Της Βούλας Κεχαγιά
Είναι πραγματικά τόσο μεγάλο το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινωνίας για τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ; Αν λάβουμε σοβαρά υπόψη τις μαζικές δημοσκοπήσεις αλλά και τον χρόνο και χώρο που αφιερώνουν τα Μέσα Ενημέρωσης στις επικείμενες εσωκομματικές κάλπες του Κινήματος Αλλαγής κανονικά θα πρέπει να πιστέψουμε ότι ζούμε σε μία χώρα που δεν ταλανίζεται από την υγειονομική πανδημία με 100 νεκρούς σε ημερήσια βάση, που δεν υφίσταται την επίθεση της ακρίβειας, που δεν δέχεται απειλές από τον εξ Ανατολών γείτονά της και που σε γενικές γραμμές έχει τα θέματά της λυμένα. Τελικώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει θαύματα!
Εδώ και τρεις μήνες η χώρα δείχνει να κινείται στον αστερισμό του ΚΙΝΑΛ. Ήδη από τον Σεπτέμβριο τα φώτα της δημοσιότητας είχαν στραφεί στη μάχη για τέσσερις (Γεννηματά, Ανδρουλάκης, Λοβέρδος, Καστανίδης) όμως η τραγική απώλεια της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά προκάλεσε καταιγίδα εξελίξεων: Συναισθηματική φόρτιση, συγκίνηση, συσπείρωση, νέες υποψηφιότητες, επαναφορά του ΓΑΠ, ελπίδες για μία νέα πολιτική επικράτηση του ΚΙΝΑΛ που ήδη πολλοί το αποκαλούν ΠΑΣΟΚ.
Απολύτως κατανοητό. Όλα αυτά όμως αυτά ιντριγκάρουν τον κόσμο που έχει απομείνει στο ΚΙΝΑΛ, τους ψηφοφόρους του που δεν το εγκατέλειψαν τα δύσκολα χρόνια των μονοψήφιων ποσοστών, που θέλουν να ελπίζουν ότι μπορεί να ξαναγεννηθεί. Έναν κόσμο που σύμφωνα με την τελευταία εκλογική αναμέτρηση αντιστοιχεί στο 8% και με βάση την καλύτερη πρόσφατη δημοσκόπηση πιάνει το 10%. Κι εδώ προκύπτει μία μεγάλη αντίφαση. Την δημοσκοπική άνοδο του ΚΙΝΑΛ -ενός κόμματος χωρίς αρχηγό- υιοθετούν τα επιτελεία όλων των υποψηφίων, όμως τα επιμέρους ευρήματα των ίδιων μετρήσεων τα αμφισβητούν οι περισσότεροι εξ αυτών με το επιχείρημα: “Μα καλά σε μία δημοσκόπηση των 1.000 ατόμων που στην καλύτερη περίπτωση οι 100 δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ (ακόμη κι αν δεν είναι ΚΙΝΑΛ) μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα αν θα βγει ο Παπανδρέου, ο Ανδρουλάκης και ο Λοβέρδος;”. Όπως και να’ χει η προβολή των εξελίξεων στο ΚΙΝΑΛ φαίνεται δυσανάλογη της επίδρασης αυτού του κόμματος στο σύνολο της κοινωνίας. Το debate των υποψηφίων αρχηγών ενός μικρού κόμματος γράφτηκε, συζητήθηκε, αναλύθηκε και προβλήθηκε περισσότερο από το τελευταίο debate μεταξύ δύο υποψηφίων πρωθυπουργών το 2015, ανάμεσα στους κκ. Τσίπρα και Μεϊμαράκη. Διότι ως γνωστόν ο κ. Μητσοτάκης δεν πηγαίνει σε debate.
Ας μην μπερδεύουμε λοιπόν τον ρόλο που δυνητικά θα μπορούσε να παίξει το ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σκηνικό και στις επόμενες εκλογές ρυθμίζοντας ακόμη και τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας με τη δυναμική που έχει σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Ούτε με το ενδιαφέρον που μπορεί να δείχνουν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις για τις διεργασίες του ακριβώς εξαιτίας της προοπτικής του να λειτουργήσει ως καταλυτικός παράγοντας. Το ΚΙΝΑΛ είναι εδώ κι η ιστορία θα δείξει αν έχει τη δυνατότητα να γίνει και πάλι μεγάλο κόμμα. Μία ιστορία που θα την γράψει το σύνολο του ελληνικού λαού.#menoumespeedy
