Σήμερα 7 Απριλίου 2020, ξημέρωσε μια διαφορετική ημέρα… Μια μέρα αφιερωμένη σε κάτι (γυναίκα, μητέρα, κατά του ρατσισμού, υπέρ των ζώων ή ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο άνθρωπος να αφιερώσει για να θυμάται κάτι που ξεχνά τις υπόλοιπες 364) στην υγεία, που μας βρίσκει όμως σε μια, όχι και τόσο επαναστατική ή εορταστική διάθεση!
Ως εργαζόμενη γιατρός στο χώρο αυτό, δε θέλω να θυμάμαι ακριβώς πόσο, σαφέστατα και δε με διακατέχει εορταστική διάθεση. Ίσως στο πίσω μέρος του μυαλού μου να θέλω να “γιορτάσω” για όλους τους συναδέλφους γιατρούς, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, διοικητικούς, ΕΚΑΒίτες και όλο το προσωπικό που αυτό το διάστημα εργάζεται για όλους σας, για όλους μας, πιθανά να χειροκροτήσω και να επιβραβεύσω. Αυτό το περίεργο κουτάκι στο πίσω μέρος του μυλού μου, βλέπει τις τιτάνιες προσπάθειες, την αυτοθυσία, την αυταπάρνηση και τις θυσίες. Κι αυτό το κουτάκι “σκουντάει” ένα διπλανό κουτάκι, πιο αντιδραστικό, πιο επαναστατικό, πιο μαχητικό που θέλει να φωνάξει, να δικαιωθεί. Τελικά ένα όμορο – σε αυτά τα δύο – το λογικό, το σώφρον, το πιο καταπιεσμένο (;) λέει όχι τώρα, αλλά μετά, όταν τελειώσει η κρίση που όλοι μας περνάμε.
Κάποιοι ίσως αναρωτηθείτε, πόσα κουτάκια έχει πάλι τούτη;
Ειλικρινά δεν ξέρω πόσα, σίγουρα όμως μπόλικα, όπως όλοι μας άλλωστε που ανάλογα με την περίσταση, το χαρακτήρα, τις αξίες και τα στηρίγματά μας, αφήνουμε να ανοιγοκλείνουν κάποια από αυτά!!!
Ένα είναι όμως σίγουρο, ότι δεν θα αφήσω το κουτάκι της διεκδίκησης, να μείνει κλειστό όταν περάσει η κρίση που μας ταλανίζει όλους.
Δε θα επιτρέψει ποτέ σε κανένα μου κουτάκι, δηλαδή ολόκληρη εγώ, ΠΟΤΕ ξανά και σε ΚΑΝΕΝΑ να με υποβαθμίσει, να με υποτιμήσει, να με κοροϊδέψει με ΚΑΝΕΝΑ τρόπο.
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι κρίσεις ή μας δυναμώνουν ή μας γονατίζουν ή μας μαθαίνουν!!!
Και η κρίση αυτή μας δυνάμωσε και μας έμαθε πολλά!!!
Αικατερινη Ν. Βλαχακη
MD Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπεύτρια
Συν/τρια Δ/τρια Ψυχιατρική Κλινική Ενηλίκων Γ.Ν. “Γ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ”
#menoumespeedy
