Η απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει τον Κώστα Τασούλα για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτελεί έναν πολιτικό αιφνιδιασμό, ο οποίος όχι μόνο προκαλεί ερωτήματα, αλλά και δικαιολογημένη οργή. Πώς είναι δυνατόν ένας πολιτικός με ένα τέτοιο αμφιλεγόμενο παρελθόν και βαριά σκιά αδράνειας και συγκάλυψης να προτείνεται για το ύψιστο πολιτειακό αξίωμα;
Οι «Αμαρτίες» του Παρελθόντος
Η θητεία του κ. Τασούλα ως δήμαρχος Κηφισιάς δεν χαρακτηρίστηκε από την ακεραιότητα και το ήθος που απαιτείται για έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι κατηγορίες για μίζες, που ποτέ δεν έφτασαν στη δικαιοσύνη λόγω της ασυλίας που του παρείχε η Βουλή, αποτελούν ένα σκοτεινό κεφάλαιο. Η Ελλάδα μάλιστα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 2006 για παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη σε αυτή την υπόθεση.
Οι Ευθύνες για τα Τέμπη
Δεν είναι μόνο το παρελθόν του που προκαλεί ερωτήματα, αλλά και η πρόσφατη θητεία του ως Προέδρου της Βουλής. Όπως αναφέρεται στην καυστική ανάρτηση της Καρυστιανού, ο κ. Τασούλας φέρεται να έχει εμπλακεί σε σοβαρές καθυστερήσεις και συγκάλυψη στην υπόθεση των Τεμπών. Δικογραφίες που σχετίζονται με τη σύμβαση 717 και τις ευθύνες του Υπουργείου Μεταφορών, καθώς και εξώδικα των συγγενών των θυμάτων, έμειναν αναπάντητα στο γραφείο του. Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα ενός πολιτικού που, αντί να προωθεί τη διαφάνεια και τη δικαιοσύνη, επιλέγει τη σιωπή και την αδράνεια.
Δυσαρέσκεια και Διπλωματικοί Χειρισμοί
Η δυσαρέσκεια της Κατερίνας Σακελλαροπούλου για τον τρόπο που χειρίστηκε το Μαξίμου την προεδρική εκλογή είναι ενδεικτική του κλίματος. Όχι μόνο αφέθηκε εκτεθειμένη σε φήμες και σενάρια που απαξίωναν τον θεσμό, αλλά δεν ενημερώθηκε καν έγκαιρα για την απόφαση του πρωθυπουργού. Το γεγονός ότι αρνήθηκε να συμμετάσχει σε μια επικοινωνιακή «παράσταση» δείχνει την ένταση που επικρατεί μεταξύ των δύο θεσμικών παραγόντων.
Ένας «Άριστος» για το Ύψιστο Αξίωμα;
Η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προωθήσει έναν πολιτικό με τέτοια βαρύτατα ζητήματα για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανεξήγητη και, στη χειρότερη, προσβλητική για την ελληνική κοινωνία. Η επιλογή αυτή δίνει την εντύπωση πως οι ευθύνες και οι πράξεις που σχετίζονται με την αδράνεια και τη συγκάλυψη επιβραβεύονται αντί να τιμωρούνται.
Η Κοινωνική Οργή
Η ελληνική κοινωνία δικαίως αναρωτιέται: Τι μήνυμα στέλνει η κυβέρνηση με μια τέτοια επιλογή; Πώς μπορούν οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και οι υπόλοιποι πολίτες να αποδεχτούν έναν άνθρωπο που θεωρείται, κατά πολλούς, μέρος του προβλήματος να αναλάβει το ανώτατο αξίωμα της χώρας;
Η πρόταση του κ. Τασούλα για Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αποτελεί μόνο πολιτικό λάθος, αλλά και ηθική προσβολή σε μια κοινωνία που διψά για διαφάνεια, δικαιοσύνη και πραγματική ηγεσία. Ο πρωθυπουργός καλείται να αναθεωρήσει την επιλογή του, αν όχι για την πολιτική του υστεροφημία, τότε σίγουρα για το καλό της χώρας.
