Ανάμεσα σε άλλα εμπόδια που συναντούν οι εμβολιασμοί κατά της Covid-19, είναι και το αίσθημα του «ανίκητου» που έχουν αρκετοί άνθρωποι απέναντι στον κορονοϊό, σύμφωνα με μια νέα διεθνή έρευνα σε 51 χώρες. Αυτό είναι κάτι που ισχύει ιδιαίτερα στις χώρες όπου επικρατεί μια ατομικιστική νοοτροπία στον πληθυσμό, σε βάρος της συλλογικής δράσης.
Η έρευνα, με επικεφαλής τον Τζέιμς Λέονχαρντ του Πανεπιστημίου της Νεβάδα των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «PLoS One», δείχνει ότι οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν πως η λοίμωξη Covid-19 μπορεί να απειλήσει σοβαρά την υγεία τους, είναι αφενός πιο αδιάφοροι στο να λάβουν μέτρα για την αποτροπή εξάπλωσης της πανδημίας και αφετέρου λιγότερο πρόθυμοι να εμβολιαστούν.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τις απαντήσεις περισσότερων από 200.000 ανθρώπων σε ερωτήματα όπως πόσο σοβαρό είναι να αρρωστήσει κάποιος από Covid-19, καθώς επίσης πόσο πρόθυμος είναι να κάνει το εμβόλιο και γενικότερα να αναλάβει πρωτοβουλία για να μειωθεί η εξάπλωση του κορονοϊού στην κοινότητά του.
Η ανάλυση βρήκε ότι όσο πιο ανίκητος νιώθει κανείς από τον κορονοϊό, θεωρώντας απίθανο να αρρωστήσει βαριά εξαιτίας του, τόσο απρόθυμος είναι να εμβολιαστεί και τόσο λιγότερο σημαντικό θεωρεί να κάνει ό,τι μπορεί για να μην εξαπλωθεί ο ιός σε άλλους. Διαπιστώθηκε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των (υποτίθεται) «ανίκητων» ζουν σε χώρες που δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην ατομική ελευθερία και αυτονομία (ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδάς κ.α.), ενώ αντίθετα οι «ανίκητοι» είναι λιγότεροι σε χώρες που δίνουν προτεραιότητα στη συλλογικότητα.
Οι ερευνητές επισήμαναν τη σημασία των πολιτισμικών και ψυχολογικών παραγόντων στην αντιμετώπιση της πανδημίας και στην προώθηση των εμβολιασμών, έτσι ώστε να επηρεαστεί κατάλληλα η συμπεριφορά των πολιτών. Όπως τονίζουν, «ενώ το αίσθημα του ανίκητου μπορεί να είναι ωφέλιμο στο ξεπέρασμα οικονομικών δυσκολιών ή στη διάρκεια περιόδων πολέμου, τα ευρήματα της μελέτης μας δείχνουν ότι αυτό το αίσθημα μειώνει την πιθανότητα οι άνθρωποι να εμβολιαστούν κατά της Covid-19. Κάτι που ισχύει ιδιαίτερα για τις ατομικιστικές χώρες όπως οι ΗΠΑ, όπου οι άνθρωποι τείνουν να εστιάζουν στη δική τους υγεία μάλλον παρά στη συλλογική υγεία της κοινότητάς τους».
