Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ
.
Επί 4,5 χρόνια η κριτική του ΣΕΒ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώθηκε στη φορολογία και στην παρέμβαση του κράτους στην αγορά. Και ήταν ορισμένες φορές τόσο έντονη αυτή η κριτική που παρέβλεπε σημαντικές επιτυχίες – καθόλου δεδομένες για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Όπως η έξοδος από την οκταετή επιτροπεία, η ρύθμιση του χρέους, η επιστροφή στις διεθνείς αγορές χρήματος, η επαναφορά της οικονομίας σε σταθερή αναπτυξιακή τροχιά, το απόθεμα έκτακτης ανάγκης των 37 δισ. ευρώ ως κάλυψη και ανάχωμα για πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους.
Ακόμη και τη συνεπαγόμενη όλων των παραπάνω μείωση των επιτοκίων δανεισμού, ορισμένοι -και από τον ΣΕΒ– δεν την απέδωσαν σε όσα με πολύ κόπο και θυσίες πετύχαμε, αλλά στην κυβερνητική αλλαγή που ακολούθησε αυτές τις σημαντικές επιτυχίες.
Ήταν, κάποιοι λέγανε τρία χρόνια πριν, το λεγόμενο «Μητσοτάκης effect».
Αν ισχύει αυτός ο ισχυρισμός, τίνος το «effect» είναι αυτό που τροφοδοτεί σήμερα όλες τις αρνητικές πρωτιές στον πληθωρισμό και την ενεργειακή κρίση για τη χώρα μας;
Τίνος το «effect» τροφοδοτεί το ράλι στα spreads που χθες ανέβηκαν κατά 300 μονάδες βάσης;
Όπως ακριβώς στην πανδημία, ακόμα ένα παγκόσμιο πρόβλημα κατέληξε να έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες στην Ελλάδα απ’ ότι στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών.
Είναι τυχαίο;
Είμαστε πρωταθλητές στη τιμή του ρεύματος και των καυσίμων.
Πρώτοι με διαφορά στην ευρωζώνη στον ενεργειακό πληθωρισμό.
39% αυξήθηκαν οι τιμές στα τιμολόγια του ρεύματος στην ευρωζώνη, 61% στην Ελλάδα.
Ο πληθωρισμός στη χώρα μας, καταρρίπτοντας το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο, επιστρέφει στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από 30 χρόνια.
Στο 11,3% τον Μάιο, σημαντικά υψηλότερος σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Η επίδραση της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής, δυσχεραίνει τα προβλήματα, πολλαπλασιάζει το βάρος και τις συνέπειες υπαρκτών κρίσεων και δημιουργεί νέες.
Στην εξωτερική πολιτική, μας οδηγεί σε ένα πρωτοφανές κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Η χώρα μας, από μέρος της λύσης που ήταν διαχρονικά, μετατρέπεται σε μέρος της κρίσης.
Από πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας, μετατρέπεται σε προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης. Και μάλιστα, αφύλακτο φυλάκιο. Γιατί αν ποτέ χρειαστεί -ο μη γένοιτο- να υπερασπιστούμε την κυριαρχία μας, ας μην έχουμε αυταπάτες, μόνοι μας θα είμαστε.
Τώρα είναι ανάγκη, στη μεταπανδημική περίοδο, να πετύχουμε μια πολύπλευρη και δυναμική αναπτυξιακή ώθηση. Η χώρα χρειάζεται και οι καιροί απαιτούν άμεση αλλαγή στρατηγικής στην οικονομία και στην εξωτερική πολιτική.
Η χώρα χρειάζεται πολιτική αλλαγή.
Και μια νέα προοδευτική κυβέρνηση που θα ενισχύσει την ανάπτυξη, που θα προστατεύει την κοινωνική συνοχή, θα εγγυάται την κοινωνική ειρήνη, την ασφάλεια και την προοπτική για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
