Μαύρος ήταν ο πρώτος μήνας, αυτού του χρόνου, παρά το χιόνι που έπεσε και μας πλάκωσε.
Γράφει η Μαρία Λίλα
Θρηνήσαμε τους περισσότερους νεκρούς από την πανδημία, μέσα σε 31 ημέρες, το Γενάρη του 2022.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι πενήντα ένας άνθρωποι χάθηκαν εξαιτίας του Covid-19 και το σύνολο των θυμάτων, από τον Μάρτιο του 2020, ξεπέρασε τις 23.500.
Τον περασμένο Δεκέμβριο είχαμε 2.556 νεκρούς και έκτακτα μέτρα, λόγω της Όμικρον, τώρα πόθεν ορμώμενη η κυβέρνηση-μετά και τις συγγνώμες της για τα λάθη και τις παραλείψεις της απέναντι στην κακοκαιρία- αποφάσισε χαλάρωση;
Μια χαλάρωση που την είδαμε και μέσα στη Βουλή, απέναντι στην πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που υπερψήφισε σύσσωμη, η αντιπολίτευση.
Χαλαρά, που λένε και στη Θεσσαλονίκη, στην πλάτη της αυτοδυναμίας και πάνω στο μαξιλάρι της προηγούμενης κυβέρνησης, ο «προβλέψιμος» πρωθυπουργός, που αρέσκεται σε ανεπιβεβαίωτες προβλέψεις για την πανδημία και εξισώνει τις ΜΕΘ με τις άλλες κλίνες νοσηλείας, ατενίζει τον δρόμο που ανοίγει ο οδοστρωτήρας του στη χώρα.
Κι ας έγινε το τελευταίο μίλι που έταζε, πράσινο σαν αυτό των μελλοθανάτων.
Ο οδοστρωτήρας του νεοφιλελευθερισμού, μπορεί να ξαποσταίνει στον χιονιά και την Αττική οδό, αλλά δεν σταματά.
Στο τιμόνι του βρίσκεται μια κυβέρνηση που δεν πιστεύει στο Δημόσιο, ούτε την κοινή ωφέλεια, αλλά οραματίζεται μια χώρα στρωμένη για τους ιδιώτες, με χαμηλά μεροκάματα, επισφάλεια και τον φόβο της ανεργίας, διάχυτο.
Σε αυτό το πλαίσιο, όσο κι αν φαίνεται κυνικό είναι εντούτοις αναμενόμενο να μην ασχολείται και να μη νοιάζεται για τις δεκάδες χιλιάδες των νεκρών, από την πανδημία.
Πώς περιμένει, όμως, κανείς πως θα νοιαστεί για τις παλινωδίες και τον παραλογισμό στην Παιδεία, την ενίσχυση του ΕΣΥ και την πάταξη της αισχροκέρδειας στην ενέργεια και τα είδη πρώτης ανάγκης;
