Του Σπύρου Σιδέρη
Παρακολούθησα τη χτεσινοβραδινή τηλεμαχία των πέντε εκ των έξι υποψηφίων για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, από επαγγελματική διαστροφή κι όχι για να συμμετάσχω στην εκλογική διαδικασία.
Προσπάθησα να διακρίνω όχι μόνο από τα λεχθέντα αλλά και από την άνεση στην έκφραση, τη δομή του λόγου, τις κινήσεις, τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στους πέντε υποψηφίους, Νίκο Ανδρουλάκη, Παύλο Γερουλάνο, Χάρη Καστανίδη, Ανδρέα Λοβέρδο και Παύλο Χρηστίδη.
Η τηλεμαχία δεν έδωσε κάτι το καινούργιο, ήταν άχρωμο και άοσμο με το ΠΑΣΟΚ να κυριαρχεί έναντι του Κινήματος Αλλαγής για το οποίο γίνεται η διαδικασία εκλογής Προέδρου.
Και οι πέντε υποψήφιοι κράτησαν αμυντική στάση προσπαθώντας να μην δεχτούν γκολ που θα τους δημιουργούσε πρόβλημα στην τελική ευθεία για την εκλογή Προέδρου.
Το άγχος και η αμηχανία κυριάρχησαν, τουλάχιστον στο ξεκίνημα της τηλεμαχίας, στους υποψηφίους ενώ δεν βοήθησαν και οι δημοσιογράφοι με τις ερωτήσεις τους.
Η ελληνική συνήθεια των δημοσιογράφων να κάνουν ερωτήσεις τοποθετήσεις αποσυντονίζει και διευρύνει το εύρος της απάντησης που ένας ερωτώμενος θα μπορούσε να απαντήσει, δίνοντας του την ευκαιρία να «ξεφύγει» από την ερώτηση.
Το πιο σημαντικό ίσως ήταν ότι έμεινε αναπάντητο στη χτεσινοβραδινή τηλεμαχία, το πιο ουσιαστικό και καίριο ερώτημα, με ποιον θα συνεργαστεί ο κάθε υποψήφιος αν εκλεγεί Πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, καθώς όλοι θόλωσαν τα νερά.
Σκιαγραφώντας τους πέντε από τους έξι υποψήφιους που έλαβαν μέρος στη χτεσινή τηλεμαχία, τη στόφα ηγέτη, κατά την προσωπική μου άποψη, είχαν ο Χάρης Καστανίδης και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Καλοί χειριστές του λόγου και πιο χαλαροί από τους υπόλοιπους έδειξαν σημάδια ικανότητας στο να ηγηθούν ενός πολιτικού σχηματισμού.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν πολύ συγκρατημένος και αρκετά αγχωμένος, προφανώς λόγω της έλλειψης εμπειρίας στην έκθεση του στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Προσεκτικός στο λόγο του προσπάθησε, κι εν μέρη τα κατάφερε να μην εκτεθεί.
Ο Παύλος Γερουλάνος ίσως ήταν ο μόνος πιο χαλαρός και φιλικός ως εμφάνιση, κάτι όμως που δεν προσδίδει κατ’ εμέ ηγετικά χαρακτηριστικά για έναν πολιτικό σχηματισμό. Σημειολογικά ήταν ο μοναδικός υποψήφιος που δεν φορούσε γραβάτα.
Ο μικρότερος σε ηλικία υποψήφιος Παύλος Χρηστίδης, ήταν ιδιαίτερα κουμπωμένος τόσο στην παρουσία του όσο και στις εκφράσεις του παρότι ο λόγος του ήταν συγκροτημένος και ξεκάθαρος, αφήνοντας έτσι ισχυρή παρακαταθήκη για την πολιτική του πορεία στο μέλλον.
Ο Χάρης Καστανίδης για μένα προσωπικά, κέρδισε τις εντυπώσεις και από το λόγο και από την εμφάνιση του στη χτεσινή τηλεμαχία. Ίσως ήταν ο μόνος εκ των υποψηφίων που θύμισε το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, έχει την στόφα ηγέτη, αλλά το ζήτημα είναι αν μπορεί να ηγηθεί ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, καθώς οι απόψεις που εξέφρασε απέχουν πολύ από τις αρχές και τις αξίες της σοσιαλδημοκρατίας.
Καταλήγοντας, η απουσία του Γιώργου Παπανδρέου, ήταν αισθητή αλλά χωρίς να μπορεί να εκτιμηθεί αυτή τη στιγμή αν η επιλογή του να μην συμμετάσχει στην τηλεμαχία θα έχει θετικό αντίκτυπο ή όχι στις κάλπες την επόμενη Κυριακή.
Συμπερασματικά οι τηλεμαχίες με τόσο ασφυκτικά χρονικά πλαίσια, τόσο μεγάλο εύρος θεμάτων και έλλειψη καίριων ερωτήσεων από την πλευρά των δημοσιογράφων δεν προσδίδει τίποτα σε μια εκλογική αναμέτρηση κι ούτε βγάζει αρχηγό.#menoumespeedy
