Του Σπύρου Σιδέρη
Το ‘πε και το ‘κανε ο Γιώργος Α. Παπανδρέου. Θα είναι υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, όντας ο ίδιος Πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙΔΗΣΟ) και αν εκλεγεί θα είναι ίσως ο μόνος Πρόεδρος που θα ηγείται δυο κομματικών σχηματισμών.
Πρωτότυπο και πρωτοποριακό. Όπως και πολλά άλλα απ’ όσα έχει πράξει μέχρι τώρα κι έχουν σημαδέψει την πολιτική του διαδρομή. Κανείς δεν έχει ξεχάσει την ψηφοφορία μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ, όπου πιστοποίησε με πάνω από 1 εκατ. ψήφους την διαδοχή του Κώστα Σημίτη στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Μια ιδιόμορφη προσωπικότητα, που όπως λένε άνθρωποι που τον γνωρίζουν καλά, θα μπορούσε να ηγείται μιας ΜΚΟ, αλλά όχι να είναι πρωθυπουργός.
Αν και γιος του Ανδρέα Παπανδρέου ο Γ.Α.Π, μοιάζει περισσότερο με τον συνονόματο παππού του, Γεώργιο Παπανδρέου, γνωστότερο ως «Γέρος της Δημοκρατίας.»
Ένας πολιτικός που άφησε ισχυρό αποτύπωμα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας την εποχή του Μεσοπολέμου αλλά και μετά την απελευθέρωση από τη ναζιστική Γερμανία, μέχρι την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας από την χούντα των Συνταγματαρχών.
Δεν υπήρξε στην διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής, πολιτικό γεγονός, αρνητικό ή θετικό που να μην είχε συμμετάσχει, με αρνητικό ή θετικό τρόπο. Είτε ως υπουργός, είτε ως Πρωθυπουργός είτε ως μέλος ή ηγέτης πολιτικών σχηματισμών.
Παρότι φιλελεύθερος συνεργάστηκε με το συντηρητικό κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού. Αν και σφοδρός πολέμιος της Μοναρχίας, συνεργάστηκε αλλά και διορίστηκε Πρωθυπουργός από τον Βασιλέα Γεώργιο. Επιπλέον ίδρυσε δυο πολιτικά σχήματα το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου(!) και ηγήθηκε της πρωτοβουλίας του συνασπισμού της Ένωσης Κέντρου, όντας πολέμιος της Αριστεράς και φίλα προσκείμενος στη Βρετανία.
Αναζητώντας το πολιτικό του μέλλον αλλά και την κολυμπήθρα του Σιλωάμ της πολιτικής του διαδρομής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο νεότερος, ακολουθεί ως φαίνεται τα βήματα του παππού του, έχοντας μια «λαγνεία» για την εξουσία, που χαρακτήρισε και τον πρόγονο του.
Η απόφαση του Γ.Α.Π να κατέβει στον στίβο και να διαγωνισθεί με τους παλιούς του συντρόφους για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, προκάλεσε αντιφατικές αντιδράσεις, τόσο στο εσωτερικό του κινήματος όσο και στα άλλα κόμματα.
Θέλει να σώσει το ΚΙΝΑΛ ή να ξεπλύνει την προηγούμενη κυβερνητική του θητεία πιάνοντας από τα μαλλιά μια δεύτερη ευκαιρία;
Βλέπει το Κίνημα Αλλαγής να οδεύει προς τα δεξιά και ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς θέλει να το αποτρέψει;
Μπορεί να ζητήσει μια Νέα Αλλαγή ο Γ.Α.Π με επιστροφή στο παρελθόν, καθώς ο ίδιος είναι μέρος της ιστορίας και του όχι και τόσο φωτεινού παρελθόντος του Κινήματος;
Επιζητά την συσπείρωση της Δημοκρατικής Παράταξης ή την ενασχόληση του εκ νέου με την ενεργό πολιτική;
Αυτά μπορεί να τα απαντήσει μόνο ο ίδιος. Εμείς εικασίες μπορούμε να κάνουμε και να θέσουμε ερωτήματα.
Η πραγματικότητα είναι ότι η απόφαση του, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της εσωκομματικής διαδικασίας στο ΚΙΝΑΛ για την ανάδειξη νέου Προέδρου, φέρνει μια αίσθηση από τα παλιά.
Όχι από τις φωτεινές στιγμές του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, αλλά από την αντιφατική πολιτική διαδρομή του «Γέρου της Δημοκρατίας»#menoumespeedy
