Με αφορμή το περιστατικό που ως τώρα σημάδεψε το Euro, και αφορούσε την ζωή ενός συνανθρώπου μας, ο οποίος μη ξεχνάμε ότι δουλεύει και αμείβεται ως ποδοσφαιριστής μεν, αλλά είναι το ίδιο θνητός όπως όλοι, ας δούμε τι σημαίνουν τέσσερις λέξεις: Ζωή, θάνατος, αρχηγός, πολιτισμός… και από τις έννοιες τους, ας βγάλουμε κάποια συμπεράσματα που πρέπει να γίνουν μάθημα για όλο τον κόσμο
⦁ Ζωή: Η γενική κατάσταση που διαφοροποιεί τα ενόργανα όντα από τα άψυχα αντικείμενα και τους νεκρούς οργανισμούς. Χαρακτηρίζεται από σημαντικές λειτουργίες, όπως η αύξηση, η αναπνοή, η διατροφή, ο μεταβολισμός, η αναπαραγωγή και η προσαρμογή στο περιβάλλον αλλά και… το σύνολο των εμπειριών και βιωμάτων κάποιου.
⦁ Θάνατος: Η οριστική παύση των ζωτικών λειτουργιών ενός οργανισμού και κατ’επέκταση το τέλος.
⦁ Αρχηγός: Ο ηγέτης
⦁ Πολιτισμός: Το σύνολο των ανθρώπινων επιτευγμάτων στον τεχνικό και πνευματικό τομέα που δημιουργεί μια κοινωνία.
1) Το πολύτιμο αγαθό που λέγεται ζωή οφείλουμε να το προσέχουμε και να το σεβόμαστε. Ο καθένας για τον εαυτό του και προς τους άλλους. Στις 18:45 του Σαββάτου(12-06) όλοι καταλάβαμε τι σημαίνει αυτό. Ο αγώνας, το αποτέλεσμα και όλα τα σχετικά με το άθλημα και το θέαμα είχαν διαγραφεί από το μυαλό μας και το μόνο που είχε σημασία εκείνη τη στιγμή ήταν να ζήσει ο Κρίστιαν Έρικσεν. Τελικά με την έγκαιρη βοήθεια, αρχικά του αρχηγού της εθνικής Δανίας που έτρεξε πρώτος, και έπειτα με την βοήθεια των ιατρικών teams, μετά από κάποια λεπτά ο Κρίστιαν ανέπνεε κι έτσι και η ζωή της γυναίκας του, που η εικόνα της στους τηλεοπτικούς δέκτες έσπασε και τον πιο “σκληρό”, ξαναπήρε χρώμα και ήταν έτοιμη να περάσει από τα άσχημα βιώματα λίγων λεπτών που έμοιαζαν αιώνας, στην αισιοδοξία για τη ζωή του άντρα της.
Άρα: Oφείλουμε, μετά το σκληρό μάθημα που πήραμε όλοι, να παραδειγματιστούμε. Να μην ξαναζήσουμε με κανέναν τρόπο παρόμοιο περιστατικό.
AED παντού! Αυτόματος Εξωτερικός Απινιδωτής σε όλους τους αθλητικούς χώρους. Εμείς αυτό θα πούμε γιατί ιατρικές ορολογίες δεν ξέρουμε!
Και υποχρεωτικά μαθήματα πρώτων βοηθειών στους εμπλεκόμενους με τον αθλητισμό. Στην πραγματικότητα στα πρώτα δευτερόλεπτα, ο φόβος και το άγχος των συμπαικτών του άρχισαν να φαίνονται έντονα, και οι πολυτιμότεροι του αγώνα αποδείχθηκαν οι γιατροί που έσπευσαν κοντά του. Ο απινιδωτής όμως δεν αφορά μόνο τους αθλητές. Αφορά και όσους είναι στους πάγκους και στις εξέδρες. Τα σπορ είναι τόσο στρεσογόνα που παράγουν σπάνια συναισθήματα, αλλά ακραία… ως εκεί που δεν πάει. Και εν τέλει, αυτό που στο εξωτερικό είναι αυτονόητο με τους απινιδωτές, ας γίνει επιτέλους και στην Ελλάδα.
Η ιστορία του Έρικσεν διαδραματίστηκε μπροστά στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά είναι ένα γεγονός που πρέπει να μας θυμίζει τι πρέπει να προλάβουμε, τι να προσέξουμε και τι να αποφύγουμε. Το ποδοσφαιρικό μέλλον του Κρίστιαν μπορεί να είναι πλέον αβέβαιο, όμως αυτό που διαδραματίστηκε το απόγευμα του Σαββάτου μπορεί ως προειδοποίηση να σώσει το μέλλον πολλών ανθρώπων με την κατάλληλη μέριμνα, στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο.
2) Μετά τη ζωή λένε ότι το επόμενο στάδιο είναι o θάνατος. Άγνωστο το τι είναι και πως είναι, αλλά όσοι δυστυχώς το έχουν ζήσει με δικούς τους ανθρώπους ξέρουν πως είναι να “τραβάς” κουπί έπειτα.
Όταν η γυναίκα του Κρίστιαν Έρικσεν κατέβηκε σοκαρισμένη στον αγωνιστικό χώρο για να μάθει τι συνέβη στον άντρα της, με το βλέμμα άδειο, και τα μάτια της κόκκινα από το κλάμα και τον πανικό, ήταν η στιγμή που ελπίζουμε πως όλοι οι προπονητές και κράχτες του “καναπέ” την έβαλαν καλά στο πετσί τους. Έτσι λοιπόν όσοι είστε σε αυτήν τη συνομοταξία σκεφτείτε καλά αν πρέπει να ξαναβρίσετε παίχτες για τα εκατομμύρια που παίρνουν και με την απόδοση τους δεν σας καλύπτουν, και αν πάλι δε βάλετε μυαλό και συνεχίσετε να καταριέστε με ψόφο ή καρκίνο, να θυμάστε ότι δεν ήταν το δράμα της οικογένειας ενός εκατομμυριούχου ποδοσφαιριστή. Δεν ήταν το δράμα ενός πλούσιου που βγάζει λεφτά επειδή κλωτσάει μια μπάλα. Ήταν η τραγική στιγμή μιας οικογένειας, ενός πατέρα που αν έχανε τη μάχη θα άφηνε πίσω του δυο παιδιά ορφανά.
3) Τα λεπτά που πέρασαν μέχρι ο Έρικσεν να ανακτήσει τις αισθήσεις φάνηκαν σαν αιώνας, με τον χρόνο να παγώνει και τον κόσμο να βρίσκεται σε σοκ. Κανείς δεν ήξερε πως να αντιδράσει στα πρώτα δευτερόλεπτα, κανείς εκτός από τον αρχηγό της Δανίας, τον Σίμον Κιάερ, ο οποίος ήταν ο ήρωας της βραδιάς, ο άνθρωπος που έπαιξε το σημαντικό ρόλο, ώστε να σωθεί ο συμπαίκτης του.
Ο Κιάερ ήταν ο πρώτος που έτρεξε κι έφτασε στο σημείο, όπου ο άτυχος Δανός χαφ είχε καταρρεύσει. Ήταν αυτός που τον γύρισε σε θέση ανάτασης και έκανε τις πρώτες μαλάξεις μέχρι να έρθουν οι γιατροί και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Κατάφερε, δηλαδή, να δώσει τα πρώτα πολύτιμα δευτερόλεπτα στους γιατρούς, σώζοντας ουσιαστικά τη ζωή του συμπαίκτη του. Ο Κιάερ δεν έμεινε μόνο εκεί κι απέδειξε γιατί είναι ο αρχηγός της Εθνικής Δανίας, πρωταγωνιστώντας σε μία από τις πιο ιστορικές φωτογραφίες του Euro. Κάλεσε τους συμπαίκτες του να δημιουργήσουν μία ασπίδα προστασίας μπροστά από τον Έρικσεν, προκειμένου να αφήσουν τους γιατρούς να κάνουν τη δουλειά τους, μακριά από τις κάμερες, τα φώτα και τα ΜΜΕ που προσπαθούσαν να απαθανατίσουν τις στιγμές.
Τέλος, ήταν αυτός που συγκράτησε τη γυναίκα του Έρικσεν, η οποία σε κατάσταση σοκ, κατέβηκε από τις κερκίδες και θέλει να πλησιάσει το σημείο, όπου είχε καταρρεύσει ο σύζυγος της.
Συμπέρασμα: Από δω και πέρα όταν θα μιλάμε για αρχηγο-ηγέτη μέσα στον αγωνιστικό χώρο, οφείλουμε αυτόματα να φέρνουμε στο μυαλό μας τον Δανό αμυντικό Κιάερ! Μέχρι να ξαναβρεθεί ο επόμενος. Που θα μας θυμίζει ότι πάνω απ’όλα είμαστε άνθρωποι και μετά όλα τα υπόλοιπα.
4) Για ακόμη μια φορά είδαμε τον πολιτισμό που εξάγουν κάποιοι λαοί και στην προκειμένη περίπτωση ήταν οι “ψυχροί Βίκινγκς” από την Σκανδιναβία και την χώρα της Δανίας. Η ασπίδα που σχημάτισαν γύρω από τον συμπαίκτη τους, στο μακρινό παρελθόν και κατα την διάρκεια μάχης ονομαζόταν “shield wall”. Με αυτόν τον τρόπο οι Βίκινγκς κάλυπταν τους καλούς μαχητές τους στη μέση για να αποφύγουν τραυματισμό ή ακόμα και τον θάνατο. Έκλειναν με όπλα και ασπίδες και ήταν σχεδόν αδύνατο να σπάσει.
Η ασπίδα σωμάτων που σχημάτισαν οι διεθνείς Δανοί ήταν μια ασπίδα ενάντια στο θάνατο και με σκοπό την διατήρηση της ζωής σε σχέση με τον σχηματισμό των παλιών πολέμων. Είχαν εχθρούς απέναντι τους που τα όπλα τους ήταν άλλα αυτή τη φορά. Οι Δανοί πάνω από τον πεσμένο Έρικσεν, σχημάτισαν μια ανθρώπινη αλυσίδα και ενώ έκλαιγαν με λυγμούς προστάτευσαν σε απόλυτο βαθμό τον συμπαίκτη τους. Εκείνες θα μπορούσαν να είναι οι τελευταίες στιγμές του Έρικσεν στη ζωή και οι συμπαίκτες του στην εθνική Δανίας, του έδειξαν τον σεβασμό που έπρεπε.
Φρόντισαν να κρύψουν εντελώς τον συμπαίκτη τους, μη επιτρέποντας σε κανέναν να έχει οπτική επαφή μαζί του. Μια αντίδραση πραγματικής ομάδας και την ίδια ώρα μια αντίδραση που δείχνει τον μέγιστο σεβασμό στον πεσόντα.
Ο διεθνής άσος αφού επανήλθε, επικοινώνησε με τους συμπαίκτες του για να τους πει να ξαναβγούν στο γήπεδο και να παίξουν κανονικά το ματς με την Φινλανδία, το οποίο είχε αναβάλει λίγη ώρα νωρίτερα η UEFA.
Ο κόσμος στο γήπεδο φώναζε ρυθμικά τ’ όνομα του Έρικσεν, οι ποδοσφαιριστές της Φινλανδίας περίμεναν να χειροκροτήσουν τους αντιπάλους τους και με το υπέρ τους 1-0 να μένει μέχρι τέλους, ούτε πανηγύρισαν, ούτε ξέχασαν απευθείας τι έγινε πιο πριν μπροστά στα μάτια τους, ούτε τίποτα.
Πάνω και πριν απ’ όλα μόνο η υγεία. Ο Κρίστιαν γύρισε από έναν άλλο κόσμο στον δικό μας μεσα σε δέκα περίπου λεπτά, που πέρασαν τόσο αργά σαν να ήταν δέκα χρόνια. Τέλος καλό και όλα απ’ότι φαίνεται καλά για την οικογένεια Έρικσον αλλά…
Ποτέ ξανά τέτοιες εικόνες… ΠΟΤΕ!
Υ.Γ Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ντρίμπλες, όμορφα γκολ και χρήματα και αποδείχθηκε περίτρανα στις 12-06. Διδάσκει τι είναι η ζωή, φανερώνει τον πολιτισμό και μας υπενθυμίζει ότι πάνω απ’όλα είναι ένα άθλημα.
#menoume_speedy
