*Κείμενο της ερασμίας Ιωανίδου
Καρδιά γεμάτη από δώρα είχες οταν ήρθες στο φως της ζωής, αγκαλιά αυτοθυσίας χωρούσαν
τα φτερά σου, ικανά να δώσουν πνοή στην πλάση ολόκληρη. Δε σεβάστηκαν την φύση σου, το πολυσύνθετο μηχανισμό της ιδιοσυγκρασίας σου σε εκμεταλλεύτηκαν, σε απαρνήθηκαν, ρήμαξαν το ανθώδες άρωμα σου “Γυναίκα” …μα κυρίως την ανθρώπινη υπόσταση σου, τη μητέρα φύση σου.
Όλα μαζί εσύ… ένα ευωδιαστό λουλούδι ήσουν που ποδοπάτησαν την μυρωδιά από τα πέταλα της ψυχής σου, κάποιοι με την ιδιότητα…. “των Σαρκοβόρων” γεμάτοι… αιχμηρή συμπεριφορά απέναντι στην δική σου ζωή… όλοι όσοι γεννήθηκαν δίχως ύλη στην ψυχή τους. Βλέπεις, θεώρησαν τον εαυτό τους άξιο να σε διαμελίσουν, να σε ισοπεδώσουν σε βαθμό που στέγνωσαν μέχρι και τα υγρά σου μάτια… από δάκρυ.
Η δύναμη σου ισχυρό συρματόπλεγμα, σπαθί… ντυμένο με θέληση ανεξάντλητη, να κερδίζεις τις μάχες της σκληρής φύσης γιατί γεννήθηκες “Γυναίκα”… λησμόνησαν όμως ότι ήσουν άνθρωπος πρώτα.
Με όσες πληγές και αν φόρτωσαν τα τοιχώματα σου, σε χαράδρα για λίγο και αν σε έριξαν… εσύ σήκωσες την ματιά σου.. σε σκαλοπάτια ηλίου.
Κανείς δεν κατάφερε να ληστέψει και να στερήσει το δικαίωμα της ελεύθερης ζωής… της ελεύθερης αναπνοής σου… το να λέγεσαι και να ζεις ως Άνθρωπος!
