Του Σπύρου Σιδέρη
Μας έχει συνηθίσει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει το άσπρο μαύρο στις δημόσιες δηλώσεις του, θεωρώντας ότι έχουμε κοντή μνήμη ή ότι δεν έχουμε καθόλου μνήμη.
Βέβαια δεν είμαστε όλοι χρυσόψαρα για να ξεχνάμε τι συνέβη στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Όμως ας ξεκινήσουμε με τις διαρροές οι οποίες προφανώς έγιναν από το Μέγαρο Μαξίμου και το γραφείο του Πρωθυπουργού για τη συμμετοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη διάσκεψη για τη Λιβύη στο Παρίσι με πρωτοβουλία του Γάλλου Προέδρου.
Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα θα λάβει μέρος σε τόσο υψηλό επίπεδο σε διεθνή συνάντηση για τη Λιβύη, αναφέρουν από το Μέγαρο Μαξίμου.
Αυτό είναι ψέμα, γιατί στις 12-13 Νοεμβρίου του 2018 στο Παλέρμο της Σικελίας, όπου πραγματοποιήθηκε η διάσκεψη για την Λιβύη, συμμετείχε ο Αλέξης Τσίπρας, μετά από διαβουλεύσεις και πίεση του Υπουργείου Εξωτερικών και του Νίκου Κοτζιά.
Στην συγκεκριμένη διάσκεψη συμμετείχαν 38 χώρες, σε ανώτατο επίπεδο, η ΕΕ, ο ΟΗΕ, η Αφρικανική Ένωση, η Αραβική Λίγκα, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Επιπρόσθετα συμμετείχαν ο τότε πρωθυπουργός της Λιβύης Φαγιέζ Σάρατζ, ο Λίβυος στρατάρχης Καλίφα Χαφτάρ, ο πρόεδρος του λιβυκού κοινοβουλίου Ακίλα Σάλεχ και ο Καλίντ αλ Μίσρι πρόεδρος της άνω βουλής στην πρωτεύουσα της Λιβύης, Τρίπολη.
Και μόνο από τις συμμετοχές της Διάσκεψης του Παλέρμο, καταλαβαίνει κανείς το πόσο σημαντική ήταν η συγκεκριμένη διάσκεψη σε σύγκριση με την πρωτοβουλία του Μακρόν για τη διάσκεψη του Παρισιού. Μια διάσκεψη που είναι σαφώς υποδεέστερη του Παλέρμου και στις χώρες συμμετοχής και στους εκπροσώπους των προσκεκλημένων χωρών.
Το να επιχαίρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τη συμμετοχή του στη διάσκεψη επαναλαμβάνοντας ανακρίβειες, για να μην πω ψέματα, αν μη τι άλλο τον καθιστά τουλάχιστον αναξιόπιστο και στο λόγο και στα έργα.
Δεν έχει ξεχαστεί η επίσκεψη του Χάφταρ στην Ελλάδα ο οποίος έγινε επίσημα δεκτός από την ελληνική κυβέρνηση και η εμπλοκή μ’ αυτόν τον τρόπο της Ελλάδας στα εσωτερικά της Λιβύης παίρνοντας την μεριά του ενός από του αντιμαχόμενους στον λιβυκό εμφύλιο.
Ούτε φυσικά οι αμοιβαίες επισκέψεις του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με την πρώην Λίβυα ομόλογο του που ερευνάται για τον ρόλο που έπαιξε στην εξωτερική πολιτική της χώρας.
Δυο επιλογές που αντί να ισχυροποιήσουν την διείσδυση της Ελλάδας στην Λιβύη, την απομάκρυναν από τις τοπικές πολιτικές ομάδες.
Οι μόνοι κερδισμένοι στην όλη αυτή προσπάθεια της κυβέρνησης με την Λιβύη, ήταν οι επιχειρηματίες που τον συνόδευαν και υπέγραψαν συμφωνίες συνεργασίας με την λιβυκή κυβέρνηση. Business as usual.#menoumespeedy
