Πολλά ερωτήματα πλέον αβίαστα εξάγονται, όχι από το αποτέλεσμα της κάλπης των εσωκομματικών εκλογών στο ΚΙΝΑΛ, αλλά από την εκκωφαντική διεύρυνση της υποστήριξης σε έναν μόνο εκ των 2 υποψηφίων.
Όσο η συστημική υποστήριξη του κ. Λοβέρδου πρόβαλλε τα γνωρίσματα μιας «προοδευτικής επιλογής», άλλο τόσο η καθολική υποστήριξη στον κ. Ανδρουλάκη προβάλλει τα γνωρίσματα της μία και μοναδικής «λύσης».
Ένα ερώτημα είναι γιατί μόνο τον Ανδρουλάκη; Δεύτερο, ποιοι δεν θέλουν τον Παπανδρέου;
Όλοι σχεδόν οι συνυποψήφιοι δηλώνουν ένας-ένας την κοινή τους υποστήριξη στον Ανδρουλάκη. Η ΝΔ δεν το λέει επίσημα, αλλά όλοι τους, σε όλες τις ανεπίσημες τοποθετήσεις τους, αυτόν υποστηρίζουν. Ο Βενιζέλος χαίρεται και ο ίδιος ο Ανδρουλάκης προσπαθεί να μας πείσει για το άφθαρτο της εικόνας του.
Βέβαια αν κάνει κάποιος τον δικηγόρο του διαβόλου, εύκολα θα αναρωτηθεί για το περιτύλιγμα του άφθαρτου που μας παρουσιάζεται.
Αλήθεια, πόσο ενωτικό και ωραίο είναι να σε υποστηρίζει η χειρότερη κοινώς ομολογουμένως δεξιά κυβέρνηση που πέρασε στον τόπο μετά την μεταπολίτευση;
Πόσο ανανεωτικό είναι να σε υποστηρίζει ο κ. Βενιζέλος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά με το γνωστό μεγαλείο των επιλογών του και όλο το παλαιό-συντηρητικό δυναμικό;
Πόσο ελπιδοφόρο είναι να σε υποστηρίζει ο κ. Λοβέρδος που ελέγχεται για φαινόμενα διαπλοκής (NOVARTIS);
Όσον αφορά τον κ. Παπανδρέου, το ξέρουν και οι πέτρες πως ο πρώην πρωθυπουργός το 2009 παρέλαβε μία χρεωκοπημένη χώρα, λόγω κακοδιαχείρισης και υπέρογκου δανεισμού από την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Έκανε την δύσκολη επιλογή «με το πιστόλι στο τραπέζι» για το 1ο μνημόνιο, ένα πιστοληπτικό πρόγραμμα που δεν ήταν στις θέσεις του κόμματος του. Όπως δεν ήταν και στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ το 3ο μνημόνιο που επιβλήθηκε. Μετέπειτα το 2012 ο ίδιος ο Παπανδρέου, έντιμα δεν συμμετείχε στην διακυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου και ακολούθησε μία ειλικρινή πορεία.
Αντίθετα όλα τα μνημόνια περιγράφουν με εκπληκτική σαφήνεια, θέσεις των προγραμμάτων της ΝΔ.
Παράλληλα βλέπουμε τη σημερινή ΝΔ, να παρουσιάζει τέτοια φθορά και σε τόσο σύντομο διάστημα διακυβέρνησης, που καμία άλλη κυβέρνηση δεν είχε και μάλιστα σε καιρό χωρίς πιστοληπτικά μέτρα (μνημόνια). Εξάλλου φρόντισε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αφήσει δημοσιονομικό πλεόνασμα 37 δισεκατομμυρίων. Η αγωνία τους μεγαλώνει όσο περνά ο καιρός, να μην χάσουν την εξουσία. Το ακροδεξιό τους αφήγημα δεν τους βγήκε. Διχάσανε την κοινωνία και το κεντρώο τους ακροατήριο απομακρύνεται συνέχεια. Επομένως είναι καθοριστικό για αυτούς το αποτέλεσμα στο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Ένας αρχηγός που θα έχει κεντροαριστερό προσανατολισμό, θα τους αφαιρέσει το ένα τέταρτο περίπου των ψηφοφόρων τους, αριθμός ικανός να μην ξανακερδίσουν στις εκλογές. Αντίθετα ένας αρχηγός με σαφή υποστήριξη από τα συστημικά φθαρτά στοιχεία του παρελθόντος, σύσσωμη την δεξιά και τα ΜΜΕ και με δήθεν ανεξάρτητο προσανατολισμό, διασφαλίζει την παραμονή της ΝΔ στην εξουσία.
Επομένως βασικό ερώτημα δεν είναι ποιος φοβάται τον Παπανδρέου και τον πολεμάει όλο το σύστημα, αλλά ποιος και γιατί υποστηρίζει τον Ανδρουλάκη.#menoumespeedy
