Άσβεστος φάρος έμπνευσης
Με αφορμή τη σημερινή μαύρη επέτειο των 28 χρόνων από τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών Σίμος Δανιηλίδης έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Κυριακή 6 Μαρτίου του 1994. Σαν σήμερα, 28 χρόνια πριν, το πανελλήνιο πάγωσε στο άκουσμα της είδησης του θανάτου της. Η Μελίνα Μερκούρη, η γυναίκα-σύμβολο που ο διεθνής Τύπος της εποχής αποκαλούσε ‘‘τελευταία Ελληνίδα θεά’’, η μεγάλη Ελληνίδα με τη διεθνή ακτινοβολία, άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης και πέρασε στην ιστορία και στην αιωνιότητα.
»Η Μελίνα κατάφερε να μην χρειάζεται συστάσεις, να είναι πλήρως αναγνωρίσιμη στο άκουσμα του μικρού της ονόματος και μόνο. Η Μελίνα της ‘‘Στέλλας’’, η Μελίνα του ‘‘Ποτέ την Κυριακή’’, η Μελίνα των Μαρμάρων του Παρθενώνα, η Μελίνα της Ελλάδας, των Ελλήνων, η Μελίνα μας, που έκανε όλο τον πλανήτη να μιλά για εκείνη, και εξαιτίας της για την Ελλάδα, να μαγεύεται από τα λόγια της, να περιμένει το τεράστιο και ειλικρινές χαμόγελό της, να λατρεύει τη βαθιά φωνή της.
»Η μνήμη της συνεχίζει -και θα συνεχίζει για πάντα- να αποτελεί έναν φωτεινό φάρο που μας καθοδηγεί μέχρι σήμερα, 28 χρόνια μετά τον θάνατο της. Βρίσκεται και θα βρίσκεται ανάμεσά μας! Ο μεστός της λόγος και το όραμά της για τον πολιτισμό αντηχεί ακόμη στα αυτιά μας και μας εμπνέει καθημερινά να συνεχίσουμε το έργο και την πλούσια πολιτιστική της δράση, τα οποία και άφησε παρακαταθήκη σε όλους τους Έλληνες.
»Για όλους εμάς που είχαμε την τύχη, και παράλληλα τη μεγάλη τιμή, να τη γνωρίσουμε, η μνήμη της δεν ξεθωριάζει. Αντίθετα, συνεχίζει να αποτελεί πηγή έμπνευσης για το έργο μας και σημείο αναφοράς για την κάθε απόφαση που καλούμαστε να πάρουμε.
»Τα λόγια της και το όραμά της είναι μία πυξίδα στα χέρια μας για να συνεχίσουμε το διαχρονικό ταξίδι μέσα από την παιδεία και τον πολιτισμό.
»Η Μελίνα εμπνεύστηκε, οραματίστηκε, ίδρυσε και λειτούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα (ΔΗΠΕΘΕ) για να υπάρξει πολιτιστική αποκέντρωση, ενώ δική της έμπνευση ήταν και η καθιέρωση του θεσμού της ‘‘Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης’’, με πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα την Αθήνα το 1985, και μετά από δική της επιμονή η δεύτερη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης που δικαιούνταν η χώρα μας για το 1997 έγινε η Θεσσαλονίκη μας.
»Με τέτοιες και άλλες πολλές αποφάσεις παραμένει ζωντανή η μνήμη της, όχι μόνο στην επέτειο του θανάτου της αλλά κάθε φορά που μια θεατρική παράσταση ‘‘αγγίζει’’ τις ψυχές των θεατών.
»Η Μελίνα χαμογελά από εκεί ψηλά που βρίσκεται βλέποντας τα παιδιά του δήμου μας, μέσα από το πρόγραμμα θεατρικής αγωγής, να παρακολουθούν τις θεατρικές παραστάσεις του ΚΘΒΕ και τις συναυλίες κλασικής μουσικής της ΚΟΘ, γιατί έτσι γίνεται πράξη το όραμά της να πάμε τον πολιτισμό στα σχολεία και να φέρουμε τα παιδιά στον πολιτισμό.
»Η Μελίνα χαμογελά και με το ετήσιο ραντεβού που δίνει ο δήμος μας με τα ‘‘Μερκούρεια’’, τη συνάντηση δηλαδή των θεατρικών της παιδιών, όπως τα έλεγε, των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων, που από το 1995 αποτελούν την καλύτερη θεσμική εκδήλωση στη μνήμη της, όπως ο ίδιος ο αγαπημένος σύντροφος της ζωής της Ζυλ Ντασσέν συνήθιζε να λέει.
»Η Μελίνα ήταν, είναι και θα είναι μία φιγούρα παγκόσμιας ακτινοβολίας, και έτσι θα παραμείνει…».
