Έχουμε ένα σύστημα που συντελεί στην διαιώνιση της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών. Κάθε φορά που μια γυναίκα δολοφονείται επειδή είναι γυναίκα, γινόμαστε όλοι μάρτυρες της πιο ακραίας μορφής έμφυλης βίας.
Ενός εγκλήματος που αποτελεί συνήθως την τελική πράξη σε μια σειρά μικρότερων πράξεων βίας κατά των γυναικών, που όλοι μας γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε.
Ένα σύστημα που μεταφέρει την ενοχή στα θύματα.Ένα νομικό σύστημα που έχει αποτύχει να πολεμήσει τον μισογυνισμό των Ελλήνων
Ένα σύστημα που αποδέχεται ένα διπλό πρότυπο ηθικής:
Άντρας ιδιοκτήτης ενός ιδιόκτητου θηλυκού.
Ο όρος γυναικοκτονία δεν είναι ένας απλός συνδυασμός λέξεων.
Είναι μια δολοφονία που πραγματοποιείται με πολύ συγκεκριμένα κίνητρα και κριτήρια. Κι όμως, δεν αναγνωρίζεται ως έγκλημα με συγκεκριμένα κριτήρια στον ποινικό κώδικα της χώρας μας, την στιγμή που πολλές άλλες χώρες στην Ευρώπη το χουν κάνει πχ.η Κύπρος
Η εισαγωγή του όρου στον ποινικό κώδικα της χώρας μας θα σημάνει ένα ηχηρό μήνυμα σε ‘όλους τους αποδέκτες ότι υπάρχει μηδενική ανοχή στη βία κατά των γυναικών.
Θυμάμαι λόγια του πρωθυπουργού όταν ρωτήθηκε σχετικά και είπε πως αναγνωρίζει τον όρο, αλλά δεν τον κατοχυρώνουμε νομικά. «Είναι αυτά τα εγκλήματα που παλιά λέγαμε εγκλήματα πάθους» είπε ο Κ. Μητσοτάκης.
Δεν είναι έγκλημα πάθους. Δεν είναι αγάπη.
