Ο κ. Μητσοτάκης θα μείνει στην ελληνική ιστορία της χώρας ως ο Πρωθυπουργός της άρνησης, της αδιαλλαξίας, της δικαιολογίας και του αυτοθαυμασμού. Μόνος στην πανδημία, μόνος στην περιβαλλοντική και την οικονομική κρίση, μόνος και πολιτικά απομονωμένος με ευθύνη του και στην αντιμετώπιση της ακρίβειας.
Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από μία γνήσια προοδευτική και φιλολαϊκή κυβέρνηση που θα χτυπά στον πυρήνα των προβλημάτων της, που δεν θα αναζητά διόδους διαφυγής από αυτά και που θα παίρνει ανοιχτά και καθαρά το μέρος της πλειοψηφίας για τη βελτίωση των όρων ζωής και ευημερίας της.
Το διάγγελμα του Πρωθυπουργού υπήρξε μία ακόμα, προσπάθεια συγκάλυψης της αισχροκέρδειας των καρτέλ, αλλά και μία ακόμα απόδειξη απροθυμίας να προστατεύσει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις από την οικονομική ισοπέδωση.
Είναι ανεπαρκής η επιδότηση στα καύσιμα κίνησης για ένα τρίμηνο και είναι πενιχρό το επίδομα που επινοήθηκε ως αντίδοτο στη γενική αγοραστική αδυναμία.
Είναι υποκριτική η στάση του για τους μισθούς και τις χαμηλές συντάξεις, είναι ωμός εμπαιγμός να μιλά για δημοσιονομική πειθαρχία, ο Πρωθυπουργός που έχει κάνει ρεκόρ απευθείας αναθέσεων και έχει προσφέρει φορολογική ασυλία στα υψηλά και πολύ υψηλά εισοδήματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. επιμένει στη μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα, την εφαρμογή πλαφόν στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου, τη μείωση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί. Θέλει;
