Ο Πάνος Ρούτσι, με την αγνή του πρόθεση και την δικαιολογημένη οργή του για την απώλεια του παιδιού του, συνεχίζει τον αγώνα του για την εκταφή. Ωστόσο, οι επαναλαμβανόμενες αναφορές του σε «αυτούς τους δολοφόνους», δείχνοντας το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων, δημιουργούν ερωτήματα σχετικά με την καταλληλότητα αυτής της προσέγγισης.
Η διαρκής αναφορά στους «300» της Βουλής, δεν είναι μόνο υβριστική αλλά και απαξιωτική για τη διαδικασία της πολιτικής και της δικαιοσύνης. Η κατάσταση απαιτεί προσεκτική διαχείριση των συναισθημάτων, καθώς ο πόνος και η οργή είναι φυσικές αντιδράσεις, αλλά η έκφρασή τους πρέπει να διατηρεί έναν βαθμό σεβασμού για τους θεσμούς.
