Γράφει ο Μιχάλης Μ.
«Να εκτιμάς ό,τι έχεις στη ζωή σου, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο» ακόμη μια κλισέ φράση που λέγεται από όλους;…Ή μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες;
Στην πραγματικότητα αυτή η φράση είναι ό,τι πιο αληθινό έχει κάποιος να σου πει για τη ζωή. Ζούμε μια ζωή γεμάτη με υποχρεώσεις, μια καθημερινότητα μέσα στο τρέξιμο όπου η προσοχή μας στρέφεται συνεχώς σε ό,τι δεν έχουμε. Σε εκείνο που θέλουμε να φτάσουμε, να επιτύχουμε, να κατακτήσουμε. Χαμένοι στο κυνήγι αυτό αδιαφορούμε για όλα όσα καθημερινά απολαμβάνουμε δίχως να τα θεωρούμε σπουδαία. Αντί να τα κοιτάμε ως ευλογίες εμείς τα λογαριάζουμε ως δεδομένα. Σταθερά, ακλόνητα! Είναι όμως στ’ αλήθεια έτσι;
Φτάνει μια στιγμή για να το αλλάξει αυτό, γιατί η ζωή μπορεί ανά πάσα στιγμή να σου τραβήξει το, φαινομενικά, σταθερό χαλάκι που υπάρχει κάτω από τα πόδια σου. Με μία της ανατροπή μπορεί να στρέψει το βλέμμα σου ξανά πίσω στα απλά, σε ό, τι συχνά δεν σπουδαιολογεί η ματιά μας επειδή το λογιάζει για σίγουρο… να σε φέρει σε επαφή με ό,τι πραγματικά είναι σημαντικό και ουσιώδες.
Δεδομένη η υγεία μας, δεδομένη η ελευθερία μας, δεδομένη η ύπαρξη των αγαπημένων μας προσώπων δίπλα μας, δεδομένο και το ότι δεν χρειάζεται να παλέψουμε για τη ζωή τη δική μας ή των ανθρώπων που αγαπάμε. Μέχρι πότε; Μέχρι μια βόμβα να σκάσει δίπλα μας, μέχρι ένας άδικος πόλεμος να ξεκινήσει, μέχρι τα ερείπια μιας βομβαρδισμένης πόλης να μας τσακίσουν την καρδιά, μέχρι η είδηση μιας ασθένειας να μας πάρει τη μιλιά και την ανάσα, μέχρι να έρθει μια νύχτα που θα μείνουμε κουλουριασμένοι σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου δίπλα στον άνθρωπο που αγαπάμε… παρακαλώντας το θεό να τον κρατήσει στη ζωή. Δυστυχώς, μέχρι τότε! «Γιατί σε μένα;» Θα ρωτήσεις. Γιατί όχι;…θα σου απαντήσω, όχι για να σε φοβίσω, μα για να σου θυμίσω πως ναι, είναι για όλους πιθανό!
Απλές εικόνες. Αρκετές για να μας δείξουν πως τίποτα δεν είναι στ’αλήθεια κεκτημένο μας, τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή μας. Κι εμείς; Ακόμη περιμένουμε μια Κυριακή ή ένα Σάββατο για να ζήσουμε, ακόμη μετράμε τις μέρες της εβδομάδος σαν σκλαβωμένοι μέχρι να έρθει η Παρασκευή κι ύστερα γυρνάμε ξανά πίσω στο κελί μας τη Δευτέρα το πρωί. Ακόμη περιμένουμε την κατάλληλη ευκαιρία για να πούμε αυτά που αισθανόμαστε. Λες και κάποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι θα έρθει αυτή η καταλληλότητα. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις από κανέναν! Οι ευκαιρίες και εκείνες οι χρυσές ΄΄κατάλληλες στιγμές΄΄ δημιουργούνται καμιά φορά και από τα δικά μας χέρια!
Μην περιμένεις για να ζήσεις μια ζωή όπως την θέλεις, μην περιμένεις κανένα Σαββατοκύριακο, ζήσε σήμερα σαν να είναι η τελευταία σου μέρα…γιατί κανείς δεν μπορεί να σου υποσχεθεί πως πράγματι δεν θα είναι. Μην περιμένεις τη σωστή στιγμή για να πεις σ’αγαπώ, για να εκφράσεις τα συναισθήματά σου εκεί που θέλεις, πες το τώρα! Μην περιμένεις για να απολαύσεις μια όμορφη βόλτα στον ήλιο, αύριο μπορεί να μην έχεις την ευκαιρία…πήγαινε σήμερα! Μην περιμένεις για να δεις τους γονείς σου, για να κλειστείς μέσα στην αγκαλιά τους…Μην περιμένεις το αύριο για όλα αυτά! Γιατί, δυστυχώς, έρχεται κάποτε μια μικρή στιγμή στον χρόνο που συνειδητοποιούμε ότι το αύριο που περιμέναμε για να κάνουμε όλα εκείνα που θέλαμε δεν είναι πια δεδομένο! Ούτε για εμάς ούτε για τους ανθρώπους μας.
Να εκτιμάς ό,τι έχεις στα χέρια σου σήμερα! Να το κοιτάς με αφοσιωμένη ματιά, όχι αδιάφορη. Να το εκτιμάς και να το αξιοποιείς όσο περισσότερο μπορείς. Σήμερα, όχι αύριο… Αύριο ίσως να είναι ήδη αργά!
#menoumespeedy
