-Η επιτυχία του εθνικού σχεδίου εμβολιασμού ανοίγει ένα παράθυρο αισιοδοξίας. Ποια είναι τα λάθη που πρέπει να αποφευχθούν;
Πρέπει να συμφωνήσουμε τι εννοούμε με τον όρο επιτυχία! Είναι τα χίλια και πλέον ανύπαρκτα εμβολιαστικά κέντρα τα οποία μας παρουσίαζε με δανεικές διαφάνειες ο κύριος Κικίλιας; Είναι περαιτέρω επιβάρυνση των νοσοκομείων που μετατρέπονται σε κέντρα εμβολιασμού; Είναι η αδυναμία έγκαιρης προμήθειας κατάλληλων ποσοτήτων εμβολίων ώστε να επιτευχθεί το συντομότερο δυνατό η ανοσία του πληθυσμού; Η μόνη επιτυχία της κυβέρνησης, μέχρι στιγμής, μπορεί να θεωρηθεί πως είναι ο προνομιακός εμβολιασμός στελεχών της, συγγενών και φίλων!
-Θεωρείτε ότι η Κυβέρνηση “εργαλειοποιεί” την πανδημία για να προωθήσει ρυθμίσεις που σε διαφορετική περίπτωση θα προκαλούσαν κοινωνικές συγκρούσεις;
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την υγειονομική κρίση ώστε με απούσα την κοινωνία να επιβάλει την ακραία ταξική, τοξική και επικίνδυνα αντιδημοκρατική ατζέντα της. Γνωρίζει πως αυτή η περιπέτεια κάποια στιγμή θα λάβει τέλος. Έτσι, φροντίζει να δημιουργήσει τις συνθηκες ώστε να εμποδίσει τις επερχόμενες κοινωνικές αντιδράσεις. Όσο καιρό οι πολίτες παραμένουν εγκλωβισμένοι, ο κ. Μητσοτάκης υφαίνει, μέσω του πανάκριβου επικοινωνιακού μηχανισμού του Μαξίμου, μια εικονική πραγματικότητα που κρύβει την καταστροφή του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής συνοχής. Και όταν αυτή η εικονική πραγματικότητα καταρρέει, προσπαθεί να επιβληθεί μέσω της αστυνομοκρατίας.
-Έχοντας περάσει από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, σε μια επίσης δύσκολη περίοδο για τη χώρα, πως εξηγείτε τις πολιτικές που εφαρμόζει η σημερινή ηγεσία;
Η ελληνική αστυνομία υπακούει στα σχέδια και τις εντολές της σημερινής πολιτικής ηγεσίας. Πρόθεση αυτής της πολιτικής ηγεσίας είναι να φιμώσει κάθε αντίθετη φωνή και δίνει κάθε αναγκαία εντολή για να πετύχει αυτό το σκοπό. Και επειδή γνωρίζει ότι θα βρει απέναντί της πρώτη τη νέα γενιά, την στοχοποιεί με κάθε τρόπο, σε κάθε ευκαιρία. Η μετατροπή των νέων σε «εσωτερικό εχθρό» είναι ένα φαινόμενο το οποίο παραπέμπει σε άλλες, σκοτεινές περιόδους.
-Πιστεύετε ότι ο κυβερνητικός σχεδιασμός θα μπορέσει να στηρίξει την οικονομία ώστε την “επόμενη μέρα” η χώρα να σταθεί όρθια ή θα κληθούμε πάλι σε νέες θυσίες;
Η καταστροφή του κοινωνικού κράτους, η καταστροφή της μεσαίας τάξης και η εγκαθίδρυση ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού υποδείγματος, είναι διαχρονικά οι βασικές προτεραιότητες του κ. Μητσοτάκη. Γι’ αυτό αντί να στηρίξει την πραγματική οικονομία και την εργασία με εμπροσθοβαρή μέτρα, επέλεξε την τακτική του «βλέποντας και κάνοντας». Ή μηπως η συσσώρευση των χρεών συνιστά προοπτική για εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες και επιχειρήσεις που καταρρέουν υπό το βάρος των συνεπειών του κυνισμού και του εμπαιγμού του κ. Μητσοτάκη. Αλήθεια, πόσο πιθανό είναι αυτοί που θεωρούσαν ευλογία για τον τόπο τα μνημόνια, να έχουν αλλάξει σήμερα άποψη;
-Είστε ικανοποιημένη από τις αντιπολιτευτικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ;
Από την επόμενη μέρα των εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία αντιλήφθηκε το βάρος των ευθυνών του ως κύριος εκπρόσωπος της προοδευτικής παράταξης. Προχώρησε με συντεταγμένες διαδικασίες στην αυτοκριτική του. Ολοκληρώνει το σχέδιο του προγράμματος του το οποίο θα παρουσιάσει και θα συζητήσει με την κοινωνία. Η πανδημία επηρέασε και την διαδικασία διεύρυνσης του κόμματος, ωστόσο δεν ανέκοψε την δυναμική του μετασχηματισμού του. Είμαστε το κόμμα το οποίο εκφράζει την προοπτική της κυβερνώσας αριστεράς. Συνδιαλεγόμαστε με το σύνολο των δημοκρατικών πολιτών και καλούμαστε να πρωταγωνιστήσουμε στην ανατροπή ενός πολιτικού αντιπάλου που δε διστάζει να μετέλθει κάθε αντιδημοκρατικής μεθόδευσης προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα αυτών που πραγματικά εκπροσωπεί. Σε αυτό τον αγώνα ασκούμε με υπευθυνότητα το θεσμικό και κοινωνικό μας ρόλο ως αξιωματική αντιπολίτευση και δεν εφησυχάζουμε.
-Υπάρχει πεδίο προσέγγισης με το ΚΙΝΑΛ σε μια τύπου προοδευτική διακυβέρνηση;
Όπως είπε και ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας σε ομιλία του στη Βουλή, απευθυνόμενος στην πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ, δεν διεκδικούμε την αποκλειστικότητα στην εκπροσώπηση της προοδευτικής παράταξης. Ωστόσο, οι σημερινές πολιτικές συνθήκες επιβάλλουν ξεκάθαρες θέσεις. Θα παραδοθεί η κοινωνία και ο δημόσιος πλούτος στη νεοφιλελεύθερη δυστοπία που ήδη ξεδιπλώνεται; Οι δημοκρατικοί θεσμοί και οι κοινωνικές κατακτήσεις θα υποκατασταθούν από ένα αστυνομικό κράτος στο οποίο ο αρχηγός της αστυνομίας θα απαγορεύει τις συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων «εις άπασαν την επικράτεια»; Ή μήπως ήρθε η ώρα να συναφθεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στην κοινωνία και τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, με στόχο τη δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη και κυρίως για τις νεότερες γενιές;
