Το δράμα στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται και η αποπομπή του Στέφανου Κασσελάκη ήρθε να προσθέσει άλλο ένα επεισόδιο στην πολιτική τραγωδία που βιώνει το κόμμα. Το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν τελικά ο άνθρωπος που προσπάθησε να ανακόψει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς το 3%, που τα κατάφερε όπως έδειξαν τα ποσοστά των ευρωεκλογών, είναι ο ίδιος που κατηγορείται για το νέο πολιτικό αδιέξοδο. Να σημειωθεί ότι στο συνέδριο πριν τις ευρωεκλογές δέχθηκε ισχυρή αμφισβήτηση από τον Αλέξη Τσίπρα και την ομάδα του. Μάλιστα, αρκετοί, έκαναν λευκή απεργία και περίμεναν ένα καταστροφικό αποτέλεσμα. Αυτό δεν ήρθε και περίμεναν να περάσει το καλοκαίρι και να ενεργοποιήσουν το σχέδιο μεταφέροντας την εσωκομματική κρίση του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά το σενάριο της διπλής κρίσης εξυπηρετεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όσους απεργάζονται σενάρια ρευστοποίησης του χώρου της κεντροαριστεράς για τους προσωπικούς τους σχεδιασμούς. Επομένως η απάντηση σε όσους στα τηλεοπτικά παράθυρα εκφράζουν τη θέση για το ποιος εξυπηρετεί το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ξεκάθαρο.
Ο Κασσελάκης εμφανίστηκε από το πουθενά, φέρνοντας μια ρητορική αλλαγής και μια νέα δυναμική που θύμιζε τις πρώτες ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ πριν την αναρρίχηση στην εξουσία. Για πολλούς, ήταν η τελευταία ελπίδα του κόμματος να ξεφύγει από το βάλτο των εσωτερικών μαχών και των πολιτικών λαθών που το οδήγησαν στη στρατηγική ήττα των εκλογών του 2023. Όμως, αντί να εκτιμηθεί αυτή η προσπάθεια, βρέθηκε απομονωμένος και τελικά απομακρύνθηκε, μέσα από διαδικασίες που, εάν μη τι άλλο, δείχνουν μια εσωστρέφεια και μια αδυναμία αυτοκριτικής. Μα δεν έκανε λάθη ο Στέφανος Κασσελάκης; Ναι έκανε αλλά ήταν τόσο στρατηγικά που έπρεπε να οδηγήσουν στην ανατροπή του; Και μάλιστα από την ηγετική ομάδα του Τσίπρα που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογικό και πολιτικό αδιέξοδο.
Συγκρίνοντας τις ευθύνες που καταλογίζονται στον Κασσελάκη με αυτές όσων οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική συντριβή, η αντίθεση είναι φανερή. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Εθνικές Εκλογές του 2023 δεν ήταν απλά μια ήττα. Ήταν μια στρατηγική αποτυχία, με τις ευθύνες να μοιράζονται κυρίως στην τότε ηγεσία που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τα λάθη της διακυβέρνησης και να προσφέρει έναν συνεκτικό εναλλακτικό λόγο απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Οι πρώτοι «εκλεκτοί» του Τσίπρα, οι λεγόμενοι 35αρηδες, έφυγαν νωρίς χωρίς να συγκινήσουν το εκλογικό σώμα. Οι υπόλοιποι αντί να προβούν σε μια αυτοκριτική και να επαναπροσδιορίσουν το πολιτικό τους στίγμα, συνέχισαν σε μια πορεία που το μόνο που κατάφερε ήταν να αποξενώσει ακόμη περισσότερο το εκλογικό σώμα με συνεχόμενες επιθέσεις και αμφισβητήσεις στον Στέφανο Κασσελάκη.
Σε αυτό το πλαίσιο, η κατηγορία ότι ο Κασσελάκης “έφταιγε” για τα νέα δεινά του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει περισσότερο με έναν εύκολο αποδιοπομπαίο τράγο. Δεν ήταν αυτός που οδήγησε το κόμμα στην εκλογική καταστροφή, ούτε αυτός που εγκαθίδρυσε το τοξικό κλίμα εσωτερικής διαμάχης που διαλύει το κόμμα. Ήρθε, προσπάθησε να ανακόψει την πορεία προς τον γκρεμό, αλλά τελικά απορρίφθηκε από ένα κομματικό σύστημα που αρνείται να αλλάξει.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μοναδικό κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ιστορία της Ελλάδας που υπέστη τόσο μεγάλη εκλογική κατάρρευση. Καμία σχέση δεν έχει αυτή η πτώση με την επίδοση της Νέας Δημοκρατίας υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά το 2012. Παρά τις δυσκολίες, η Νέα Δημοκρατία κατόρθωσε τότε να παραμείνει πρώτη δύναμη, παρά το ότι η κρίση μαστίζε τη χώρα και η πολιτική πόλωση ήταν έντονη.
Το ερώτημα είναι ξεκάθαρο: Ποιοι τελικά φταίνε για την κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ; Οι «ιστορικοί ηγέτες» που οδήγησαν το κόμμα στη στρατηγική ήττα του 2023, ή ο Κασσελάκης, ο οποίος προσπάθησε να φέρει μια νέα κατεύθυνση αλλά πολεμήθηκε από την πρώτη στιγμή; Ο χρόνος και η ιστορία θα κρίνουν, όμως τα σημάδια δείχνουν πως η αυτοκριτική στον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει άγνωστη έννοια.
