Σε άρθρο του ο Αλ. Αυλωνίτης γράφει:
Στόχος μας, ένα κόμμα που αρμονικά κινείται μέσα και δίπλα στην κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. έρχεται από μακριά και σχεδιάζει να πάει πολύ μακριά. Θα μπορούσε να είναι απλά ένα επικοινωνιακό σλόγκαν, ωστόσο είναι μια πραγματική ιστορική αλήθεια, την οποία έχει ως κληρονομιά και ως παρακαταθήκη για την πορεία στο μέλλον.
Είναι επίκαιρο να το θυμόμαστε αυτό, καθώς οδεύουμε σε μια μεγάλη εσωκομματική διαδικασία από την οποία, με γόνιμο διάλογο, όλοι ευελπιστούμε να βγούμε σοφότεροι και η κοινωνία μας διπλά κερδισμένη.
Στόχος μας, ένα κόμμα που αρμονικά κινείται μέσα και δίπλα στην κοινωνία. Ένα κόμμα που έρχεται καθημερινά σε επαφή με τους χώρους εργασίας, τους θεσμούς εκπροσώπησης, τα σύγχρονα κινήματα, τους οικονομικά ασθενέστερους. Ένα κόμμα που θέλει και μπορεί να πορευτεί στην εποχή του αλλά και πιο μπροστά, να αξιοποιήσει τις εμπειρίες και τις αιχμές των καιρών του προκειμένου να αποτελέσει κόμμα συμμετοχικό και ανοιχτό στη διαμόρφωση των ρόλων και των πολιτικών που θα καθορίσουν τα επόμενα χρόνια τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.
Όλα αυτά όμως δεν έγιναν ή δεν γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο Αλέξης Τσίπρας, ως αρχηγός όλου αυτού του δεκαετούς τουλάχιστον ρεαλιστικού εγχειρήματος όπως εξελίσσεται για την Αριστερά, εκπλήρωσε συνεχείς πρωτοβουλίες, πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες για να ανοίξει ουσιαστικά τον ιστορικό αυτό πολιτικό χώρο στην πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Το πέτυχε εν πολλοίς, καθώς κατάφερε το ακατόρθωτο. Η διακυβέρνηση της πατρίδας μας από ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση. Μην ξεχνά κανένας μας ότι πολλά στελέχη και βουλευτές του κόμματος είμαστε τέκνα αυτής της ονομαζόμενης διαρκούς διεύρυνσης.
Το ιδεολογικό πλαίσιο του κόμματός μας και ο οραματικός ελκτικός λόγος του προέδρου μας μας έκανε, με τη θέληση, φυσικά, του λαού, μέλη, στελέχη του και βουλευτές του. Όλες αυτές οι φάσεις εξέλιξης υπήρξαν ό,τι πιο ορθό, συνειδητό αλλά και ελπιδοφόρο πολιτικά επιχειρήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στον χώρο της Αριστεράς και του δημοκρατικού κόσμου της πατρίδας μας, καθώς είχε ένα βασικό στόχο να υπηρετήσει.
Να ακολουθήσει τις προσδοκίες των Ελλήνων, που διαρκώς μεγάλωναν όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στο κόμμα μας και μέσα από αυτό, να ωθήσει σε νέες, ευρύτερες κοινωνικές νίκες τους προοδευτικούς πολίτες.
Ανασυγκρότηση με όρους
Σήμερα, η ανάγκη οργανωτικής μας αντιστοίχησης με την εκλογική μας βάση είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Όπως κρίσιμος και επιβεβλημένος είναι ο μετασχηματισμός, αλλά και η ανασυγκρότηση με όρους μιας μεγάλης προοδευτικής, δημοκρατικής, μαζικής και συμμετοχικής παράταξης που θα ανατρέψει τα σημερινά νεοφιλελεύθερα σχέδια της Ν.Δ., αλλά θα σημάνει και έναν αέρα ανανέωσης για τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης.
Όπως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, έτσι και η πίστη στις δημοκρατικές διαδικασίες θα είναι αυτή που θα μας αναζωογονήσει με τον κοινωνικό πλουραλισμό των ιδεών και των θέσεων που θέλουμε να υπηρετήσουμε.
Οι προτάσεις για την εκλογή του προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής από την κομματική βάση, την ενίσχυση της έννοιας του ασυμβίβαστου και τις θητείες των αιρετών, την ενδυνάμωση του ρόλου των συντροφισσών μας, την υιοθέτηση των τεχνολογικών εργαλείων με μεγαλύτερη διάθεση αφομοίωσής τους στην καθημερινή μας λειτουργία αποτελούν λεπτές τομές που δίνουν ξεκάθαρα το σύνθημα της αξιοπιστίας και της ανανέωσης.
Είναι απολύτως επαρκές το οργανωτικό πλαίσιο ώστε να αναπτύξουμε προφορικά και γραπτά τις απόψεις μας στην πορεία για το συνέδριο. Όλες πρέπει να είναι δεκτές και δεκτικές σε διάλογο, μέσα στο πλαίσιο της συντροφικότητας, της συλλογικότητας και της διασφάλισης της ενότητας.
