Του Σπύρου Σιδέρη
Όλα μέλι γάλα μέχρι πρότινος στις σχέσεις της κυβέρνησης με τα μέσα ενημέρωσης.
Αραιά και που καμιά παραφωνία, έτσι για το ξεκάρφωμα που λέμε κι από κει και πέρα συνέχιση στη στήριξη της κυβερνητικής προπαγάνδας και στην αλλαγή του άσπρου σε μαύρο και τούμπαλιν.
Το τελευταίο όμως διάστημα οι «παραφωνίες», η κριτική δηλαδή στην κυβέρνηση, αυξάνει και πληθύνεται.
Κι όχι σε τίποτα μέσα ενημέρωσης του πεταματού που θα έλεγε και η Μαλβίνα η Κάραλη, αλλά στις ναυαρχίδες της κυβερνητικής προπαγάνδας. Από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εφοπλιστών επιχειρηματιών και καναλαρχών, μέχρι τα πρώτα σε αναγνωσιμότητα σάιτ, αρχίζουν δειλά-δειλά να ασκούν κριτική.
Αν δει κάποιος την επικαιρότητα, δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο και σημαντικό σε κυβερνητικά λάθη. Απλά συνεχίζονται οι ίδιες αστοχίες και παλινωδίες που από τον Ιούλιο το ’19 μας ταλαιπωρούν επιτελικά. Η πανδημία πάει κατά διαόλου εδώ κι έναν χρόνο σχεδόν, η οικονομία καταρρέει και το εισόδημα συρρικνώνεται, οι αυξήσεις τρομάζουν, η εξωτερική μας πολιτική είναι αλλοπρόσαλλη και άλλα πολλά που όλοι ζούμε και βιώνουμε.
Τι άλλαξε όμως και άρχισαν να βγαίνουν ευδιάκριτα πλέον τα μαχαίρια και να προχωρούν σε μαχαιριές στο επιτελικό κράτος και τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Σίγουρα δεν έπαιξαν κανένα ρόλο οι δημοσκοπήσεις. Παρόλο που η φθορά της κυβέρνησης είναι εμφανής, παραμένει με μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην πρώτη θέση και πάντα ως καταλληλότερο τον Πρωθυπουργό από τον Αλέξη Τσίπρα, που σε λίγο δεν θα τον θέλει ούτε η οικογένεια του, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Άρα τι είναι αυτό που πυροδότησε αυτή την κριτική προς την Κυβέρνηση;
Πρώτον, κατά την ταπεινή μου άποψη, τα χρήματα που αναμένονται να έρθουν από την ΕΕ για την ανάκαμψη από τη πανδημία. Είναι πολλά τα λεφτά όπως και οι μνηστήρες που θέλουν να βάλουν χέρι σε όσα περισσότερα μπορούν. Μπορεί το μοίρασμα να έγινε στα λόγια τώρα μένει να γίνει και στην πράξη. Έτσι κι αλλιώς οι πολίτες δεν συμμετέχουν και δεν θα βάλουν το δάχτυλο στο μέλι, ως συνήθως.
Όσοι λοιπόν έχουν πρόσβαση σ’ αυτό το πακέτο, προσπαθούν να κάνουν την παρουσία τους πιο διακριτή, αλλά τελείως αδιάκριτα, διαμηνύοντας μέσα από τα μέσα που διαθέτουν, για τέτοιου είδους δουλειές τα έχουν εξάλλου, ότι είναι εδώ. Έτσι μέσα από στοχευμένα άρθρα και ειδήσεις δίνουν τον ρυθμό.
Η δημοσιογραφία δυστυχώς έχει απωλέσει εδώ και καιρό την αξιοπιστία της, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα στο να βρεθούν «εκτελεστές».
Δεύτερον είναι τα εξοπλιστικά προγράμματα που κι αυτά ανέρχονται σε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ με εμφανές μεγάλο το κέρδος για τους μεσάζοντες και τους παρατρεχάμενους. Οι κοινώς λεγόμενοι από τον Καραμανλή, ως «νταβατζήδες», έχουν τον τρόπο τους να ροκανίσουν από το άφθονο χρήμα που σπαταλιέται σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο, με εξοπλιστικές συμφωνίες που είναι ακόμα ανοιχτές στο πως θα διαμορφωθούν και θα καταλήξουν.
Τέλος, πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι διεργασίες στο Κίνημα Αλλαγής, ενεργοποιούν εκ νέου μερίδα επιχειρηματιών, που θεωρούν ότι μια κυβέρνηση συνεργασίας είναι προτιμότερη από μια μονοκομματική, όσους πολιτικούς κι αν έχουν υπό επιρροή. Δεν ξεχνιούνται εύκολα οι παρεμβάσεις που έκαναν, βιομήχανοι, εφοπλιστές κλπ, στο κλείδωμα των μέτρων των μνημονίων στις κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά ούτε κι ότι αυτοί είχαν ελάχιστες ή καθόλου απώλειες την περίοδο της κρίσης.
Χωρίς ιερό και όσιο λοιπόν, είναι ικανοί να συνδράμουν όπου θεωρούν αυτοί ότι πρέπει να πάει το καράβι του Κινήματος Αλλαγής στις εσωκομματικές του διεργασίες για την εκλογή νέου Προέδρου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το ΚΙΝΑΛ θα συμμετάσχει σε μια τέτοια συμπαιγνία. Όμως αυτές οι δουλειές γίνονται ως γνωστόν στο παρασκήνιο και συνήθως οι περισσότεροι πρωταγωνιστές έχουν πλήρη άγνοια των δράσεων από μηχανισμούς εκτός πολιτικής.
Με τις πρόωρες εκλογές να μην έχουν φύγει ποτέ από το τραπέζι, το επόμενο διάστημα θα δείξει κατά που πάει το πράγμα κι αν θα συμβούν, όλα ή μερικά από όσα προανέφερα. Ελπίζω κι εύχομαι να κάνω λάθος!!!#menoumespeedy
