– “Δε βλέπεις που το πάει ο Μητσοτάκης 17 μήνες τώρα; Πανδημία παντού. Στην υγεία, στην οικονομία, στα εργασιακά, στα δικαιώματα, παντού, δεν το βλέπεις;” ρωτάω θυμωμένος τον συνομιλητή μου.
– “Και τι νομίζεις ότι μόνο εσύ και κάτι σαν εσένα βλέπετε τι γίνεται; Ότι μόνο εσείς θυμώνετε; Φοβάμαι φίλε. Φοβάμαι…
Έτσι είναι. Ο φόβος έχει απλωθεί πάνω από τη χώρα. Φόβος για την υγεία, ο φόβος του θανάτου για τον καθένα, τους οικείους του, τους ευπαθείς, φόβος στο άκουσμα των 3000 θανάτων τον τελευταίο μήνα, φόβος για το παιδί που βγήκε, που πάει; με ποιους συναναστρέφεται; μήπως κολλήσει; Φόβος στα μέσα μεταφοράς. Πάλι σαρδέλες γίναμε. Στη δουλειά, ο ένας δίπλα στον άλλον. Είναι “καθαρός” ο συνάδελφος; Κι αν κολλήσω; Γιατί δε γίνονται τεστ να ξέρουμε τι γίνεται;
Φόβος για την επιβίωση. Δύσκολοι καιροί. Αν η δουλειά θα συνεχίζεται κάτι γίνεται, αλλά αν επιβληθεί αναστολή θα αντέξω; Κι αν έρθουν απολύσεις; Αν βάλει λουκέτο το μαγαζί, η επιχείρηση; Πόσα δίνει το ταμείο ανεργίας; πόσο είναι το επίδομα ειδικού σκοπού, πιάνει την περίπτωσή μου; Φόβος για τα έξοδα των παιδιών, για το νοίκι, για τα πάγια. Φόβος για τη σύνταξη του πατέρα, του παππού που τσοντάρει. Μήπως κόψουν τις συντάξεις; Φόβος για το σπίτι. Πώς θα ξοφλήσω το δάνειο; Θα μας το πάρει η τράπεζα; Φόβος….
Ο φόβος έχει παραλυτική δύναμη, υποσκάπτει τη διαύγεια της σκέψης και ακυρώνει τη θέληση για δράση και συμμετοχή στα κοινά. Είναι ύπουλος γιατί μεγεθύνει τις ανασφάλειές μας. Είναι ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος της δημοκρατίας. “Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνει για μένα χωρίς εμένα”….
Ωστόσο, ο φόβος είναι όπλο για την εξουσία. Ο Μητσοτάκης και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί γνωρίζουν τη δύναμή του. Επιστρατεύουν το πρόγραμμα “Φόβος”, ένα πρόγραμμα ακροδεξιάς κοπής και χουντικής προέλευσης προκειμένου να περάσουν τα σχέδια άλωσης του κοινωνικού κράτους. Χρησιμοποιούν το φόβο για να χτυπήσουν τις δυνάμεις της εργασίας, τις αντιστάσεις των πολιτών στα μέτρα της κυβέρνησης υπέρ της κρατικοδίαιτης ελίτ που λυμαίνεται τη χώρα.
Ξέρουν πως ο φόβος συσκοτίζει την κρίση, αδρανοποιεί τη θέληση και καθιστά τους πολίτες υποχείριους της εξουσίας. “Όστις δέ ετέρους δέδοικε,δούλος ών λέληθεν εαυτόν” έλεγε ο Αθηναίος Αντισθένης (Όποιος φοβάται τους άλλους, γίνεται δούλος χωρίς να το καταλάβει).
Το φόβο του θανάτου, τον αναγκαστικό εγκλεισμό, την καραντίνα, εκμεταλλεύεται ο Μητσοτακισμός και θωρακίζει άρον – άρον το αντιλαϊκό κράτος της Δεξιάς. Χειραγωγεί την ενημέρωση και τη σκέψη και επιδιώκει να επιβάλλει στο κοινωνικό υποσυνείδητο ότι η ανισότητα είναι φυσικός νόμος. Ότι κάθε αντίθετη άποψη και δράση τορπιλίζει την “ομαλότητα” , την “κανονικότητα”. Το “νεκροταφείο” είναι για τους αχρείους που μας κυβερνούν ο παράδεισός τους. Οι πολλοί, οι εκτός των “τειχών” πρέπει να είναι τα φοβισμένα υποκείμενα στα οποία να απαγορεύεται να διανοηθούν, έστω, να ρίξουν τα τείχη της “Ιεριχούς”.
Ωστόσο ο θυμός συσσωρεύεται. Γι’ αυτά που κάνει και γι’ αυτά που δεν κάνει ο “αραχνοΰφαντος” Μητσοτάκης και η κυβέρνηση “κουρελού”. Ο θυμός των πολιτών αργά ή γρήγορα να γίνει οργή, φωνή, διαμαρτυρία, διαδήλωση, αντίσταση, σχέδιο για ένα καλύτερο αύριο, πιο φωτεινό.
Και όπως λέει ο ποιητής “Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου”…… Και θα ’χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας… Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση ..!
Πηγή: koutipandoras.gr/ Μαθηματικός
