«Οι μνήμες ζωντανεύουν κάθε χρόνο, για να τιμήσουμε τους αδικοχαμένους συμπολίτες μας, της μεγάλης εβραϊκής κοινότητας στο νησί μας.
Η συντριπτική πλειοψηφία μιας ακμάζουσας οικονομικά και κοινωνικά κοινότητας με πλούσια δραστηριότητα για τη δημόσια ζωή στην Κέρκυρα δέχθηκε τις ρατσιστικές, απάνθρωπες και μισαλλόδοξες τακτικές του εκφοβισμού, της ταπείνωσης, των δολοφονικών επιθέσεων, αλλά και των διώξεων από το ναζιστικό και φασιστικό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε στο νησί μας, το Σεπτέμβρη του 1943.
Δεν παραγράφονται στη συλλογική συνείδηση τα τραγικά γεγονότα του Ιούνη του 1944, όπου περίπου 1.800 άνδρες, γυναίκες και παιδιά μεταφέρθηκαν βιαίως στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, ενώ μόνο λίγοι κρατούμενοι του στρατοπέδου Hailfingen-Tailfingen κατάφεραν να επιζήσουν και να επιστρέψουν είτε στην Κέρκυρα για λίγο, είτε σε άλλες χώρες.
Η κερκυραϊκή κοινωνία δεν ξεχνά, τη ανθρώπινη θλίψη, τον πόνο και τους στοχοποιημένους Εβραίους συμπολίτες της που υπέστησαν ότι χειρότερο θα μπορούσε να διαπράξει άνθρωπος προς άνθρωπο.
Όπως και στην υπόλοιπη ελληνική επικράτεια που έζησαν ανάλογες μαύρες ιστορίες εκτοπισμού και αφανισμού των εβραϊκών κοινοτήτων, έτσι και η τοπική ιστορία της Κέρκυρας έχει σημαδευτεί ανεξίτηλα.
Θα είναι ιστορικό μας λάθος για τη νέα γενιά της Κέρκυρας, αν εγκαταλείψει στη λήθη, τη μνήμη των συνανθρώπων μας αυτών, τον εκτοπισμό τους και την ουσιαστική εξαφάνισή τους από το νησί μας.
Είναι ζήτημα τιμής και αξιοπρέπειας τα ιστορικά αυτά γεγονότα να κρατήσουν το μέλλον της Κέρκυρας σταθερά στο δρόμο της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής ειρήνης και της ευημερίας».
