Ενημερώθηκα από δημοσίευμα (καθώς λείπω από την Αθήνα) ότι η κυρία Γεροβασίλη μού έστειλε εξώδικο!
Αμέσως μετά είδα τις αναρτήσεις και το δελτίο Τύπου που μοίρασε η ίδια παντού, πριν καν μου επιδοθεί το εξώδικο! Είναι η «προστασία του πολίτη» την οποία υπηρέτησε ως υπουργός…
Γράφει λοιπόν στο δελτίο Τύπου της:
«Σύμφωνα με το εξώδικο της κυρίας Γεροβασίλη, οι αναρτήσεις του κου Μωραΐτη, επιχειρούν να την παρουσιάσουν ως δήθεν ανάλγητη πολιτικό και κακόπιστα να αντιδιαστείλουν την παρουσία της κατά τους εορτασμούς του Δεκαπενταύγουστου στην εκλογική της περιφέρεια, με την παρουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πεδίο της πυρκαγιάς στην Αττική και με την συμβολή των βουλευτών για τη διάσωση της Αυγής».
Η απάντησή μου:
1.
Μία βουλεύτρια με θητεία ετών, αντιπρόεδρος της Βουλής, πρωτοκλασάτη τέως υπουργός, με οργανωμένο γραφείο και κομματικό στρατό βάλλει κατά ενός ιδιώτη που δε διαθέτει μηχανισμό, δεν είναι στέλεχος, δεν έχει καμία θέση ή αμοιβή. Είναι περίπου πρωτοφανές.
2.
Στις αναρτήσεις μου για την κυρία Γεροβασίλη αναφέρω μόνο αληθινά περιστατικά:
α. Την ημέρα που η Αθήνα πνιγόταν στη στάχτη από την πρώτη πυρκαγιά στην Ιστορία που έκαψε κομμάτι του αστικού ιστού της, εκείνη χόρευε στην ιδιαίτερη πατρίδα της. Το γεγονός δεν αμφισβητείται, διότι τη σχετική φωτογραφία την ανέβασε η ίδια, την κατέστησε η ίδια δημόσια, έθεσε η ίδια τον εαυτό της στην κρίση όλων μας για το εάν εκείνη τη μέρα ένας πολιτικός έπρεπε να βρίσκεται στο πεδίο ή στο πανηγύρι.
β. Στα δημοσιεύματα που ανέφεραν ποια μέλη της Πολιτικής Γραμματείας δάνεισαν χρήματα για την πληρωμή των εργαζομένων σε Αυγή – Κόκκινο πριν από λίγες μέρες, δεν αναφέρεται το όνομά της. Άρα πάλι το γεγονός δεν αμφισβητείται. Άρα πάλι την αλήθεια επεσήμανα.
3.
Η κυρία Γεροβασίλη βρίσκει «γνώμη» για την οποία δεν πρέπει να διαγραφεί τις καθημερινές δηλώσεις του κ. Σπίρτζη («να παραιτηθεί ο Κασσελάκης», «να μαζέψουμε 70 υπογραφές να διώξουμε τον Κασσελάκη» , «σελέμπριτι», «παιδικά καρεκλάκια» κλπ). Και αναρωτιέμαι πώς είναι τόσο ανεκτική όταν ακραίες δηλώσεις λέγονται κατά του εκλεγμένου Προέδρου του κόμματός της, την ώρα που δεν μπορεί η ίδια να ανεχτεί την κριτική ότι χόρευε;
4.
Θυμίζω στην κυρία Γεροβασίλη ότι σε αυτήν τη χώρα η κριτική και η σάτιρα είναι στοιχεία της δημοκρατίας μας, ακόμη και σε ακραίες μορφές. Δυστυχώς γι’ αυτήν δεν είναι ακόμα υπουργός να… στείλει τα ΜΑΤ να με συλλάβουν.
Ας φανταστεί κανείς μόνο τι θα γινόταν αν ο Πρωθυπουργός έστελνε εξώδικο σε κάθε πολίτη που τον αποκαλεί γουρλό, ζαβό, γκαντέμη, Κούλη, διεφθαρμένο, δολοφόνο ή ο πρώην Πρωθυπουργός σε κάθε πολίτη που τον αποκαλούσε πρόεδρο δεκαπενταμελούς, καταληψία, αμόρφωτο, αναρχοάπλυτο, προδότη κλπ.
Η ίδια όμως προτίθεται να πάει πολίτη στα δικαστήρια επειδή έγραψε ότι χόρευε την ώρα που χόρευε ή ότι δε συνεισέφερε την ώρα που δε συνεισέφερε.
5.
Κακά τα ψέματα, ο μόνος στόχος της κυρίας Γεροβασίλη είναι να φοβηθώ και να σταματήσω τις αναρτήσεις.
Λοιπόν, ξεκάθαρα:
-Δεν αποσύρω καμία ανάρτησή μου.
-Θα συνεχίσω να ασκώ κριτική ως πολίτης, όπως κάθε πολίτης που δικαιούται να κρίνει τη στάση και τις πράξεις κάθε δημοσίου προσώπου. Όπως ακριβώς δικαιούται να κάνει (και κάνει) όποιος θέλει για τη δική μου δουλειά, τα τραγούδια μου, τη δημόσια παρουσία μου, χωρίς να «κινδυνεύει» από φαντασμένα εξώδικα.
Ο πολιτικός δεν είναι ίντριγκες πίσω από κλειστές πόρτες αλλά πρόσωπο δημόσιο, ανοιχτό στο φως, στην κρίση κάθε πολίτη.
Η κυρία Γεροβασίλη εξελίχθηκε σε ένα είδος πολιτικών (λίγων ευτυχώς) που έχουν εγγενές ταυτοτικό πρόβλημα: Ξεκίνησαν Αριστεροί και επειδή κυβέρνησαν νομίζουν ότι έγιναν εξουσία και κράτος εν κράτει.
Το είχαν πάθει και άλλοι πριν και θα το πάθουν και άλλοι μετά. Αλλιώς ο Όργουελ δε θα γινόταν συγγραφέας.
