Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφθηκε τον «Ξενώνα Γυναικών Θυμάτων Βίας» του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που υπάγεται στο Υπουργείο Εργασίας. Την κυρία Σακελλαροπούλου υποδέχτηκαν η Υφυπουργός Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Δόμνα Μιχαηλίδου και η Προϊσταμένη της Δομής Άννα Μαμάη.
Στη δομή βρίσκουν καταφύγιο γυναίκες – θύματα βίας και γενικά γυναίκες που βρίσκονται σε κατάσταση ευαλωτότητας ή αντιμετωπίζουν άμεσο κίνδυνο. Αυτή την περίοδο φιλοξενούνται 15 άτομα (γυναίκες με παιδιά). Ο ξενώνας ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2005 και μέχρι σήμερα έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες γυναίκες με τα παιδιά τους. Παρέχει στέγη, τροφή, πρακτική και υλική βοήθεια και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενώ εξειδικευμένοι κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι παρέχουν συμβουλευτική και ψυχοκοινωνική υποστήριξη, καθώς και εργασιακή συμβουλευτική για την προώθηση των γυναικών στην απασχόληση, και υποστήριξη μετά την αποχώρηση τους.
Επίσης, γίνονται μαθήματα ελληνικής γλώσσας, αλλά και ενισχυτική διδασκαλία των παιδιών-μαθητών, τα οποία φοιτούν στα σχολεία της περιοχής.
Η κυρία Σακελλαροπούλου ενημερώθηκε από την κυρία Μαμάη για το έργο που γίνεται στη δομή και ξεναγήθηκε στους χώρους που φιλοξενούνται οι γυναίκες, αλλά και στον βρεφονηπιακό σταθμό.
Απευθυνόμενη στις γυναίκες που φιλοξενούνται αλλά και στο προσωπικό του ξενώνα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε:
«Θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, τους επιστήμονες, τους εκπαιδευτικούς και όλους εκείνους που καθημερινά με την πολύ αξιόλογη δουλειά τους στηρίζουν με διάφορους τρόπους ευάλωτους συνανθρώπους μας. Και χαίρομαι ιδιαίτερα που σήμερα έχω την ευκαιρία να βρίσκομαι εδώ, μαζί σας, σε μια από τις δομές του.
Η άσκηση βίας, απόρροια κατάχρησης εξουσίας του ισχυρού έναντι του αδύναμου, πλήττει ιδιαίτερα τα νεαρά κορίτσια και τις γυναίκες. Ο κίνδυνος ελλοχεύει σε οποιονδήποτε χώρο· στο σπίτι, στην εργασία, στον δρόμο, παντού και κάθε στιγμή. Ακόμη χειρότερα, η κακοποιημένη γυναίκα υφίσταται πολλές φορές και τη βία του στίγματος, της ντροπής, του φόβου και της σιωπής, καθώς της είναι πολύ δύσκολο να καταγγείλει τι της συμβαίνει, είτε γιατί αισθάνεται ανήμπορη να αντιμετωπίσει τον περίγυρό της, οικογενειακό και κοινωνικό, είτε γιατί εξαρτάται οικονομικά από τον θύτη της. Εξουθενωμένη ψυχικά και σωματικά, εγκλωβίζεται σε έναν εφιάλτη χωρίς τέλος.
Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό μια σύγχρονη κοινωνία, όπως η ελληνική, να διαθέτει μηχανισμούς προκειμένου όχι μόνο να αποτρέπει τέτοια φαινόμενα, αλλά και να παρέχει τις κατάλληλες δομές που θα επουλώνουν τα τραύματα των θυμάτων. Καμιά γυναίκα δεν πρέπει να περνάει μόνη της αυτό το μαρτύριο. Ειδικά στις συνθήκες πανδημίας που ζούμε, τα περιστατικά κακοποίησης όπως η ενδοοικογενειακή βία, παρουσιάζουν αυξητική τάση, δεδομένου ότι η καραντίνα λειτουργεί ως πρόσφορο έδαφος εκδήλωσής τους. Δημιουργείται έτσι μια ανυπόφορη κατάσταση τόσο για την ίδια τη σύζυγο και μητέρα όσο και για τα παιδιά της, που κληρονομούν ένα βάρος που δεν τους ανήκει, ένα δυσβάστακτο
φορτίο, ο απόηχος του οποίου θα επηρεάσει αρνητικά και το δικό τους μέλλον. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η προσφορά του Ξενώνα και των φροντιστών είναι πολύτιμη γιατί σας αγκαλιάζει, την κάθε μια σας ξεχωριστά, προσφέροντας συμβουλευτική και ψυχοκοινωνική υποστήριξη, δημιουργική απασχόληση των παιδιών σας και εξατομικευμένα σχέδια δράσης για μια δυναμική επιστροφή στη ζωή. Πολλά έχουν ήδη γίνει στη χώρα μας για την εξάλειψη των αρνητικών στερεότυπων σε βάρος των γυναικών και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας, και πολλά ακόμη μένει να γίνουν. Το παράδειγμα αυτού του φορέα μας κάνει αισιόδοξους.
Είμαι εδώ για να σας ακούσω και για να σας πω ότι σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα που δίνετε, από τον οποίο είμαι βέβαιη ότι θα βγείτε νικήτριες, θα είμαι δίπλα σας».σας».
