Δεν είναι λίγες οι ιστορίες ανθρώπων που ενώ κακοποιούνταν για χρόνια από τους απαγωγούς τους, εκείνοι εξακολουθούσαν να τους αγαπούν και μετά την απελευθέρωσή τους. Η συμπεριφορά αυτή, για την ψυχολογία έχει όνομα: Είναι το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Τί είναι :
Μπορούμε να μιλήσουμε για το συγκεκριμένο σύνδρομο, μόνο στις περιπτώσεις που θύματα απαγωγής και ομηρίας, ξεκίνησαν να τρέφουν συναισθήματα αγάπης και εξάρτησης από τους απαγωγείς τους. Η κατάσταση αυτή συμβαίνει κατά κύριο λόγο, εξαιτίας της συναισθηματικής προσκόλλησης που αναπτύσσει το θύμα για τον θύτη. Μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα συμπτώματα που εμφανίζει το άτομο που υποφέρει από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, μοιάζουν πολύ με τα συμπτώματα που παρουσιάζουν άτομα με διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD). Παρακάτω, παρατίθεται μια από τις πιο διάσημες περιπτώσεις ανθρώπων παγκοσμίως που παρουσίασαν το συγκεκριμένο σύνδρομο:
Νατάσα Κάμπους
Ήταν το έτος 199,8 όταν σε ηλικία μόλις 10 χρονών, η Νατάσα Κάμπους από την Αυστρία έπεσε θύμα απαγωγής. Μια ημέρα που η μικρή πήγαινε στο σχολείο της στη Βιέννη, ένας άγνωστος άνδρας την άρπαξε και την οδήγησε στο σπίτι του. Από την ημέρα εκείνη και για οκτώ ολόκληρα χρόνια, η μικρή έμεινε φυλακισμένη σε ένα μικρό δωμάτιο χωρίς να μπορεί να δει το φως του ήλιου και να απολαύσει την παιδική της ηλικία. Όπως αποκαλύφθηκε μετά από την εξιχνίαση της υπόθεσης ο άντρας την κακοποιούσε και την βίαζε συστηματικά. Το τέλος στο μαρτύριο το έδωσε μόνη της, καθώς μια μέρα κατόρθωσε να αποδράσει από το εφιαλτικό κλουβί της. Φυσικά, ο απαγωγέας της απελπίστηκε μόλις αντιλήφθηκε την εξέλιξη αυτή, και πήρε την απόφαση να δώσει τέλος στη ζωή του, πέφτοντας στις ράγες του τρένου. Η πλέον ενήλικη Νατάσα, παρότι από μόνη της εγκατέλειψε τη φυλακή της, δεν έπαψε να τρέφει συναισθήματα στοργής για τον απαγωγό της, ευχαριστώντας τον μάλιστα δημόσια για την φροντίδα που τις παρείχε μέσα σε αυτά τα οκτώ χρόνια. Ο θάνατος του, την στιγμάτισε και για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμφάνιζε συμπτώματα κατάθλιψης. H ιστορία της μάλιστα, έχει γίνει και ντοκιμαντέρ.
Άννα Σαϊνίδου
