Άρθρο της Δήμητρας Νούση , νομικός και συγγραφέας
Από την ανάσταση του Λαζάρου μέχρι την ανάσταση του Ανθρώπου μια βδομάδα χρόνος…
Όλα συμβαίνουν μέσα σε μια βδομάδα αλλιώτικη από τις άλλες:
μια θριαμβευτική υποδοχή στην ελπίδα, ή στην υπόσχεση για ένα καλύτερο κόσμο,
ένας λαός που πιστεύει και τυφλώνεται μέσα σε λίγες μέρες… ένας λαός που γίνεται όχλος μέσα σε λίγες μέρες…
μια ηγεσία που ξέρει να διαχειρίζεται τη δύναμή της και να απαλλάσσεται από τους ενοχλητικούς επικριτές, ή τους επικίνδυνους αντιπάλους…
μια πίστη – ανάγκη για το δίκιο, μια προδοσία για το συμφέρον, ακόμη και μικρό…
Ποιος μπορεί άραγε να ορίσει το σωστό τίμημα μιας προδοσίας; Πόσοι άραγε είναι άξιοι να προδώσουν για μεγάλα συμφέροντα;
Όλα συμβαίνουν μέσα σε μια βδομάδα σαν όλες τις άλλες:
μια κραυγή που απαιτεί αποδιοπομπαίο τράγο…
μια αναγκαία σκευωρία για να επικρατήσει το χρήσιμο άδικο…
μια σταύρωση για να μη χαθούν οι ισορροπίες μέσα στην κοινωνία και για να μην κινδυνεύσει το γόητρο των διαχειριστών αυτής…
μια θυσία για αυτό που πιστεύουμε και που δεν πιστεύουν οι άλλοι, ενώ παριστάνουν ότι πιστεύουν…
ένας ανήφορος, ένας γολγοθάς, ένα μαρτύριο που δε λέει να τελειώσει…
ο ακέραιος συντρίβεται, ο ληστής επιβιώνει… συνηθισμένα πράγματα…
και η φωνή της μάνας δεν νικιέται, είναι το μοιρολόι που κομματιάζει την άνοιξη…
Η σταύρωση είναι μοίρα, η ανάσταση είναι διεκδίκηση και το Πάσχα είναι πίστη , αυταπάτη ή ελπίδα μιας άνοιξης νικήτριας,
που δε μοιάζει καθόλου με την άνοιξη του Λουντέμη και του Τσίρκα…
Και όπως γράφουν στους τίτλους των ταινιών: οποιαδήποτε ομοιότητα των προηγουμένων με πρόσωπα και καταστάσεις που γνωρίζετε δεν είναι συμπτωματική και έχει σχέση με την πραγματικότητα.
Μεγάλη βδομάδα: θυσία και άνοιξη, το πάθος είναι το ίδιο από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι την έξοδο του Μεσολογγίου και από τα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής μέχρι τους Ελεύθερους Πολιορκημένους.
Καλό Πάσχα και καλή αντάμωση με τη συνείδησή μας.
