Του Σπύρου Σιδέρη
Την Κυριακή στη Νέα Δημοκρατία ολοκληρώθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη των νέων οργανώσεων και των συνέδρων του τακτικού συνεδρίου του κόμματος που θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο.
Το Σάββατο στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης στο δρόμο για το Συνέδριο του Φεβρουαρίου, ενώ στο Κίνημα Αλλαγής έχουν μπει στην τελική ευθεία για την εκλογή νέου Προέδρου μέσα στο Δεκέμβριο, όπου θα σηματοδοτηθεί και η πορεία του κινήματος.
Θα ανέμενε κάποιος ότι αυτές οι διαδικασίες θα ήταν ένα άνοιγμα προς την κοινωνία και μια γιορτή της δημοκρατίας μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες.
Δυστυχώς όμως κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει στον πυρήνα των κομματικών οργανώσεων, που ο αγώνας δεν είναι για τον πλουραλισμό και την ζύμωση με την κοινωνία, που όλο και περισσότερο απομακρύνεται από κομματικούς μηχανισμούς και κόμματα.
Στη ΝΔ, οι εκλογές εδώ και πάρα πολλά χρόνια σηματοδοτούν τον διαγωνισμό μεταξύ των βουλευτών και πολιτευτών στις τοπικές οργανώσεις, για το ποιος θα κυριαρχήσει και θα έχει το πάνω χέρι στον κομματικό μηχανισμό, δημιουργώντας έναν μικρό στρατό προθύμων, πάντα με ανταλλάγματα. Έναν στρατό που θα είναι χρήσιμος και χρηστικός στις κοινοβουλευτικές εκλογές, αλλά και ως σημείο πίεσης προς τα κεντρικά και την ηγεσία του κόμματος για τις επιθυμίες τις βλέψεις και τις επιδιώξεις του τοπικού βουλευτή ή πολιτευτή.
Είναι τόση η ένταση και το παρασκήνιο αυτών των εκλογικών διαδικασιών που ο Μακιαβέλι θα μπορούσε να γράψει τόμους από ιδέες και πρακτικές που χρησιμοποιούνται για την επικράτηση και την κυριαρχία σε τοπικό επίπεδο.
Μια πρακτική που μπλοκάρει οποιοδήποτε άνοιγμα στην κοινωνία, που θα φέρει νέα στελέχη και φρέσκιες ιδέες ανανεώνοντας το κόμμα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είναι γνωστή η εσωστρέφεια που διακατέχει τα στελέχη του, κάτι που φάνηκε εκ νέου στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης με τις προσπάθειες από τάσεις και φράξιες να εμποδίσουν, αυτό που για όλους είναι το αυτονόητο, το άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία.
Η ιδεοληψία που διακατέχει μεγάλο μέρος του σκληρού πυρήνα των μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, για την αριστερή καθαρότητα που δεν αντανακλά παραπάνω από το 2-3% του εκλογικού σώματος, εγκλωβίζει τόσο το κόμμα όσο και τον ηγέτη του Αλέξη Τσίπρα να ανοιχτεί στην κοινωνία και να ενσωματώσει, νέους ψηφοφόρους, κοινωνικές ομάδες αλλά και στελέχη από τον χώρο της αυτοδιοίκησης όσο και από το συνδικαλιστικό κίνημα. Στοιχεία και πρόσωπα απαραίτητα για την διεύρυνση του κόμματος που παραμένει καρφωμένο δημοσκοπικά λίγο πάνω από το 20%.
Όπως και στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας, αυτή η εσωστρέφεια απομακρύνει τα εν δυνάμει νέα μέλη να συμμετάσχουν στις διαδικασίες του κόμματος ώστε να διευρύνουν την διείσδυση στην κοινωνία, που θα έχει ως αποτέλεσμα και την σύγκλιση με την πραγματικότητα, κάτι που πολλές φορές δεν υπάρχει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν αρκεί για να προσελκύει μόνος του ψηφοφόρους. Αυτό θα πρέπει να το κάνει το κόμμα «χρησιμοποιώντας» τις όποιες ικανότητες διαθέτει ο Πρόεδρος του.
Όσον αφορά το Κίνημα Αλλαγής, εδώ έχουμε μια ειδοποιό διαφορά. Είναι ένα κόμμα εξωστρεφές, από τη γέννηση του. Το άνοιγμα προς την κοινωνία ήταν θεμελιώδης αρχή και η ενσωμάτωση ετερόκλητων ιδεολογικά ψηφοφόρων με αντιδεξιά χαρακτηριστικά ήταν ο λόγος που το οδήγησαν στην εξουσία για πάρα πολλά χρόνια.
Η αποτυχία όμως στα πρόσωπα που ηγήθηκαν, μετά την φυσιολογική αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου, η μετατόπιση του κινήματος προς τα δεξιά και ο εναγκαλισμός με σκάνδαλα αλλά και την κυρίαρχη τάξη στην Ελλάδα, το απαξίωσαν αμέσως μετά την συγκυβέρνηση του με τη Νέα Δημοκρατία.
Η τρικυμία που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα στο χώρο του Κινήματος Αλλαγής, με τον προεκλογικό αγώνα για την ανάδειξη της νέας του ηγεσίας να βρίσκεται σε εξέλιξη, δείχνει ξεκάθαρα τη φθορά που έχει υποστεί το Κίνημα που έφερε τον Σοσιαλισμό στην εξουσία στην Ελλάδα, για πρώτη φορά το 1981.
Αναζητώντας την συμμετοχή της κοινωνίας και των ενεργών πολιτών στην πολιτική ζωή της χώρας, θεμελιώδες στοιχεία μιας Δημοκρατίας, οι πρακτικές των κομμάτων δείχνουν ότι ενδιαφέρονται πρώτιστα για τους κομματικούς τους μηχανισμούς και στρατούς και μετά για την κοινωνία.
Η έλλειψη επαφής ανάμεσα στην κοινωνία και στους εκφραστές της πολιτικής που είναι τα κόμματα, είναι εμφανής και λειτουργεί ως τροχοπέδη για το αναγκαίο άλμα που έχει ανάγκη η χώρα για να προχωρήσει προς το μέλλον για όλους του πολίτες.#menoumespeedy
