Στις 1 Ιουλίου του 2004 έφυγε ο θρύλος του σινεμά Μάρλον Μπράντο…
Ο Μάρτιν Σκορτσέζε είχε πει ότι «η ηθοποιία θα χωρίζεται σε Μπράντο και μετά Μπράντο εποχή» και δεν είχε άδικο…
Ηθοποιός μεγατόνων και ένας από τους σπουδαιότερους σταρ όλων των εποχών. Ο Μάρλον Μπράντο ήταν ένα τέρας υποκριτικής και παράλληλα ένας απίστευτα περίπλοκος άνθρωπος….
Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου το 1924 στην Όμαχα των Η.Π.Α. Το 1935 οι γονείς του χωρίζουν και μετακομίζει στην Καλιφόρνια. Δύο χρόνια αργότερα οι γονείς του τα ξαναβρίσκουν και μετακομίζουν στο Σικάγο.
Ο ίδιος ο Μπράντο είχε αναφέρει ότι οι καταστάσεις στο σπίτι του ήταν προβληματικές, καθώς η μητέρα του, παρά την επιτυχία της στο χώρο της ηθοποιίας και του θεάτρου ήταν αλκοολική και αναφερόταν σε αυτήν με θλίψη. Τον πατέρα του τον αντιμετώπιζε με εχθρότητα, καθώς εκείνος του έλεγε συνέχεια ότι δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα.
Το 1943 αποφασίζει να ακολουθήσει τον δρόμο που η μεγαλύτερή του αδερφή είχε ήδη χαράξει· αυτόν της ηθοποιίας, μετακομίζοντας στην Νέα Υόρκη, σπουδάζοντας στο American Theatre Wing Professional School, που αποτελούσε κομμάτι του Dramatic Workshop of the New School
Σε ένα ντοκιμαντέρ το 1988 η αδερφή του Jocelyn, αναφέρει ότι από τα παιδικά του χρόνια το μόνο πράγμα που τον είχε διασκεδάσει ήταν μια θεατρική παράσταση στο σχολείο και έτσι αποφάσισε να μετακομίσει στην Νέα Υόρκη, για να κάνει και πάλι το μοναδικό πράγμα, που είχε ευχαριστηθεί. Εκεί τον αποδέχονταν, δεν τον κατέκριναν. Κοιμόταν τους πρώτους μήνες στους καναπέδες φίλων, αλλά ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του, που άκουγε καλά πράγματα για τον εαυτό του.
O Μπράντο γράφτηκε στο εργαστήριο δραματικής του Erwin Piscator και υπήρξε μαθητευόμενος της Stella Alder. Η Άντλερ του έμαθε την τεχνική «Emotional Memory», του Ρώσου ηθοποιού και σκηνοθέτη Konstantin Stanislavski, το μότο του οποίου ήταν «Σκέψου τις δικές σου εμπειρίες και χρησιμοποίησέ τις αληθινά». Η συνάντηση του Brando με την Alder, τον προετοίμασε για μια ζωή στο θέατρο, η οποία θα σηματοδοτούσε μια νέα εποχή για το χώρο της αμερικάνικης υποκριτικής και κουλτούρας.
Σε ηλικία μόλις 20 ετών εμφανίζεται πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ. Το 1947 ακολούθησε ο ρόλος του Stanley Kowalski στο θεατρικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος», που αποτέλεσε τον πρώτο μεγάλο ρόλο στην καριέρα του. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το έργο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Marlon, του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητα του για Όσκαρ, την οποία ακολούθησαν συνολικά άλλες επτά, συγκλονιστικές ερμηνείες, μεταξύ άλλων και αυτή στο The Godfather.
Ο Μπράντο πάλεψε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την αποκατάσταση των αυτοχθόνων Ινδιάνων των ΗΠΑ.
Το 1973, την βραδιά των Όσκαρ, όλοι περίμεναν τον Μάρλον Μπράντο να ανέβει στην σκηνή για να παραλάβει το Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Αντ’ αυτού, στην σκηνή ανέβηκε μία Ινδιάνα Απάτσι, η Σαχίν Λιτλφέδερ, η οποία αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο του διάσημου ηθοποιού, όπως της ζήτησε και αντί για ευχαριστήριο λόγο, μίλησε για τα δικαιώματα της φυλής της, καθώς και για τον άδικο τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζει η κινηματογραφική βιομηχανία τους Ινδιάνους.
Ο ακτιβισμός του Μπράντο όμως δεν ξεκίνησε τότε, ήταν ενεργός από αρκετά νεαρή ηλικία. Το 1964, παρευρέθηκε σε μια συγέντρωση για τα δικαιώματα ψαρέματος της φυλής Puyallup, στην πολιτεία της Ουάσινγκτον.
Εκτός από το να παρευρίσκεται στην θρυλική ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ I Have a Dream, συμμετείχε σε μια τηλεοπτική συζήτηση για τα πολιτικά δικαιώματα με τους Χάρι Μπελαφόντε, Τσάρλτον Ίστον και Σίντνεϊ Πουατιέ.
Όπως έχει εκμυστηρευτεί ο Έντουαρντ Νόρτον κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας The Score (τελευταία του Μπράντο), ο Μπράντο περιμένε τον Ντε Νίρο να γυρίσει μια σοβαρή σκηνή για να χρησιμοποιήσει μια συσκευή που μιμείτο ανθρώπινους οργανικούς ήχους. Ο Τζόνι Ντεπ είχε πει ότι και οι δυο μοιράζονταν την ίδια παιδική αίσθηση του χιούμορ.
Ενώ ήταν αρκετά καλός στην εκμάθηση ξένων γλωσσών (μιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά και Ιαπωνικά), σιχαινόταν να αποστηθίζει τους ρόλους του. Μάλιστα, πολλές φορές οι συμπρωταγωνιστές του κρατούσαν κάρτες με τα λόγια που έπρεπε να πει.
Το Listen to Me Marlon , είναι ένα ντοκιμαντέρ που χρησιμοποιεί εκατοντάδες ώρες ήχογραφήσεων που ο Μάρλον Μπράντο κατέγραψε κατά τη διάρκεια της ζωής του για να πει την ιστορία του θρύλου της οθόνης. Κανένα άλλο πρόσωπο εκτός από τον Μπράντο δεν εμφανίζεται και δεν μιλά στο ντοκιμαντέρ.
Καταγράφοντας την εξαιρετική του καριέρα ως ηθοποιο και την ζωή μακριά από τη σκηνή και την οθόνη, το ντοκιμαντέρ εξερευνά πλήρως τις πολυπλοκότητες του, λέγοντας την ιστορία μοναδικά από την προοπτική του Μάρλον.
Ο Μπράντο ήταν ο απόλυτος γυναικοκατακτητής του Χόλυγουντ. Σε ηλικία μόλις 26 χρονών όταν έγινε διάσημος με την βραβευμένη με Όσκαρ ερμηνεία του στην πρώτη του ταινία «Λεωφορείο ο Πόθος» και έγινε sex symbol. «Μπορεί να περπατούσε στον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό και οι γυναίκες άνοιγαν τα πουκάμισά τους» είπε μια φίλη του, η Έλεν Αντλέρ.
Παντρέυτηκε τρεις φορές και απέκτησε έντεκα παιδιά, από τις συζύγους του, τις ερωμένες του καθώς και από υιοθεσία. Αγάπησε με πάθος την Ταϊτή και έζησε εκεί για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Τον Μάιο του 1990, ο πρωτότοκος γιος του Μπράντο, ο Κριστιάν, δολοφόνησε τον εραστή της ετεροθαλούς αδελφής του, Τσεγιέν. Αργότερα ο Κριστιάν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ετών, ενώ η Τσεγιέν αυτοκτόνησε σε ηλικία 25 ετών, τον Απρίλιο του 1995.
Φορτωμένος με υπέρογκα χρέη και υπέρβαρος, ο Μάρλον Μπράντο έπασχε από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και καρκίνο του ήπατος. Απεβίωσε την 1η Ιουλίου του 2004 λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας από πνευμονική ινωμάτωση με επισωρευτική καρδιακή ανεπάρκεια, στην ηλικία των 80 ετών.
