Το φαινόμενο της αποσιώπησης ενός θανάτου κρατούμενου στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, μόνο καινούριο δεν είναι.
Πριν μια εβδομάδα ένας άνθρωπος 46 ετών έφυγε από την ζωή, εντός του Καταστήματος Κράτησης Διαβατών.
Ένας άνθρωπος ο οποίος κλήθηκε να εκτίσει μια ποινή λίγων μηνών για ένα πλημμέλημα, έγκλειστος σε ένα κελί λίγων τετραγωνικών μέτρων, μαζί με άλλους 9 ποινικούς κρατούμενους.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν επέλεξε τον απαγχονισμό, ως τρόπο λύτρωσης.
Οι συνθήκες κράτησης στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας αποτελούν εδώ και χρόνια ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα που πλήττουν τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Οι φυλακές παρουσιάζουν εικόνες που δεν συνάδουν με τις αρχές των διεθνών συμβάσεων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποκαλύπτοντας μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από υπερπληθυσμό, έλλειψη βασικών υποδομών και συστημική αδιαφορία.
Οι κρατούμενοι ζουν σε ασφυκτικά γεμάτα κελιά, τα οποία είναι σχεδιασμένα για πολύ λιγότερους ανθρώπους από όσους φιλοξενούν. Επιπλέον, η απουσία διαχωρισμού ανάμεσα σε διαφορετικές κατηγορίες κρατουμένων – από ποινικούς εγκληματίες έως ψυχικά ασθενείς και άτομα με ήπιες παραβάσεις – επιτείνει τα προβλήματα, δημιουργώντας ένα τοξικό και επικίνδυνο περιβάλλον.
Αυτές οι συνθήκες έχουν σοβαρές συνέπειες στην ψυχική και σωματική υγεία των κρατουμένων, οδηγώντας συχνά σε συγκρούσεις τόσο μεταξύ τους όσο και με το προσωπικό των φυλακών.
Το έλλειμμα σωστών δομών και ανθρώπινων προσεγγίσεων δεν αφήνει περιθώρια για ουσιαστική επανένταξη των κρατουμένων στην κοινωνία, υπονομεύοντας τον στόχο του σωφρονιστικού συστήματος.
Η πολιτεία οφείλει να αναγνωρίσει την κρισιμότητα του προβλήματος και να προχωρήσει σε άμεσες, δομικές παρεμβάσεις.
Η βελτίωση των συνθηκών κράτησης και η διασφάλιση της αξιοπρέπειας των κρατουμένων δεν είναι απλώς μια ανθρωπιστική επιταγή, αλλά και μια προϋπόθεση για την αποκατάσταση του κράτους δικαίου.
Η Ελλάδα παραμένει μία από τις λίγες χώρες στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια σφαίρα που δεν έχει λάβει καμία θεσμική πρωτοβουλία για την προστασία των αυτοκαταστροφικών ατόμων.
Η πρόληψη της αυτοκτονίας απαιτεί συντονισμένες δράσεις και την ανάληψη πρωτοβουλιών και ανάλογων ευθυνών από όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Η αυτοκτονία μπορεί να προληφθεί.
