Της κατοχύρωσης και αναβάθμισης των δημόσιων αγαθών
- Της εδραίωσης συμμετοχικών δημόσιων θεσμών, διαδικασιών και πολιτικών κοινωνικής προστασίας και αποτροπής νέων κρίσεων.
