Του Σπύρου Σιδέρη
Στον Χριστιανικό κόσμο, το Πάσχα, το πέρασμα δηλαδή από το θάνατο στη Ζωή, σηματοδοτεί την θυσία του Θεανθρώπου για τον Άνθρωπο και τη λύτρωση του από την Αμαρτία.
Τα Χριστούγεννα από την άλλη σηματοδοτούν την ελπίδα της αναγέννησης, της νέας Συμφωνίας μεταξύ Θεού και ανθρώπων και της επί γης Ειρήνης και
εν ανθρώποις ευδοκία.
Συμβολισμοί που στο πέρασμα του χρόνου έχασαν το νόημα τους, με ευθύνη τόσο των ταγών της εκκλησίας όσο και του ποιμνίου τους, μετατρέποντας τις δυο αυτές «αναμνήσεις» σε πανηγύρι.
Το πνεύμα της αγάπης της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης, της συγχώρεσης και της αποδοχής εξαφανίστηκε και μεταμορφώθηκε από πνευματική ανάταση σε εγωκεντρική καταναλωτική αναισθησία.
Ο πλησίον έγινε άγνωστος, η αλληλεγγύη αδυναμία και συμφέρον, η αγάπη έγινε απόλαυση και ο σεβασμός λήμμα στα λεξικά.
Η ανθρώπινη ζωή έχασε την αξία της και μεταμορφώθηκε σε αριθμούς. Είτε στις μαύρες λίστες των νεκρών από την πανδημία, είτε στους πνιγμούς των προσφύγων-μεταναστών στα ταραγμένα νερά του Αιγαίου.
Κι αντί να αντιδρούμε, αντί να δράσουμε, σε όσα συμβαίνουν, απλά συμπληρώνουμε δίπλα στους αριθμούς τη λέξη σοκ για να δηλώσουμε τη συμπαράσταση μας στους αριθμούς κι όχι στους ανώνυμους που έχασαν τη ζωή τους.
Κι ως άλλοι Ρωμαίοι στρατιώτες κάτω από το Σταυρό του Μαρτυρίου, παίζουμε στα ζάρια τα απομεινάρια των ιματίων για την εύνοια της κοινής γνώμης και το θεαθήναι.
Που χάθηκαν η αγάπη, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, ο ανθρωπισμός;
Για πόσο ακόμα θα δεχόμαστε να μετράμε αριθμούς χαμένων ζωών σε κλίνες εκτός ΜΕΘ, σε σαπιοκάραβα και βάρκες που μεταφέρουν την ελπίδα;
Ως πότε θα παραμένουν για τους πολιτικούς και τις πολιτικές τους οι απώλειες ανθρώπων σκέτοι νέτοι αριθμοί κι όχι άνθρωποι με ονοματεπώνυμο;
Το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν είναι ο Άη-Βασίλης της καμινάδας με τα δώρα, αλλά η αγάπη κι αυτή ας ζητήσουμε να μας φέρει τόσο η Γέννηση Του, όσο και η νέα χρονιά που θα ρθει σε λίγες μέρες.
Ίσως έτσι ανατείλει ένας νέος Κόσμος.#menoumespeedy
